۵۵آنلاین :
بدین ترتیب مصرف مرگ موش در انسان شبیه آن است که مقدار زیادی داروی رقیق کننده خون توسط شخص مصرف شود. به عنوان یک ترکیب رقیق کننده خون، مرگ موش در تماس فیزیکی برای افراد ایجاد مشکل و مسمومیت نمی کند اما در صورت بلعیده شدن بسیار خطرناک خواهد بود. برای مثال در ایالات متحده، مرگ موش دهمین عامل مسمومیت در میان جامعه بوده و به دلیل استفاده گسترده از آن برای مبارزه با جوندگان، سالانه ۴۰٫۰۰۰ نفر مسمومیت شدید پیدا کرده و به بیمارستان منتقل می شوند.
برای دهه های طولانی، معمول ترین ماده رقیق کننده خون که در مرگ موش به کار می رفت، وارفارین (warfarin) بود. با این وجود، از آنجا که موش ها و به طور کلی جوندگان نسبت به وارفارین مقاوم شدند، در مرگ موش های امروزی از ترکیبات فعال بسیار قوی تر و موثرترین مانند برودیفاکوم (Brodifacoum) که از آن با عنوان سوپر وارفارین نیز یاد می شود استفاده می گردد. این گونه رقیق کننده ها نیز مکانیزم مشابهی دارند اما غلظت بسیار بیشتر و اثرات بسیار بادوام تر و طولانی تری دارند. روش کار رقیق کننده هایی مانند برودیفاکوم، اینگونه است که آن ها سطح ویتامین K را در بدن کاهش می دهند که در ادامه توانایی بدن در انعقاد و لخته کردن خون را کاهش می دهد.
در مقادیر کم، این ترکیبات برای افرادی که در خطر لخته شدن خون قرار دارند مفید هستند اما در صورتی که توانایی بدن در لخته کردن خون به مقدار زیادی کاهش یابد، فرد با خونریزی داخلی و مرگ مواجه خواهد شد. البته دیگر انواع مواد شیمیایی که می توانند در ساخت مرگ موش به کار روند نیز وجود دارد. فسفین روی که هنوز هم در برخی ترکیبات مرگ موش یافت می شود می تواند باعث سنگینی سینه، سرفه، التهاب و آماس ریه، اختلالات عضلانی قلب و مشکلات بسیار جدی دیگر شود.
استریکنین (Strychnine) یکی دیگر از ترکیبات سمی و بدنامی است که در گذشته در مرگ موش به کار می رفت اما به دلیل اینکه باعث تشنج در انسان می شود باید توسط متخصص و با احتیاط کامل مصرف شود. با این وجود، اغلب انواع مرگ موش که برای استفاده در مکان های مسکونی بلامانع هستند از رقیق کننده های خونی مانند برودیفاکوم و دیگر مشتقات وارفارین تشکیل شده اند. نسل جدیدی از مرگ موش ها نیز وجود دارد که سمی تر از نمونه های معمول هستند و از ترکیباتی مانند برومادیولون یا دیفناکوم در آن ها استفاده می شود.
نشانه های مسمومیت با مرگ موش
بسته به توده بدنی و مقدار مرگ موشی که به شکل بلعیدن وارد بدن شما شده و البته قدرت این مرگ موش، نشانه های مسمومیت می تواند بین چند ساعت تا چند روز پس از خوردن آن آغاز شود. بدین ترتیب بسیار مهم است که پیش از شروع نشانه های مسمومیت، از طریق ظرف حاوی سم از موضوع آگاه شوید. برای مثال با مشاهده ظرف حاوی سم در آشپزخانه که آسیب دیده و محتویات آن پراکنده شده می توانید به این نتیجه برسید که ممکن است غذای شما به این ماده آغشته شده باشد. یا متوجه شدید که فرزندتان وسایلی که ظرف حاوی سم را پشت یا داخل آن ها نگه می داشتید جابجا کرده است. مشاهداتی اینچنینی می تواند مقدار قابل توجهی برای شما زمان خریده و به شما کمک نماید که حتی قبل از شروع نشانه ها و عوارض مسمومیت دست به کار شوید. با این وجود، در صورت وجود نداشتن این نشانه ها یا متوجه نشدن شما، عوارض و نشانه های مسمومیت با مرگ موش به شکل زیر خواهند بود:
- تنگی نفس
- خونریزی بینی علیرغم وارد نشدن هیچگونه آسیب فیزیکی به بینی
- وجود خون در ادرار
- خونریزی لثه بدون هیچگونه آسیب فیزیکی در دهان
- اسهال خونی
- خستگی شدید که در مراحل آخر مسمومیت رخ می دهد
- نشانه ها و عوارض گسترده ای که نشان می دهد مسمومیت شما وارد مراحل پایانی و بسیار خطرناک خود شده است مانند تشنج، حمله قلبی، مشکل جدی در تنفس، از کار افتادن کبد، شوک، خونریزی داخلی و اغما
درمان مسمومیت با مرگ موش
در صورت مسمومیت با مرگ موش تنها کاری که می توانید بکنید این است که هر چه سریعتر به پزشک مراجعه نمایید زیرا هیچ روش درمانی یا پادزهری در خارج از مراکز درمانی برای آن وجود ندارد. با این وجود برخی کارها را می توان شخصاً و قبل از مراجعه به پزشک انجام داد که از آن میان می توان به مصرف قرص ویتامین K برای کاهش اثرات رقیق کنندگی خون مرگ موش اشاره کرد. زغال فعال شده یا شربت های قی آور نیز می توانند مفید واقع شوند. درمانی که پزشک برای شما در نظر خواهد گرفته بسته به نوع دقیق مرگ موشی که وارد بدن شما شده و ماهیت آسیبی که به بدن شما وارد شده متفاوت خواهد بود.
منبع : روزیاتو
دیدگاه تان را بنویسید