معیارهای عجیب زیبایی در رنسانس | پیشانیِ تراشیده و چاقیِ مطلوب! +ویدئو

در دوران رنسانس، زیبایی ایده آل شامل ویژگیهای خاص و گاه عجیبی بود، از جمله:  

- پیشانی بلند و عریض: زنان موهای جلو پیشانی را میتراشیدند یا ابروها را اصلاح میکردند تا پیشانی بلندتر به نظر برسد، چون نماد هوش و اشرافیت بود.  

- صورت گلگون و پوست روشن: نشانه سلامتی و ثروت (در مقابل پوست تیره که کار در آفتاب را تداعی میکرد).  

- بدن پرموار و گرد: زنان با اندامهای پر و چاقتر زیباتر شمرده میشدند، چون نشانه رفاه بود.  

- موهای بلوند: رنگ موی ایده آل، به ویژه با استفاده از کلاهگیس یا روشن کننده های طبیعی.  

- چشمان درشت و دهان کوچک: صورتهای ظریف با ویژگیهای کودکانه جذاب تلقی میشد.  

این معیارها اغلب تحت تأثیر نقاشیهای معروفی مانند بوتیچلی یا داوینچی بودند که زیبایی آرمانی زمان خود را به تصویر میکشیدند.