۵۵آنلاین :
کاربران بلافاصله به حرفهای او و به‌خصوص قسمت دوم حرفهایش در بین خبرنگاران واکنش نشان دادند. کاربری نوشت: «وزیر علوم گفته امکان داره بعضی وقتا کارمندای دانشگاه برای باز کردن باب دوستی و رفاقت با یه دانشجو مواد مخدری هم بکشند؛ همین‌قدر دغدغهمند!»
کاربر دیگری هم نوشت: «اینو امروز وزیر علوم گفتهها، با هر کسی نرید هرجا!» یکی دیگر از کاربران یک روی دیگر حرفهای آقای وزیر برایش مهم بود و نوشت: «آقای غلامی، وزیر علوم و تحقیقات میگه دو تا سه درصد دانشجوی معتاد داریم. آقای مومنی، دبیر ستاد مبارزه با مواد مخدر میگه بیش از ۴ درصد دانشجوی معتاد وجود داره. اما من هرچی فکر میکنم، دانشگاه خودم یه تنه معتادین زیادی به جامعه تقدیم کرده.» یکی دیگر از کاربران هم انگار حرف وزیر را پذیرفته بود و خطاب به آنهایی که حرف او را خیلی باور نکرده بودند، نوشت: «آقا باور کن که قضیه جدیه، مثلا همین جلوی خودم و نماینده بسیج یکی از کارمندای حراستی اون هم به طور کاملا بیپروا معترف شد که برای کشف وضعیت رفتم نشستم قهوهخانه آنطرفتر از میدان و قلیانی سفارش دادم و القصه... حالا ما چی کار کنیم توی این وضعیت؟ اللهم عجل لولیک الفرج!»
کاربری دیگر نوشت: «به خدا ما راضی به این همه زحمت کارکنان دانشگاه نیستیم. همین که کارمون رو راه بندازن و تایم ناهار و نمازشون رو از نیم ساعت به دو ساعتونیم نکشونن و این همه دانشجوی بدبخت رو منتظر نذارن، خدارو شکر میکنیم.» کاربری هم به دیگر مشکلات فضاهای آموزشی اشارهای داشت و نوشت: «بهتر نیست به جای این مسائل خیلی خیلی ساده، دنبال چالشهای بزرگتری باشیم که دانشگاها ازش رنج می‌کشن، دانشگاه‌هایی که مهد علم دانشجوان مثلا؟!»
کاربری هم که انگار کل این حرفها برایش شبیه لطیفه بود، نوشت: «آقای وزیر شاید باورت نشه ولی اگه کسی با این گرونی چیزی گیرش بیاد، دیگه با همکارای شما تقسیم نمی‌کنه. خودش می‌ره یه گوشه دخلش‌و میاره. هیشکی با این اوضاع گرونی هم‌سفره نمی‌خواد. به همکاراتون هم بگین خیلی به زحمت نیفتن. ما خودمون بلدیم! اگه پولش باشه. دانشجو و این حرفا؟»
کاربری هم سوالی نوشت: «آقای وزیر وقتی انقد مطمئنین که تا یه جایی میرن باب دوستی باز کنن، از کجا مطمئنین که دیگه از اونجا به بعد از باب دوستی داخل نمیرن و کار دیگهای نمی‌کنن؟ قبل از اینکه اطمینان حاصل کنید که کارکنان شما انقد خیرخواهن، ازشون تست اعتیاد هم بگیرین ببینین باب دوستی تا کجا کار دستشون می‌ده.»
کاربر دیگری نوشت: «یعنی من هلاک این سیستم آموزشی شدم. ببینین تا کجا به فکر ما هستند! طرف سلامتیش‌رو می‌ذاره زیر پاش تا بفهمه من اعتیاد دارم یا نه. آخه فداکاری تا چه حد؟ انصافه این همه گذشت؟»
یکی دیگر از کاربران هم نوشت: «من همین‌جا به نمایندگی از تمام دانشجویانی که یک روزی کارکنان دانشگاه باهاشون همراه شدن، در دوستی باز کردن و با این اقدام پیروزمندانهشون دستشون رو از مواد مخدر قلم کردن، نهایت تشکر و قدردانی رو به عمل میارم.»
منبع : سازندگی
دیدگاه تان را بنویسید