آرزو ی آندرس اینیستا |هنوز مثل ماری بین مدافعان حریف می‌لغزد

آندرس اینیستا هنوز هم از فوتبال لذت می‌برد و داستان رابطه عاشقانه یکی از بزرگترین ستاره‌های فوتبال با این رشته، کماکان ادامه دارد.

بازیکن ۳۷ ساله‌ای که یکی از بزرگ‌ترین هافبک‌های نسل خودش (و احتمالا تاریخ فوتبال) است. او همراه با اسپانیا دو بار قهرمان جام ملت‌های اروپا و یک بار قهرمان جام جهانی شده است. او با لباس بارسلونا هم افتخارات بسیاری دارد از جمله چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان فوتبال اروپا.

در سه سال گذشته اما ژاپن تبدیل به خانه این فوتبالیست اسپانیایی شده است و او جام امپراتوری و سوپر جام ژاپن را نیز همراه با ویسل کوبه به فهرست افتخاراتش اضافه کرده است. اینیستا اخیرا قراردادش را برای دو سال باشگاه تمدید کرده است؛ قراردادی که او را تقریبا تا ۴۰ سالگی در ژاپن نگه می‌دارد.

او هنوز هم پاس‌هایی می‌دهد که برای بیشتر بازیکنان غیرممکن است و هنوز مثل ماری بین مدافعان حریف می‌لغزد و از میانشان عبور می‌کند. این هافبک خلاق از سه دهه قبل می‌گوید که کارش را شروع کرد: فوئنتئالبییا (دهکده‌ای در آلباسته اسپانیا) در فاصله ۱۱۰۰۰ کیلومتری محل سکونت کنونی‌اش.

او به بی‌بی‌سی گفت: "خودم را بازیکنی غریزی می‌دانم که چند قدم جلوترِ بازی را می‌خوانم. در پست من بازیکنانی بازی می‌کنند که احتمالا قدرتی به اندازه من دارند و برای همین سعی می‌کنم که تا جایی که می‌توانم از آن‌ها بهره‌برداری کنم."

"این اتفاقاتی است که رخ می‌دهد و چیزهایی است که در ذهنم می‌گذرد. توصیف آن‌ها سخت است و به صورت خودکار رخ می‌دهند... در فوتبال اگر شروع به فکر کردن کنید، عملکردتان کند خواهد شد."

اینیستا این را "جوهر" می‌نامد. او گل پیروزی‌بخش اسپانیا در فینال جام جهانی ۲۰۱۰ را زد، اما در مورد توضیح آن صحنه مسحورکننده می‌گوید: "از ۱۰ سالگی عادت دارم این کارها را بکنم."

"چنین حرکات ذاتی در تمرین‌ها و مسابقات بیرون می‌زند و فقط اجازه می‌دهم که آن‌ها مرا پیش ببرند. بچه که بودم در کوچه‌های زادگاهم یا حیاط مدرسه فوتبال بازی می‌کردم، بازی در چنین محیط‌هایی به شما کمک می‌کند که تکامل پیدا کنید."

"ارتباط با آن محیط و این که چه آدمی هستید و چطور شخصیتی دارد، از شما یک نوع خاص بازیکن می‌سازد. این روزها شاید بچه‌ها در زمین‌های بهتری تمرین فوتبال کنند. در چنین محیط‌هایی آن‌ها تلاش می‌کنند خودشان را با شرایط وفق دهند و مهارت‌هایی را بیاموزند. هر محیطی به شما کمک می‌کند که بهتر بشوید."

پسر بچه با استعدادی که در حومه آلباسته بزرگ می‌شد و الگوهایش پپ گواردیولا و مایکل لادروپ بودند، خیلی زود مکانی برای تراش خوردن استعدادش پیدا کرد: "لاماسیا." مدرسه فوتبال باشگاه بارسلونا در ۱۲ سالگی اینیستا را پذیرفت، هرچند که خودش می‌گوید هنگامی که آن جا رسید "یک سطل گریه" کرد.

اینیستا در آن زمان نمی‌دانست که قدم روی نردبانی گذاشته است که او را به بالاترین سطح فوتبال جهان می‌رساند.

از پپ گواردیولا در دورانی که کاپیتان بارسلونا بود به عنوان هافبکی بی سر و صدا یاد می‌شد، نقل قول مشهوری وجود دارد که همان زمان گفته شده بود که ژاوی او را بازنشسته می‌کند و پپ پاسخ داده بود: "این پسره اینیستا، همه ما را بازنشسته خواهد کرد." اینیستا بعدها به چهره‌ای کلیدی در تیم گواردیولا بدل شد که به تمام افتخارات ممکن در اروپا رسید.

اینیستا می‌گوید: "هر بازی برای بارسلونا مثل یک امتحان بود و شما باید در آن قبول می‌شدید. شما هر بار باید خودتان را با شرایط تطبیق می‌دادید. باید هم به شیوه خواسته شده بازی می‌کردید و هم غریزه خودتان را حفظ می‌کردید."

"من مربیان متفاوتی داشتم. کارم را با لوئیس فان‌خال شروع کردم و بعد از او هم گواردیولا، لوئیس انریکه و ارنستو والورده. همه مربیان یک چیزی به شما می‌آموزند. شاید در یک دوره‌ای کمتر به من بازی داده می‌شد اما همان تجربه هم موجب شد که غنی‌تر بشوم."

"خیلی سخت است که بتوانم بگویم کدام مربی بیشترین تاثیر را روی من داشته و این در مورد بازیکنانی که کنارشان بازی کردم و از آن‌ها یاد گرفتم هم صادق است. من در دوران بسیار خوبی در بارسلونا و تیم ملی اسپانیا بودم و در کنار شماری از بهترین بازیکنان دنیا بازی کردم و از آن‌ها آموختم."

اینیستا کمی برای پیدا کردن پاسخ این سئوال فکر کرد و بعد ادامه داد: "یاد گرفتن فقط از کسانی نیست که در اطراف شما هستند بلکه گاهی از حریف هم یاد می‌گیرید؛ از سیستم یا شیوه بازی یک حریف. به نظرم عطش آموختن، موتور متحرکه شما برای ادامه دادن است."

او از انرژی بی‌پایان تیم مارچلو بیلسا و همین طور مسابقه‌های "ال‌کلاسیکو" مقابل رئال مادرید با هدایت ژوزه مورینیو مثال می‌زند: "خوش شانسم که بازی‌های زیادی در دوران حرفه‌ایم داشته‌ام. تجربه شما هنگامی که در لالیگا بازی می‌کنید با مسابقه دادن در لیگ قهرمانان و حضور در تیم ملی یکسان نیست. بازی مقابل شیلی با هدایت مارچلو بیلسا، تجربه ویژه‌ای بود، همین طور رقابت با رئال زمانی که مورینیو یا کارلو آنچلوتی، مربی‌شان بود. این تجربه‌ها واقعا شما را غنی می‌کنند."

البته عملکرد بارسلونا هم موجب شده بود که بسیاری تیم‌ها در سراسر جهان از شیوه موفق این تیم، "تیکی تاکا" تقلید کنند.

اینیستا می‌گوید: "بارسلونا همیشه به عنوان تیمی شناخته می‌شود که به دنبال حفظ توپ است. در زمان گواردیولا، خود فوتبال تغییر نکرد ولی زمانی رسید که تیم‌ها واقعا به ما نگاه می‌کردند و سعی می‌کردند، یاد بگیرند."

بارسلونا از سال ۲۰۱۵ و پس از پیروزی ۱-۳ مقابل یوونتوس نتوانسته قهرمان اروپا شود. این تیم حالا به شدت درگیر مشکلات مالی است و قهرمانی باشکوه برلین، دورتر از گذشته به نظر می‌رسد.

اینیستا گفت: "من همیشه با دیدی مثبت به بارسلونا نگاه می‌کنم، به این دلیل که هنوز هم این باشگاه متفاوت است. خیلی مسائل نسبت به گذشته تغییر کرده است. طبیعتا بازیکنان حالا شیوه متفاوتی دارند اما اندیشه و مفهوم باشگاه یکسان مانده است."

اینیستا دوست ندارد از باشگاهی که هنوز برایش عزیز است، انتقاد کند، زمانی که او به عنوان بازیکن با دنیای فوتبال خداحافظی کند، نوکمپ، جایی است که اینیستا علاقه دارد به آن بازگردد: "بله، این آرزویم است. دوست دارم این اتفاق رخ دهد زیرا این باشگاهی است که سال‌های زیادی را در آن گذرانده‌ام."

"معلوم نیست چه اتفاقی در آینده خواهد افتاد، نمی‌توان پیشبینی کرد من از چه راهی به باشگاه برمی‌گردم یا این که آن زمان چه کسانی کنترل بارسلونا را در دست دارند. در واقع عناصر زیادی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد از حالا به طور قطعی در مورد این قضیه صحبت کنیم، اما اگر در مورد علاقه من بپرسید، پاسخم مثبت است."

گرچه هنوز نمی‌توان راجع به ظرفیت مربی‌گری اینستا صحبت کرد اما همین حالا هم در ژاپن مراکز تمرینی تشکیل شده که با "روش‌شناسی اینیستا" اداره می‌شوند.

با این حال خود اینیستا هنوز مطمئن نیست این راهی است که بخواهد در آن گام بردارد: "گاهی وقت‌ها دوست دارم مربی شوم و گاهی هم به سایر پست‌های مدیریتی فکر می‌کنم. می‌دانم پس از بازنشستگی هم می‌خواهم در فوتبال بمانم. قصد دارم مدرک مربی‌گری بگیرم اما مطمئن نیستم که در آینده بخواهم از آن استفاده کنم."

"این مسئله‌ای نیست که یک روز صبح از خواب بیدار شوم و بگویم که انجامش خواهم داد. حالا که از تمرین کردن و مسابقه دادن لذت می‌برم و بعد هم باید ببینم که چه پیش می‌آید."

با قرارداد دو ساله‌ای که او در تابستان امضال کرد تا سال ۲۰۲۳ در کوبه خواهد ماند؛ شهری که اینیستا، همسرش آنا و چهار فرزندشان می‌توانند دور از جار و جنجال‌ها از زندگی لذت ببرند.

اینیستا می‌گوید: " پیدا کردن خانه‌ای که در آن احساس راحتی بکنید، خیلی سخت است؛ جایی که بتوانید هم از نظر حرفه‌ای و هم از نظر شخصی لذت ببرید. ولی من فکر کنم که چنین جایی را در کوبه پیدا کرده‌ام. ترک کردن بارسلونا تصمیم آسانی نبود ولی رفتار مردم اینجا از همان اول با من خیلی خیلی خوب بود."

اینیستا پس از مصدومیتی طولانی دوباره شرایط بازی پیدا کرده است و حالا روی کسب موفقیت‌های بیشتر با کوبه در کنار هم‌تیمی‌های سابقش در بارسلونا، توماس فرمالن (مدافع)، سرخی سامپر (هافبک) و بویان (مهاجم) تمرکز کرده است.

اینیستا گفت: "تا جایی که بدنم اجازه دهد به بازی ادامه خواهم داد. برایم مهم است که شرایط را به گونه‌ای حفظ کنم که بتوانم از فوتبال بازی کردن لذت ببرم. ما فقط دو جام در تاریخ باشگاه بدست آورده‌ایم و می‌خواهیم این فصل هم تاریخ‌سازی کنیم."

"ما در جایگاهی خوبی برای رسیدن به لیگ قهرمانان فوتبال آسیا هستیم. در سال‌های باقیمانده حرفه‌ام، با این که می‌دانم کار بسیار سختی است، دوست دارم تا جایی که می‌توانم جام قهرمانی بدست آورم."