روژانو ارجمند

کلاس هنری و ورزشی

از شروع نوجوانی به کلاس های مختلف در زمینه هنری، ورزشی و آموشی رفتم اما صرفا برای من یک کلاس بود و از سر اجبار و برای پر کردن اوقات فراغت می رفتم

ماجرای علاقه بازیگری

در 12 سالگی برای اولین بار و آن هم در شهرستان به دیدن تئاتر رفتم و در تمام متدت اجرا، محو بازیگران کار شدم و آرزو می کردم که جای آنها من روی سن باشم

به تماشاچی ها که نگاه می کردم و میخکوب شدنشان را می دیدم از ته قلبم می خواستم که بازیگر شوم و روزی هم مردم من را همینطور با اشتیاق نگاه کنند

بیوگرافی روژانو ارجمند با عکس

شروع تئاتر حرفه ای

از سال 1392 که 14 ساله شدم روزهای نوجوانی من با تئاتر رنگ دیگری گرفت و هنوزم وقتی روی صحنه یا جلوی دوربین می روم، همان حس در من زنده می شود

البته فکر می کنم مواجه من با ادبیات هم در انتخاب بازیگری به عنوان یک شغل بی تاثیر نبود

در کنار مادرش

در جلوی دوربین

بعد از تجربه ده ها حضور در صحنه تئاتر و تجربه اجرا در جشنواره تئاتر فجر 35، اولین بار در سال 1400 با فیلم «سنجر خان» محمد حسین لطیفی جلوی دوربین رفت

در این فلم چهره ایی چون جلیل فرجاد، پیام دهکردی، علی اوسیوند و حمیدرضا نعیمی حضور داشتند و می گوید کار کردن با محمدحسین لطیفی در سنجرخان نه تنها سخت نبود بلکه راه را برای من هموار کرد

شبکه مخفی زنان

روژانو ارجمند در سال 1401 در نقش صحب جان زنبورکچی دختر ارشد میرزا محمود در سریال «شبکه مخفی زنان» در کنار شقایق دهقان و سیامک انصاری دیده شد

علت قبول نقش

از همان ابتدا که فیلمنامه «شبکه مخفی زنان» را خواندم، قلم بی بدیل آقای محمد رحمانیان من را مجذوب خود کرد

صاحب جان کاراکتری شیرین داشت، یک دختر دم بخت با هزاران آرزو و آن هم در سال 1320 برایم دوست داشتنی بود آن روزگار را هم تجربه کنم

عکس روژانو ارجمند و شقایق دهقان

اسم من ریشه کردی دارد

اسم من ریشه کردی دارد و معنای آن «روز نو» یا «روز تازه» است

من فکر می کنم این کاراکتر و توانایی ها، زیستن و تلاش یک بازیگر است که می تواند یک اسم را بزرگ کند و به آن معنا ببخشید یا به اصطلاح آن را پر کند

علاقه به تئاتر

تئاتر، هنری زنده است و بازیگران تئاتر ارتباط مستقیم با تماشاچی دارند و این ارتباط دیالکتیک را با هیچ چیز دیگری در دنیا عوض نمی کنند که بسیاری از هنرمندان حوزه تصویر، آن را ندارند

کوتاهی یا بلندی نقش

کوتاهی یا بلندی نقش برای من اهمیتی ندارد؛ مهم این است که آن نقش چقدر بازی (اکت) دارد. در برخورد با دستیاران کارگردان ها هرگز نپرسیده‌ام که نقشم کوتاه است یا بلند و حتی دیالوگ‌ها را در سناریو برجسته نمی‌کنم

منبع: فتوکده