شادمانی | تمرین
شادمانی بدون دلیل را تمرین کنیم، همان‌طور که در غمگینی بدون دلیل مهارت داریم
در زندگی روزمره، بسیاری از ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که بی‌دلیل احساس غمگینی می‌کنیم. نه اتفاق خاصی افتاده، نه کسی ما را ناراحت کرده، اما حس سنگینی در دل‌مان نشسته و روزمان را خاکستری کرده است.
- در زندگی روزمره، بسیاری از ما لحظاتی را تجربه کرده‌ایم که بی‌دلیل احساس غمگینی می‌کنیم. نه اتفاق خاصی افتاده، نه کسی ما را ناراحت کرده، اما حس سنگینی در دل‌مان نشسته و روزمان را خاکستری کرده است.
- عجیب‌تر آنکه این غم بی‌دلیل را پذیرفته‌ایم، حتی آن را طبیعی می‌دانیم. حال اگر کسی بگوید «شاد باش، بی‌دلیل»، معمولاً با واکنش‌هایی همراه می‌شود مانند: «مگه میشه؟»، «آدم باید دلیل داشته باشه برای خوشحال بودن!»
- در واقع، شادمانی بدون دلیل یک مهارت است درست مانند غمگینی بدون دلیل.
- هر دو از درون ما سرچشمه می‌گیرند و می‌توانند با تمرین، تقویت شوند. ما سال‌ها به شکل ناخودآگاه غم را تمرین کرده‌ایم: با تمرکز بر نگرانی‌ها، مرور گذشته، و پیش‌بینی‌های منفی از آینده. اما کمتر آموخته‌ایم که شادی را نیز می‌توان پرورش داد، حتی اگر دلیلی مشخص برایش نداشته باشیم.
- شاد بودن می‌تواند به جای واکنش به شرایط بیرونی، یک تصمیم درونی باشد. این نوع شادی به محیط، موفقیت‌ها یا رفتار دیگران وابسته نیست.
تمرین شادمانی بی‌دلیل یعنی:
- لبخند زدن به صرف بودن.
- دیدن زیبایی‌ها در ساده‌ترین چیزها.
- لذت بردن از تنفس، حرکت، آفتاب، یا حتی یک فنجان چای.
- قدردانی بی‌قید و شرط از زندگی، حتی اگر کامل نباشد.
- برای تمرین شاد بودن: لبخند زدن آگاهانه: حتی اگر ابتدا مصنوعی به نظر برسد، لبخند تأثیر واقعی بر مغز می‌گذارد و پیام شادی به بدن می‌فرستد.
- تمرین قدردانی روزانه: هر روز چند چیز کوچک را بنویسید که بابت آن‌ها سپاسگزارید حتی اگر چیزهایی تکراری باشند.
- توجه به لحظه حال: وقتی ذهن درگیر گذشته و آینده نباشد، شادیِ ساده‌تری به وجود می‌آید.
- کاهش مصرف اخبار و شبکه‌های منفی: خوراک ذهن همان‌قدر مهم است که خوراک جسم.
- بازی کردن و سبک‌بالی: کارهای کودکانه انجام دهید، بخندید، برقصید، بدون نگرانی از قضاوت.
- شادمانی بی‌دلیل یک رویکرد آگاهانه به زندگی است. ما به اندازه‌ای که خود را برای غمگینی بدون دلیل تربیت کرده‌ایم، می‌توانیم خود را برای شادی بی‌دلیل نیز آماده کنیم.
- این تمرینی است که ارزش دارد، چون به ما یادآوری می‌کند که سرچشمه احساسات‌مان درون خود ماست، نه در اتفاقات بیرون.
- پس بیایید تمرین کنیم: نه اینکه وانمود کنیم همه چیز خوب است، بلکه یاد بگیریم حتی در نبود دلیل خاصی، لبخند بزنیم. شاید این بار، دلیلش خودِ لبخند باشد.
دیدگاه تان را بنویسید