تجربه های تلخ ستاره های فوتبال در کودکی + عکس

این هفته مارکوس راشفورد از زندگی سختی که در کودکی داشت سخن گفت و عنوان کرد که مادرش مجبور بوده به سختی برای بزرگ کردن او و دیگر اعضای خانواده اش کار کند.

به همین خاطر دیلی میرور به معرفی بازیکنانی پرداخت که مشابه چنین اتفاقاتی را تجربه کردند؛ بازیکنانی که در کودکی مسیر سختی را سپری کردند.

مارادونا، زندگی در فاضلاب

دیگو مارادونا که به گواه خیلی ها بهترین بازیکن تاریخ است، در یک آلونک که پدرش با آجر و ضایعات آهن درست کرده بود با ۶ خواهر و برادرش زندگی می کرد و آب و برق نداشتند.

منطقه محل تولد مارادونا "ویلا فیولو" به قدری خطرناک بود که ایستگاه پلیس نداشت و پلیس هر روز یا اتوبوس به این شهر می آمد و شب برمی‌گشت!

وقتی مارادونا کوچک بود یک بار درون فاضلاب افتاد و عموی او داد زد: "دیگو سرت را از کثافت بیار بیرون." همین جمله شعار زندگی مارادونا شد.

ایبراهیموویچ، دزدی

او در زاغه های مالمو زندگی می کرد و در ۲ سالگی پدر و مادرش از هم جدا شدند. زلاتان عنوان کرد که هر وقت گرسنه می شد برای سرقت به مغازه ها می رفت و حتی دوچرخه و ماشین هم سرقت کرده است. او عنوان کرد که به خاطر وعده غذای رایگان به مدرسه می رفت و اصلا در مدرسه درس نمی خواند.

ایبرا اکنون بیش از ۵۰۰ گل باشگاهی به ثمر رسانده است.

کارلوس باکا، ماهیگیری

مهاجم کلمبیایی که در بروخه بلژیک آقای گل شد و گل قهرمانی سویا در لیگ اروپا را به ثمر رساند تا ۲۳ سالگی به خاطر فقر شدید خانوادگی مجبور به انجام کار دوم شده بود و ماهیگیری می کرد تا کمک‌خرج خانواده اش شود. درخشش در تیم ملی فوتبال کلمبیا در کوپا رفته رفته باعث شد فقر در خانواده آنها از بین برود.

کارلوس توس، پیشرفت کنار لات و لوت‌ها

در محله فقیرنشین بوینس آیرس که کارلوس توس در آن بزرگ شد، دیدن خون و آمپول و جنازه کنار خیابان ها طبیعی بود. حتی دوست صمیمی او نیز به این راه کشیده شد و در ۱۷ سالگی خودکشی کرد. علاوه بر همه اینها فقر شدید خانوادگی باعث شد کارلوس توس هیچ امکاناتی برای رشد و پیشرفت نداشته باشد ولی او توانست فوتبال را انتخاب کند و استعداد خود را در این راه به نمایش گذاشت. 

علیرضا بیرانوند، خوابیدن در خیابان و پیتزافروشی

دروازه بان تیم ملی فوتبال ایران که در جام جهانی روسیه خود را نشان داد نیز در کودکی با مشکلات زیادی روبرو بود. او حتی جای خواب هم نداشت و مجبور بود در خیابان و بعدها در یک مغازه پیتزافروشی بخوابد، رفتگری کند و کارگر روزمزد باشد. او در کنار این سختی ها تلاش و پشتکار زیادی داشت و توانست به دروازه‌بان بزرگی در تیم ملی فوتبال ایران تبدیل شود.