گسترش شکاف بین بالاشهر و پايين شهر.

۵۵آنلاین :

پريسا اميدى

دانشجوى علوم سياسى

اصطلاحات بالای شهر و پايين شهر را زیاد شنیده ایم، مخصوصا در شهرهای بزرگی مثل تهران.

این اصطلاح در کجا ریشه دارد؟ شواهد حاکی از این است که در شمال شهر نرخ زمین، مسکن، اجناس و همه امکانات زندگی به طور چشمگیری با جنوب شهر یا همان پایین شهر متفاوت است.

سبک و نوع زندگی، شرایط و امکانات به طوری متفاوت است که گویی این دو قسمت کاملا جدا از هم و در موقعیت های مکانی و جغرافیایی کاملا دور از هم وجود دارند.

این اصطلاح عمر خیلی طولانی ندارد، اما سریع وبه راحتی برای مردم قابل درک و فهم شده است.

میتوان گفت بعد از جنگ تحمیلی استارت این موضوع خورده شد جدا از بحث اقتصادی، حتی نوع زندگی، فرهنگ،آداب و به طور کلی تمام جنبه های زندگی در این مناطق با هم متفاوت است و اگر به طور جدی تدبیری برای کم کردن و به فاصله ی اندک رساندن این مسئله انجام نشود معضل از این هم بیشتر و بزرگتر می شود.

تفاوتها بین این دو قطب به قدری فاحش است که اصلا نیازی به تحلیل و آمار و ارقام ندارد و به صورت ظاهری هم کاملا مشهود است.

چاره چیست؟

اولین و مهم ترین دلیل این شکاف، مسائل اقتصادی است و دولت باید سعی در یکسان سازی در آمد اکثریت شهروندان کند و دهک های پایین و بالای جامعه را هم تا حدی که امکانپذیر است در دهک های میانی حل کند و نرخ زمین و مسکن را در شمال شهر تا حدی تعدیل کند و در کنار کاخ های شمال شهر، کوخ های جنوب شهر را هم ببیند.

دولت باید حاشیه نشینی و زاغه های اطراف جنوب شهر را ساز ماندهی کند و اين مستلزم این است که شرایط زندگی و اقتصادی را در کلیه ی شهرها بهبود ببخشد تا هم مشکلات در آن جا ریشه کن شود و هم از مهاجرت به کلان شهرها و بروز معضلات بعد از آن جلوگیری شود.

بزرگترین راه چاره عدم تمرکز سیاسی و اقتصادی است . اگر هر قسمت شهر نماینده مجلس مخصوص به خود را داشته باشد و مردم نماینده خودشان را بشناسند بسیاری از مشکلات قابل طرح است .

اگر به طور جدی و با تمام قوا به جنگ این موضوع نرفته و دولت در این زمینه سیاست گذاری نکند، رویارویی با این موضوع غیر ممکن می شود. به زبان ساده مشکل تبديل به فاجعه شده است و منتظر یاری دست اندر کاران این موضوع در جامعه است.