حاشیه امن خطرناک برای سلبریتی‌ها پس از هر عمل نامشروع

بر اساس اظهارات شاکی این پرونده: «مدتي قبل از طريق يكي از دوستانم با بازيگر معروفي آشنا شدم و دوستم گفت كه او از من خوشش آمده و قصد ازدواج دارد. يك روز او همراه با مادرش به خانه‌مان آمد و در حضور پدر و مادرم از من خواستگاري كرد... يك شب از من براي شركت در مهماني‌اي كه در خانه‌اش گرفته بود دعوت كرد». شاکی دختر این پرونده ادامه داده بود: «آن شب حدود ساعت11 مهماني تمام شد و به‌جز من و خواستگارم هيچ‌كس در خانه نبود. او يك ليوان شربت به من داد اما همين كه شربت را نوشيدم دچار سرگيجه و دوبيني شدم. او در شرايطي كه نمي‌توانستم از خودم دفاع كنم من را مورد آزار و اذيت قرار داد. پس از آن ديگر جوابم را نمي‌داد و گفت قصدي براي ازدواج ندارد.به همين دليل من هم تصميم گرفتم از او شكايت كنم.» شواهد و مداركي كه عليه این بازیگر وجود داشت باعث شد قاضي براي وي قرار وثيقه سنگيني صادر كند. او سرانجام توانست وثيقه سنگيني را كه برايش درنظر گرفته بودند تأمين كند و از زندان آزاد شود. در شرايطي كه چند روز از آزادي موقت آقاي بازيگر مي‌گذشت،هنگام رانندگي در جريان تصادف با خودروي ديگري باعث مرگ راننده وي ‌شد. هر چند وى درجريان پرونده اول، از اتهام تجاوز به عنف تبرئه شد اما دادگاه اورا به‌خاطر ارتکاب عمل منافی عفت به تحمل شلاق و ممنوع‌الکاری محکوم کرد. مشابه همین پرونده چندی پیش درباره یکی از کارگردان‌های شناخته سینمای ایران نیز مطرح شد که در نهایت در آن پرونده نیز کارگردان محکومیت‌های مشابهی را با اثبات ارتکاب عمل منافی عفت دریافت کرده بود. نکته قابل تأمل اینکه این کارگردان پس از آزادی با قید وثیقه در حال ازسرگیری فیلمسازی بود که پس از رسانه‌ای شدن ماجرا توسط «تابناک» از تولید فیلمش تا زمان صدور دستور تازه قضایی جلوگیری شد. مطابق با مستندات، آقای کارگردان سینما به استناد ماده 230 قانون مجازات اسلامی به تحمل یکصد ضربه شلاق به عنوان حد زنا محکوم و با توجه به مندرجات پرونده و اینکه عده‌ای جوان به شوق هنرپیشه شدن و معروفیت تن به اعمال خلاف شرع و قانون می‌دهد و نظر به اینکه آقای کارگردان از همین نقطه ضعف سوءاستفاده کرده، جهت جلوگیری از وقوع و تکرار چنین مسائلی به استناد ماده 23 قانون مجازات اسلامی، آقای کارگردان برای دو سال محروم از هرگونه فعالیت هنری اعم از سینما، تلویزیون، تئاتر و موارد مشابه شده است. اینها نمونه‌هایی است که رسانه‌ای می‌شود و بسیاری از موارد هیچ‌گاه جنبه قضایی و یا رسانه‌ای پیدا نمی‌کند. البته این موارد در میان برخی بازیگران محدود نیست و سلبریتی‌ها از جمله فوتبالیست‌ها، خواننده‌ها و ... با موارد متعددی روبه رو هستند که رویه مرسوم، عدم رسانه‌ای شدن این موارد است. این در حالی است که اگر یک شخص عادی در معرض چنین اتهاماتی قرار گیرد، معمولاً مورد بازجوهای فنی پیچیده قرار می‌گیرد و در نهایت نه تنها مشخصاتش، بلکه تصویرش به تشخیص مراجع ذیصلاح برای شناسایی سایر شاکیان منتشر می‌شود. به نظر می‌رسد، با توجه به موقعیت حساس سلبریتی‌ها و امکان بالقوه سوءاستفاده از این موقعیت، ضروری است تا در قبال چهره‌هایی که در این قدرت بالقوه سوءاستفاده می‌کنند، رویه مشابهی در پیش گرفته شود تا گناه برخی به پای تمامی چند صنف نوشته نشود و در عین حال با عدم ذکر نام این چهره‌ها انگشت اتهام افکارعمومی به سمت تمامی بازیگران گرفته نشود و به جای شخص بی‌نام، نام هر بازیگر شریفی در ذهن‌ها قرار نگیرد. همچنین این اقدام باعث می‌شود هزینه سوءاستفاده از موقعیت و محبوبیت سلبریتی‌ها افزایش یابد و همه چیز پشت درهای بسته و در نهایت با صدضربه شلاق به پایان نرسد و سینماگر، ورزشکار یا خواننده به محض آزادی امکان تکرار جرم را با تکیه بر محبوبیش نداشته باشد و به عنوان خطر اجتماعی معرفی شود.

منبع: تابناک