۵۵آنلاین :
یکی از انتقادات به آنان این است که شما چرا به این همه مشکل اساسی در کشور اعتراض نمیکنید؟ چرا به فسادهای مالی چندهزارمیلیارد تومانی معترض نمیشوید؟ چرا بابت فساد اداری و رشوه و زدوبند نگران نمیشوید؟ یا مثلا چرا وقتی میگویند چند صد خانه در تهران در اختیار عدهای خاص قرار گرفته، وقتی از پرونده تخلفات نجومی در دورههای قبلی شهری صحبت میشود، چرا رگهای گردنتان بیرون نمیزند و به خاطر مردم محروم حرکتی نمیکنید؟ چنین انتقاداتی البته هست، اما استدلال آن قابل پاسخگویی است. به این معنا که طرف میتواند بگوید، من به هرچی دوست داشته باشم، اعتراض میکنم. شما برای من تعیین تکلیف نکن!
مسأله اصلی شاید جایی به وجود میآید که چنین اعتراضاتی فقط برای یک گروه آزاد است و آنها میتوانند بدون درخواست مجوز و بدون هیچ نگرانی همه آمال و آرزوهایشان را با صدای بلند اعلام کنند.
حتی اگر هوس کردند کنار دیوار یک سفارت خارجی بروند و با رفتار کنترلنشدهشان امنیت کشور را به خطر بیندازند. انتقادی که میتوان داشت این است که چرا برای گرفتن حق ورود به استادیوم اجازه چنین ابراز وجودهایی داده نمیشود و اگر فعالان اجتماعی حرکتی بکنند، با بدبینی و سختگیری مواجه میشوند. اگرنه، نفس کار معترضان کنونی غلط نیست. عباس کیارستمی خدابیامرز روایتی دارد درباره نمایش یکی از فیلمهایش در آمریکا- مشق شب یا خانه دوست کجاست به گمانم- میگوید عدهای برای تماشای فیلم آمده بودند و عدهای هم آمده بودند پلاکارد به دست شعار میدادند که فیلم را نبینید. حرفشان این بود که این عباس کیارستمی مزدور رژیم است(!) و این فیلمها را در سینمای ایران میسازند تا مردم را گول بزنند و از اینجور حرفها. پرویز صیاد سینماگر قدیمی هم جزو کسانی بوده که آمده بوده برای شعاردادن و خیلی هم آتشینمزاج و تند از مردم میخواسته داخل سالن نروند. کیارستمی میگوید رفتم جلو و به صیاد گفتم تو فیلم را دیدهای، گفت نه. گفتم این پلاکارد را بده من برایت نگه دارم و خودت برو داخل سالن فیلم را ببین. شاید همانی نبود که فکر میکنی.حالا حکایت ما با این دوستان معترض است. به نظر میرسد این افراد دلسوخته و همفکرانشان اغلب به ورزشگاه فوتبال نرفتهاند و از نزدیک با فضای آن آشنا نیستند. مشکل این است که به چیزی معترضند که دقیقا نمیدانند چیست. شاید بد نباشد روز دوشنبه ما برویم پلاکارد را ازشان بگیریم و جای آنها اعتراض کنیم و در عوض ازشان بخواهیم به استادیوم بروند و نود دقیقه فوتبال تماشا کنند و ببینند قضیه همان چیزی نیست که به عرضشان رساندهاند.
منبع : شهروند انلاین
دیدگاه تان را بنویسید