محیط زیست
چشمان بیدار الگوریتم‌ها بر زخم‌های زمین
در یادداشتی که برای روزنامه‌ی «پیام ما» نوشتم، توضیح داد‌ه‌ام که چه‌طور مفهوم «نظارت معکوس» می‌تواند به سلاح تازه‌ای برای دفاع از محیط‌زیست تبدیل شود.
در یادداشتی که برای روزنامه‌ی «پیام ما» نوشتم، توضیح داد‌ه‌ام که چه‌طور مفهوم «نظارت معکوس» (Sousveillance) می‌تواند به سلاح تازه‌ای برای دفاع از محیط‌زیست تبدیل شود؛ مفهومی که هنگام ترجمه‌ی کتاب «تقاطع هوش مصنوعی و روزنامه‌نگاری» با آن روبه‌رو شدم و واقعاً ارزشش را داشت که جداگانه درباره‌اش نوشته شود.
برخی فرازهای این یادداشت:
خشکسالی و تخریب محیط‌زیست در ایران آرام و پنهان پیش می‌روند، اما اینترنت اشیا و هوش مصنوعی می‌تواند این تاریکی را روشن کند.
شهروندان و روزنامه‌نگاران محلی چه‌طور می‌توانند با تصاویر ماهواره‌ای رایگان مثل Sentinel و Landsat، جنگل‌ها و رودخانه‌ها را هفتگی پایش کنند.
هوش مصنوعی چگونه الگوهای خشکیدگی، آلودگی آب یا تغییر پوشش گیاهی را قبل از وقوع فاجعه تشخیص می‌دهد.
الگوریتم‌ها چه‌طور تناقض بین ادعاهای سازمان‌ها و واقعیت میدانی را افشا می‌کنند و سبزشویی را برملا می‌سازند.
و البته، هشدار مهم: این فناوری همان‌قدر که قدرت دارد، در تولید جعل عمیق و فریب هم به‌کار می‌رود.
پس برای نجات محیط‌زیست، کاشت نهال کافی نیست؛ ما به سواد الگوریتمی و روزنامه‌نگاران آموزش‌دیده نیاز داریم.
این یادداشت بر اساس ایده‌های کتاب «تقاطع هوش مصنوعی و روزنامه‌نگاری» نوشته شده؛ کتابی که نقش هوش مصنوعی را در آینده روزنامه‌نگاری و نظارت عمومی توضیح می‌دهد.
علی شاکر
دیدگاه تان را بنویسید