انتقاد صریح از نهادهای رسانه‌ای دولت؛ «بازدهی منفی دارند» | مهاجری: شورای اطلاع‌رسانی دولت باری سنگین و بی‌فایده است

 

محمد مهاجری، عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت در یادداشتی نوشت: مدتی پیش آقای پزشکیان در مراسمی گفت: نهاد ریاست جمهوری ۴۰۰۰ پرسنل دارد؛ اگر این تعداد به ۴۰۰ نفر برسد کار‌ها بهتر پیش می‌رود.

 

در واقع رئیس جمهور کوچک سازی دولت را از جایی شروع کرد که مستقیما تحت مدیریتش قرار دارد. اما از آن روز حتی یک مدیر در تشکیلات ریاست جمهوری، سخن آقای پزشکیان را جدی نگرفته. لابد همه شان پست و  میز و ماشین و  دفتر و اتاق‌شان را دوست دارند.همان روز به دوستان شورای اطلاع رسانی دولت گفتم و نوشتم که شایسته است  شورای اطلاع رسانی دولت در یک حرکت پیشدستانه به رئیس جمهور اعلام کند که آمادگی انحلال این شورا را دارد. 

 

اینک بار دیگر تاکید می‌کنم شورای اطلاع رسانی که در دولت سیزدهم بسط و گسترش یافت و در همان دولت نیز  بی مصرف و مزاحم بود، اینک  و در دولت چهاردهم جز باری سنگین و کم بهره  بر دوش دولت نیست. دلیلش هم واقعا به افراد ربطی ندارد بلکه ساختاری به دردنخور دارد و به جرات می‌توان گفت هیچ گره‌ای از  کار دولت نمی‌گشایداین  ویژگی منحصر به شورای اطلاع رسانی نیست.   روابط عمومی و اطلاع رسانی ریاست جمهوری، حوزه سخنگویی دولت، روابط عمومی دفتر رئیس جمهور و تشکیلات اطلاع سانی معاون اول و معاون اجرایی ریاست جمهوری هم بازدهی منفی دارند و به خاطر کثرت پرسنل و بی برنامگی، به دست وپای همدیگر می‌پیچند و چه بهتر که طبق سخن آقای دکتر پزشکیان تعدادشان به ۱۰ درصد وضعیت کنونی تقلیل یابد.

 

به جرات می‌توان گفت  کار همه صد‌ها پرسنلی را  که در طبقات متعدد ساختمان‌های ریاست جمهوری به امر اطلاع رسانی شاغلند یک سایت خبری بخش خصوصی با هزینه‌ای بسیار ناچیز انجام می‌دهد. به عبارت دیگر  این تشکیلات پرطمراق اگر به یک مجموعه حداکثر ۲۰ نفری واگذار شود نتیجه اش قطعا بهتر خواهد بود. این را به تجربه حدود ۴۰ ساله می‌گویم.

 هرچند می‌دانم همین چندسطر هم با گلایه شدید دوستان مواجه شده، اما اجازه بدهید به جهت تتمیم گلایه ها! این را هم بیفزایم که نقد متوجه برخی رسانه‌های دولتی از جمله خبرگزاری‌های ایرنا، ایسنا و روزنامه ایران هم هست. تشکیلاتی پرجمعیت که واقعا بهره بالایی ندارند. نهاد‌ها و سازما‌های حاکمیتی دیگر نیز رسانه‌های متعدد بسیار پرهزینه دارند که، چون مستقیما ربطی به دولت ندارند از آنها درمی گذرم، هرچند که بودجه‌های سرسام اورشان از جیب ملت می‌رود.

 

این همه رسانه و نهاد اطلاع رسانی (که غالبا غیرحرفه‌ای، اما پرمدعا هستند) گاهی به لحاظ نفوذ و تیراژ، در برابر چند کانال تلگرامی یا اکانت توییتری و اینستاگرامی  که هزینه شان بسیار پایین است، لنگ می‌اندازند.اگر راه نجات اقتصاد، تقویت بخش خصوصی است در عالم رسانه نیز باید چنین کرد به شرطی که بخش خصوصی اش دست در جیب بیت المال نبرد.