رضا بابک

رضا فشنگچی با نام هنری رضا بابک بازیگر، نویسنده و گوینده رادیو، تلویزیون و سینمای ایران ۲۰ اسفند ۱۳۲۳ در تهران به دنیا آمد. 

 

رضا بابک در رشته ی بازیگری و کارگردانی تحصیل کرده و بازیگری را در تئاتر از سال ۱۳۵۴ قبل از انقلاب در گروه هنری کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرده است.

وی در سال ۱۳۵4 نیز در نخستین فیلم سینمایی خود با نام چریکه تارا به کارگردانی بهرام بیضایی ایفای نقش نمود و خود را به دنیای سینمای ایران معرفی کرد.

 

رضا بابک به جز بازیگری به عنوان کارگردان و نویسنده نیز فعالیت داشته است. از جمله کارهای او به عنوان نویسنده، آقای شانس در سال ۱۳۷۳ است. سریال تلویزیونی آرایشگاه زیبا نیز از سریال‌های سرشناس این بازیگر بوده است.

 

رضا بابک با صدای دل انگیز و رسای خود در عرصه گویندگی و دوبلوری هم فعالیت‌هایی داشته است از نمونه فعالیت های وی در زمینه دوبلوری را میتوان سال ۱۳۶۴ در مجموعه چتر باران نام برد.

 

رضا بابک این هنرمند بسیار توانمند و پیشکسوت دنیای هنر ایران زمین با ذوق هنری و استعداد بی بدیل خویش در زمینه های بسیار زیادی از عرصه هنر حضور داشته است و در تمامی مراحل موفق بوده است.

 

یکی از فعالیت های مهم و تاثیرگذار رضا بابک در عرصه هنر تشکیل تئاتر کودک است. رضا بابک از آغازگران تئاتر مدرن و متفاوت کودک در ایران است که شیوه ی اجرایی متفاوتی را ارائه داده است که بعدها الگوی کارگردان بسیاری در زمینه تئاتر شده است.

 وی با این اقدام خود جلوه دیگر از تئاتر را به  صاحبان هنر نشان داد و توانست کودکان و بچه ها را هم با فعالیت‌های هنری آشنا نماید.

رضا بابک غیر از بازیگری و صداپیشگی؛ به هنر نقاشی نیز علاقه‌مند است. او در اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ یک نمایشگاه نقاشی به نام «زنگ نقاشی» برپا کرد.

 

خودش درباره این فعالیت هنری‌اش می‌گوید:

"سالهاست نقاشى مى کنم، اما خودم را نقاش نمى‌دانم. من اصولا نقاش نیستم و ادعای نقاشی ندارم. دوستانی که با من در زمینه نقاشی معاشرت می‌کنند، معتقد هستند که این تاکید بر نقاش نبودن است که جالب است.

بابک ادامه می‌دهد: نمی‌خواهم نامم به عنوان نقاش مطرح شود، زیرا این کار، حرفه‌ای است که توانایی‌های خاص خودش را می‌طلبد. نقاشی‌هایی که من ارائه می‌کنم بیشتر، دربردارنده حس و حال من است و تصاویری است که با ترکیب رنگ‌ها خلق شده است. این نقاشی‌ها مانند زمانی که روی صحنه تئاتر می‌روم، به من انرژی می‌دهد. 

 

 من، چون کپی‌کاری بلد نیستم، این نقاشی‌ها در لحظه اتفاق می‌افتد و تصاویری هست که مفاهیمی را نشان می‌دهد. در این سال‌ها انقدر جسارت نداشتم که نمایشگاه بگذارم، اما دوستان اصرار داشتند حالا که نقاشی می‌کشم این‌ها را در معرض دید دیگران قرار بدم تا دوستان دیگر هم این کار‌ها را ببینند."

بیتوته