فتحعلی اویسی

فتحعلی اویسی فردویی (۲۱ دی ۱۳۲۴ – ۱۳ مهر ۱۴۰۰) بازیگر و کارگردان ایرانی بود. او فارغ‌التحصیل کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس در سال ۱۳۵۳ بود و در همان سال به ایران بازگشت و عضو تلویزیون ایران شد. فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم قدغن از علیرضا داوودنژاد در سال ۱۳۵۷ آغاز شد. اویسی در طول ۴۰ سال فعالیت خود در فیلم‌های گوناگونی نقش‌آفرینی و چند فیلم را کارگردانی کرد. او در سال ۱۳۷۱ فیلم مریم و میتیل را ساخت و جایزهٔ دیپلم افتخار از جشنواره فیلم فجر را دریافت کرد.

اویسی در آثار سینمایی مانند ناخدا خورشید ساختهٔ ناصر تقوایی در ۱۳۶۵، سرب ساختهٔ مسعود کیمیایی، در ۱۳۶۷، هی جو ساختهٔ منوچهر عسگری‌نسب در ۱۳۶۷، بانو ساختهٔ داریوش مهرجویی در ۱۳۷۰، جهان‌پهلوان تختی ساختهٔ علی حاتمی و بهروز افخمی در ۱۳۷۶ مومیایی ۳ ساختهٔ محمدرضا هنرمند در ۱۳۷۸ و کلاهی برای باران ساختهٔ مسعود نوابی در ۱۳۸۵ ایفای نقش کرده‌است. او برای فیلم‌های سرب و ناخدا خورشید نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد از هفتمین جشنواره فیلم فجر شد.

فعالیت‌ها

فتحعلی اویسی از سال ۱۳۵۴ عضو «گروه دانش تلویزیون» شد و به فیلم‌سازی و ساخت مستند علمی روی آورد. او نخستین فیلم کوتاه و ۳۵ میلی‌متری خود را در سال ۱۳۵۴ با نام سه شنبه آخر ساخت.

اویسی در کنار هنرمندانی مانند غلامحسین لطفی، داریوش ارجمند، و حسین نوری از اندک اعضای مؤسسه هنرمندان پیش‌کسوت بود که در سینما هم سابقه بازیگری و هم سابقه کارگردانی را داشت.

فتحعلی اویسی علاوه بر فعالیت در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون، در خوانندگی نیز فعالیت داشت. قطعه می‌زند باران به شیشه از وی به محبوبیت رسید و در سال ۱۳۸۶ به همراه گروه موسیقی «آرپژ» در کاخ سعدآباد به اجرای کنسرت پرداخت.

در سال ۱۳۹۱ فتحعلی اویسی به همراه پسرش آلبوم خانه دل را روانه بازار کرد.

درگذشت

مراسم تشییع جنازه فتحعلی اویسی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا، ۱۴ مهر ۱۴۰۰

فتحعلی اویسی سه‌شنبه ۱۳ مهر ۱۴۰۰ به دلیل سکته مغزی در بیمارستان لاله در شهرک غرب تهران درگذشت و در روز چهارشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. در مراسم تشیع جنازه وی جمعی از هنرمندان و اصحاب رسانه از جمله امیر جعفری، رضا بنفشه‌خواه، محمد شیری و علی صالحی شاعر و نویسنده ایرانی، و مدیر عامل خانه سینما منوچهر شاهسواری حضور داشتند.

منابع : ویکی پدیا