«درست ۵۲ سال پیش در چنین روزی تیم ملی فوتبال ایران موفق شد با برتری ۲ بر یک مقابل اسرائیل در ورزشگاه امجدیه تهران به مقام قهرمانی در این تورنمنت برسد.
تیم ملی ایران اگر در این مسابقه به یک تساوی هم دست می‌یافت به مقام قهرمانی می‌رسید اما در صورت شکست مقابل اسرائیل، قهرمانی را به رقیب واگذار می‌کرد. این مسابقه اما تحت تأثیر اتفاقات سیاسی و حواشی منطقه‌ای جنگ اعراب با اسرائیل قرار گرفته بود و سکوها پیش از شروع مسابقه ملتهب شده بود.
اسرائیل در ابتدای نیمه دوم با یک گل جلو افتاد. گفته می‌‌شد در بین دو نیمه، مصطفی شعاعیان، چریک سر‌شناس، شعار علیه اسرائیل را با نیروهای خود که در نقاط مختلف استادیوم نشسته بودند هماهنگ کرد تا بتوانند از فرصت پایان بازی استفاده کنند اما بیم باخت ایران امید آنان به سر دادن شعار از جانب جمعیت را کم‌رنگ کرده بود.
در دقیقه ۶۰ هم فریبرز اسماعیلی با کارت قرمز داور از زمین مسابقه اخراج شد تا کار برای ایران سخت‌تر شود. در ادامه اما ورود همایون بهزادی مصدوم و فشار شاگردان بیاتی باعث شد تا اسرائیل نیز با اخراج یک بازیکنش ۱۰ نفره شود. تعویض بیاتی کارساز بود و بهزادی در دقیقه ۷۵ توانست دروازه اسرائیل را باز کند. با همین نتیجه نیز تیم ملی ایران به اولین مقام قهرمانی خود در آسیا می‌رسید، اما شوت تماشایی پرویز قلیچ‌خانی از پشت محوطه جریمه نه‌تنها برد حیثیتی را مقابل اسرائیل رقم زد، بلکه تیم ملی ایران را در ورزشگاه خانگی به مقام قهرمانی در جام ملت‌های آسیا رساند.
بعد از سوت داور بود که بازیکنان اسرائیل به سمت داوران هندی و پاکستانی مسابقه رفتند و درگیری‌هایی درون زمین رخ داد اما در نهایت جام قهرمانی به تیم ملی ایران رسید، با پیروزی در مسابقه‌ای که صرفا یک دیدار ورزشی نبود.»
دیدگاه تان را بنویسید