تفکرات امنیتی تاج

۵۵آنلاین :

تمام تلاش‌های مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران، برای مقصر نشان‌دادن مارک ویلموتس، سرمربی تیم ملی ایران، مبنی‌بر اینکه این مرد بلژیکی به تعهداتش پایبند نبوده و مقصر اصلی این روزهای فوتبال است، نقش بر آب شد. «وارونگی» مدنظر تاج، در حالی می‌رفت تبدیل به سناریوی دلخواهش شود که تصور می‌کرد سیاستی که در پیش گرفته (سکوت و نامحرم‌دانستن رسانه‌ها) به نفعش است و از او مدیری قوی، برخلاف چیزی که فعلا وجود دارد، می‌سازد. تاج با وجود عطش زیاد رسانه‌ها برای «دانستن»، سکوت همیشگی را پیشه کرد تا در خفا، اشتباهات مرتکب‌شده را حل‌وفصل کند؛ او که به خوبی می‌دانست مارک ویلموتس بلژیکی در ماجرای قرارداد منعقدشده با فدراسیون فوتبال ایران «درست می‌گوید» و کم‌کاری فدراسیون، تیم ملی را به بحران کشانده، تلاش کرد با صدور بیانیه‌ای عجیب‌وغریب، فضا را به نفع خودش تغییر دهد. درواقع مهدی تاج از این شایعه که قرار است برانکو جای ویلموتس را بگیرد، داشت نهایت استفاده را می‌کرد؛ فدراسیون او بیانیه‌ای داد و نوشت که «نه چیزی را تأیید می‌کند و نه تکذیب». وزارت ورزش هم که از ماجرای قطع همکاری با کارلوس کی‌روش درس گرفته بود، خیلی سریع بیانیه‌ای داد و نوشت که «مسئولیت عزل مربی و آوردن فرد دیگری فقط به‌عهده فدراسیون است». تاج حتی تا همان لحظه هم خودش را برنده نبردی می‌دید که در سکوت مدیریتش می‌کرد. او فضا را به سمتی برده بود تا اهالی فوتبال در ایران، مارک ویلموتس را مقصر نتایج بد تیم ملی بدانند و کاری به ریاست فدراسیون نداشته باشند. بااین‌حال، توییتی دوبخشی از مارک ویلموتس که اصولا علاقه‌ای به فضای مجازی ندارد، ورق را برگرداند: ویلموتس انگشت اشاره را به سمت مهدی تاج گرفت تا فضا عوض شود. او شایعات را مبنی‌بر اینکه ویلموتس به بندهای قراردادش پایبند نیست بی‌اساس دانست و خبر داد که فدراسیون تاج، برای او و همکارانش، فضایی «غیرقابل‌تحمل» ایجاد کرده و اتفاقا آنها «به مفاد قرارداد پایبند نبوده‌اند». تاج که تلاش می‌کرد عکس این داستان را جلوه دهد، به‌یک‌باره لباس پادشاهی را از تن درآورد و ردای بازنده‌ها را پوشید. حالا اتفاقا دوباره همان موضوع تکراری رخ داده است: مدیریت مهدی تاج، فوتبال ایران را به بیراهه برده است. تاج وقتی زمام امور در فدراسیون را از دست دوست قدیمی‌اش، علی کفاشیان، گرفت، هنوز کارلوس کی‌روش سرمربی بود؛ مرد پرتغالی که فارغ از رفتارهایش نشان داده بود نسبت به کاری که در ایران انجام می‌دهد تعصب خاصی دارد، بارها از اینکه دستمزدش توسط فدراسیون پرداخت نمی‌شود و مدیریت فدراسیون ایران به طرز عجیبی ضعیف در این موضوع برخورد می‌کند، شکایت داشت. دست‌آخر کی‌روش بعد از جام ملت‌های آسیا از ایران رفت، ولی از آنجا که مهدی تاج نتوانسته بود معوقات این مربی را بپردازد، کار به شکایت به فیفا کشید. بعد از یک بدنامی دیگر در فیفا، فدراسیون بالاخره توانست پولی را که کی‌روش از ایران طلب داشت بپردازد. تاج که از بی‌پروایی‌های کی‌روش هراس داشت، به سراغ مربی‌ای رفت که «نجیب» باشد؛ او می‌خواست اگر روزی پرداخت دستمزد سرمربی‌اش امروز و فردا شد، داستانی درست نشود. «نجابت» صفتی بود که تاج در هر نشست‌وبرخاستی به زبان می‌آورد تا نشان دهد چه «غنیمتی» برای فوتبال ایران گیر آورده است. همین مظهر نجابت (ویلموتس) اما وقتی از سوءنیت تاج در وارونه جلوه‌دادن مقصر باخبر شد، به‌یک‌باره با چند جمله آتشین واقعیت‌ها را برملا کرد تا دوباره فوتبال ایران به نقطه شروع برگردد: صفر. واقعیت این است که مهدی تاج برای اداره فوتبال ایران درایت لازم را ندارد؛ او با تأخیر زیادی بخشی از پول ویلموتس و دستیارانش در تیم ملی را پرداخت کرد؛ البته این پرداخت آن‌قدر دیر انجام شد که ویلموتس قراردادش با ایران را فسخ کرده بود! (گزارش روز گذشته روزنامه «شرق») دست‌آخر با خواهش و تمنا از این مربی که پیش از دیدار با عراق قراردادش با ایران را فسخ کرده بود خواستند روی نیمکت بنشیند تا این بحران مقطعی حل‌وفصل شود. حضور ویلموتس در فضای ملتهبی که تاج رقم زده بود هم برای فوتبال ایران اثری نداشت تا ملی‌پوشان دومین بازی‌شان در مرحله گروهی را هم ببازند. بعد از آن بازی، ویلموتس به بلژیک رفت و مهدی تاج برای طراحی سناریوی «وارونگی» پشت میزش در سئول نشست. در داستان به‌وجودآمده، مهدی تاج و فدراسیون فوتبال ایران مقصر اصلی هستند؛ آنها هزینه‌ای را که در زمان مذاکره قولش را به ویلموتس داده بودند، تأمین نکردند و حالا دست‌بالا با مرد بلژیکی است، چراکه برخلاف تصور تاج، این ویلموتس است که می‌گوید «پرونده را به وکلایش سپرده» تا آنها پیگیر داستان باشند. ویلموتس سهمش از اهمال فدراسیون فوتبال و شخص مهدی تاج را می‌خواهد و به این مهم هم به زودی می‌رسد؛ چه با توافق دوطرفه و چه با شکایت از طریق فیفا. آن‌طور که ویلموتس ادعا کرده، مهدی تاج به تعهداتش عمل نکرده و حالا باید تاوان این بدقولی را هم بدهد. از آنجا که مدیریت تاج پیش‌تر در ماجرای کی‌روش هم به اعتبار فوتبال ایران صدمه زده، شکایت ویلموتس می‌تواند مجددا اعتبار این فوتبال در دنیا را از بین ببرد. این اما تنها اشتباه تاج نیست؛ درواقع باید او پاسخ‌گو باشد که وقتی نمی‌تواند به تعهدات مالی با طرف مقابل پایبند باشد، چرا قراردادهای عجیب‌وغریب می‌بندد که نشود از آن دفاع کرد؟ در فدراسیونِ تاج، فضایی به‌شدت امنیتی حاکم شده که خبری به بیرون درز نمی‌کند؛ درواقع تاج هراس زیادی از «بیگانه» دارد و ترجیح می‌دهد فضای امنیتی‌اش را محدود به چند نفر «خودی» کند؛ همین دایره محدود تصمیمات مهم (!) را می‌گیرند و نتیجه‌اش هم یحتمل فاجعه مالی دیگری برای فوتبال ایران به بار می‌آورد. البته ایجاد فضای امنیتی، زاییده ذهن رسانه‌ها نیست، بلکه موضوعی است که امیر عابدینی، دوست قدیم و منتقد جدید مهدی تاج مطرحش می‌کند. عابدینی که پیش‌تر خودش ریاست فدراسیون فوتبال ایران را برعهده داشت و در همین فدراسیون تاج هم سابقه حضور داشته، درباره فضای بسته‌ای که تاج در مواجهه با رسانه‌ها به وجود آورده به برنامه رادیو تهران می‌گوید: «یک روز به آقای تاج گفتم ۱۵ سال رفیق ما هستی، ولی یک گز هم از دست شما نخورده‌ایم. خساست آقای تاج معروف است؛ این خساست در بیان و کلام و هزینه و نشست‌وبرخاست و خلاصه همه‌چیز هست! اعتقاد دارم تفکر امنیتی که تاج در فدراسیون درست کرده، غلط است. خانواده فوتبال، خانواده باز و رفیقی است. فوتبال عشق است به‌خاطر رفاقت و صداقت و رفتارهای باز. همه‌چیز در فوتبال مشخص است. این است که ملت لذت می‌برند. اعتقاد دارم فوتبال آشکار و شفاف است و نیاییم آن را پیچیده کنیم. بگذارید فوتبال یک رو باشد. وقتی فوتبال یک‌رو باشد، با خبرنگار حرف می‌زنید و هیچ پرهیزی ندارید که در فوتبال چه خبر است». به عقیده عابدینی، فوتبال آشکار و شفاف است، ولی از قرار معلوم، فدراسیون تاج اعتقادی به شفافیت ندارد؛ او هنوز برای منتشرکردن رقم قرارداد ویلموتس مقاومت و سعی می‌کند حلقه امنیتی‌اش را تنگ‌تر از گذشته نگه دارد. او و دوستانش در فدراسیون فوتبال آن‌قدر رسانه‌ها را «دشمن» می‌دانند که حتی اجازه مصاحبه به اعضای کادر فنی نمی‌دهند. خودشان هم که از ابتدا سکوت می‌کنند، بعد حرف‌های مبهمی می‌زنند که نه چیزی را تأیید و نه چیزی را تکذیب می‌کنند، دست‌آخر هم که خبری به بیرون درز می‌کند (مشابه همین فسخ قرارداد ویلموتس با فدراسیون فوتبال ایران)، تازه می‌آیند تا با چند جمله سروته داستان را به هم بدوزند. حالا که تاج در فضای امنیتی فوتبال، درهای مراوده را بسته، بهتر است درباره تصمیم بعدی که یحتمل آخرین تصمیم مهمش قبل از خروج از سئول و ترک پست ریاست فدراسیون فوتبال است، خوب فکر کند؛ او بهتر است به این فکر کند که آیا اخراج ویلموتس هزینه ندارد؟ آیا مربی بعدی عاشق چشم و ابروی فدراسیون است و پولی نمی‌خواهد؟ و آیا مربی احتمالی بعدی، نجیب‌تر از ویلموتس است که به رویتان نیاورد مدیریت فوتبالی‌تان ضعیف است؟