در این مقاطع بازارهای مختلف با چنان بحرانهایی مواجه شدند که بسیاری از اقتصاددانان و کارشناسان آن را یادآور دو جنگ جهانی میدانند و معتقدند با توجه به افزایش جمعیت جهان نسبت به آن دورهها و مدرنترشدن جوامع، چه بسا کرونا از لحاظ مالی برای بازارهای کشورهای مختلف سنگینتر از جنگ هم بوده است.
از این رو هر دولتی بنا به توان و ظرفیتهای خود بستههای حمایتی مختلفی را برای حمایت از کارگران، کارمندان، کسبوکارها و کارآفرینان به اجرا گذاشتند تا دولتها هم از آسیبهای مالی کرونا در امان نمانند.
بعضی از دولتها، بهویژه در جوامع توسعهیافته مقرری معادل با درآمد ماهانه افراد برای آنها در نظر گرفتند و تعدادی دیگر هم بنا به نیاز خانوار بستههای غذایی و دارویی را در اختیار آنها قرار دادند.
تمامی این راهکارها برای این بود که شهروندان در ایام کرونا در خانه بمانند و با حضور در سطح شهر و محیطهای اجتماعی عاملی برای شیوع بیشتر ویروس کرونا نشوند.
در ایران نیز دولت تلاش کرد از طریق پرداخت وامهای کمبهره مردم را در خانه نگه دارد. وامهایی که مبلغ آنها چنان کم بود که عدهای عطای آن را به لقایش بخشیدند.
برخی هم که موفق به دستیابی به این وامها شدند شاید در طول یک هفته آن را خرج کردند. زیرا با توجه به حجم تورمی که در اقتصاد ایران، بهویژه در بازار مواد غذایی و اقلام مصرفی وجود دارد، طبیعی است که یک میلیون تومان کفاف زندگی را ندهد.
البته دولت با برنامههای دیگری نظیر بخشودگی مالیاتی، امهال اقساط بانکی، تمدید خودکار قراردادهای اجاره مسکن و ... سعی کرد تاحدودی از فشار کرونایی بر اقشار مختلف بکاهد.
با این حال هنوز که از پیک کرونا عبور نکردهایم، دیگر مردم برای کسب درآمد و امرار معاش از خانههای خود بیرون آمدهاند. دولت هم که گویا دیگر از پس پرداخت بستههای حمایتی برنمیآید رفتهرفته مجوز بازگشایی کسبوکارهای مختلف را میدهد.
حتی کسبوکارهایی که جزو گروههای پرخطر به حساب میآیند، رفتهرفته کرکرههای خود را بالا میکشند و طبق روال عادی به فعالیت میپردازند. اتفاقاتی که هشداری برای ورود موج دوم کرونا به کشور به حساب میآید. البته دیگر به نظر میرسد دولتها هم به جای ارائه راهکار و استفاده از مشاورهها، منتظر گرمشدن هوا هستند که شاید با شروع تابستان و افزایش دمای هوا، کووید-۱۹ هم دست از جان انسانها بردارد.
منبع :
آرمان ملی
دیدگاه تان را بنویسید