قرار گرفتن نام یک استاد دانشگاه در «لیست ترور دیجیتالی» | استیسی پاتون علیه چارلی کرک موضع گرفت

 استیسی پاتون، روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه، با نوشتن بیانیه‌ای به‌شدت قوی درباره اینکه چگونه در «لیست ترور دیجیتالی» چارلی کرک قرار گرفته بود و بازگویی وحشتی که او بر سرش آورده بود، به طور گسترده‌ای در فضای مجازی پخش شده است.

ما نمی‌توانیم اجازه دهیم این ترور غم‌انگیز میراث کرک را سفیدشویی کند...

پاتون در فیسبوک برای ۲۱۵۰۰۰ دنبال‌کننده‌اش نوشت: «من در لیست ترور چارلی کرک هستم. اصطلاحاً «لیست مراقبت اساتید» او که زیر چتر سازمان Turning Point USA اداره می‌شود، چیزی نیست جز یک لیست ترور دیجیتالی برای دانشگاهیانی که جرات می‌کنند حقیقت را به قدرت بگویند. من پس از نوشتن تفسیرهایی که باعث خشم وفاداران به MAGA شد، در سال ۲۰۲۴ در آنجا قرار گرفتم. و به محض اینکه نام من بالا رفت، ماشین آزار و اذیت به صدا درآمد.»

او ادامه داد: «هفته‌ها صندوق ورودی و پیام‌گیر صوتی من زیر هجوم بود. بیشتر مردان سفیدپوست از طریق تلفن زهر می‌پاشیدند: «فاحشه»، «...»، «...». آنها به انواع خشونت تهدید می‌کردند.»

اولین تصویر از تایلر رابینسون | مظنون اصلی قتل چارلی کرک در بازداشت است

پاتون نوشت: «آنها خطوط روابط عمومی دانشگاه و دفتر رئیس را با تماس‌هایی غرق کردند که خواستار اخراج من بودند. سیل آنقدر بی‌امان بود که رئیس حراست دانشگاه با من تماس گرفت تا اسکورت پیشنهاد دهد، زیرا می‌ترسیدند که یکی از این سربازان صفحه‌کلید از زیرزمین خود بیرون بیاید و به من آسیب برساند.»

او افزود: «و من منحصر به فرد نیستم.»

پاتون نوشت: «لیست مراقبت کرک لژیون‌هایی از اساتید را در سراسر این کشور به وحشت انداخته است. زنان، اساتید سیاه‌پوست، محققان کوئیر، اساساً هر کسی که برتری سفیدپوستان، فرهنگ اسلحه یا ملی‌گرایی مسیحی را به چالش می‌کشید، ناگهان خود را هدف آزار و اذیت هماهنگ یافت.»

او ادامه داد: «برخی تهدید به مرگ دریافت کردند. برخی شغلشان تهدید شد. برخی به طور کامل از دانشگاهیان کناره‌گیری کردند. کرک این پیام بلند را برای ما فرستاد: حقیقت را بگویید و ما اوباش را رها خواهیم کرد!»

او نوشت: «این فرهنگ خشونت است که چارلی کرک ساخت. او خشونت را عادی کرد.  او آن را مدیریت کرد، از آن کسب درآمد کرد و آن را به سمت هر کسی که جرات می‌کرد دروغ‌های جنبش او را سوراخ کند، هدایت کرد.»

پاتون ادامه داد: «و اکنون، در پی تیراندازی به او، این همه ابراز سوگواری ملی، لحظات سکوت، دست‌های دعا زرد رنگ و ادای احترام‌هایی است که او را به عنوان یک مناظره‌گر متمدن به تصویر می‌کشند. اما حقیقت این است که کرک و سربازان پیاده‌اش سال‌ها وقت خود را صرف ارعاب آموزشگران کردند و سعی کردند با آزار و اذیت و ترس ما را ساکت کنند!»

«و اکنون همان خشونتی که او بر سر دیگران رها کرد، به طور کامل به خودش بازگشته است.»

او ادامه داد: «اما آنچه که به ویژه تکان‌دهنده می‌دانم، ناهمخوانی در سوگواری عمومی برای یک مرد سفیدپوست متکبر است که تمام عمرش به طور فعالانه نسبت به گروه‌های خاص خصمانه بوده است.» پاتون ادامه داد: «کرک سال‌ها وقت خود را صرف اهریمن جلوه دادن افراد LGBTQ، تمسخر بازماندگان تیراندازی، پراکندن نژادپرستی در مورد افراد سیاه‌پوست و پیشبرد سیاست‌هایی کرد که به معنای واقعی کلمه زندگی‌ها را کوتاه می‌کنند.»

او در پایان گفت: «تماشای موج غم و اندوه دو حزبی که بر این نژادپرست نفرت‌انگیز می‌گذرد، گویی یک خدمتکار بی‌طرف جامعه بوده است، بسیار منزجر کننده است.»

این حقیقت ناب و بدون پیرایه از پاتون است. چارلی کرک سزاوار اتفاقی که برایش افتاد نبود، اما قربانیانش نیز سزاوار جهنمی که او بر سرشان آورد نبودند. اگر آمریکایی‌ها می‌خواهند آینده‌ای آرام‌تر برای خود بسازند، باید خشونت سیاسی را محکوم کنیم و در عین حال، گفتار نفرت‌انگیز و متعصبانه‌ای را که کرک را به یک میلیونر تبدیل کرد، محکوم کنیم.