آژیر هشدار جنگ
آژیر بی‌پناه؛ وقتی هشدار فقط صداست، نه نجات
در میدان‌های مهم تهران سازه‌هایی نصب شده‌اند که قرار است در زمان بحران با صدای بلند مردم را از خطر باخبر کنند. اما پرسش بزرگ اینجاست: وقتی صدای آژیر بلند می‌شود، مردم باید به کجا پناه ببرند؟ در شهری که پناهگاهی شناسایی‌شده ندارد، آژیرهای هشدار چه کارکردی جز افزودن بر استرس شهروندان خواهند داشت؟
در میدان‌های مهم تهران سازه‌هایی نصب شده‌اند که قرار است در زمان بحران با صدای بلند مردم را از خطر باخبر کنند. اما پرسش بزرگ اینجاست: وقتی صدای آژیر بلند می‌شود، مردم باید به کجا پناه ببرند؟ در شهری که پناهگاهی شناسایی‌شده ندارد، آژیرهای هشدار چه کارکردی جز افزودن بر استرس شهروندان خواهند داشت؟
اگر این روزها به برخی میدان‌های اصلی تهران سر زده باشید، حتماً سازه‌های بزرگ مجهز به بلندگو را دیده‌اید که به‌عنوان آژیرهای هشدار اضطراری نصب شده‌اند. این سیستم قرار است در شرایط بحرانی همچون حملات هوایی یا بلایای طبیعی با صدای بلند به مردم هشدار دهد. اما یک نکته اساسی وجود دارد که پاسخی برای آن یافت نمی‌شود: وقتی آژیر به صدا درمی‌آید و خطری قریب‌الوقوع را گوشزد می‌کند، مردم دقیقاً باید چه کنند و به کجا بروند؟
آیا پناهگاه‌های امنی برای شرایط بحرانی در سطح شهر شناسایی و به مردم معرفی شده است؟ مسیرهای امن کجاست؟ دستورالعملی مشخص برای هدایت شهروندان وجود دارد؟ پاسخ به این پرسش‌ها روشن نیست و همین موضوع، فلسفه وجودی این آژیرها را زیر سؤال می‌برد.
علی بیت‌اللهی، کارشناس بحران شهری، دراین‌باره می‌گوید: «آژیر کشیده می‌شود که مردم به پناهگاه امن بروند. اما آیا پناهگاه‌های شناسایی‌شده و اعلام عمومی‌شده‌ای در سطح شهر وجود دارد؟ اگر نه، این سیستم به‌جز استرس چه ارمغانی برای مردم خواهد داشت؟»
این پرسش، تصویری تلخ از وضعیت تهران ارائه می‌دهد: شهری که نه برنامه مشخصی برای مدیریت بحران دارد و نه زیرساختی برای نجات شهروندان در شرایط اضطراری. تجربه کشورهایی که بارها بحران و جنگ را تجربه کرده‌اند نشان می‌دهد آژیر خطر تنها یک ابزار است. ستون اصلی مدیریت بحران آموزش عمومی و وجود مکان‌های امن برای پناه‌گیری مردم است. اما در تهران نه خبری از پناهگاه است، نه آموزش‌های عمومی، و نه حتی اطلاع‌رسانی روشن درباره چگونگی واکنش به این هشدارها.
مردم امروز تهران باید در سکوتی پر از اضطراب منتظر شنیدن صدای آژیر باشند؛ صداهایی که به‌جای امید، واهمه می‌کارند. در گذشته شاید شهروندان بی‌صدا و در سکوت از آینده می‌ترسیدند، اما حالا باید هر لحظه آماده شنیدن صدای هشدارهایی باشند که هیچ راهی برای نجات پیش پایشان نمی‌گذارد.
واقعیت این است که هشدار بدون ارائه مسیر نجات، خود به بحرانی تازه تبدیل می‌شود. تهرانِ امروز بیش از هر چیز به «پاسخ» نیاز دارد؛ پناهگاه‌هایی واقعی، آموزش‌های ساده برای شهروندان، و اعتماد به سازوکاری که بتواند در روز بحران، واقعاً جان مردم را نجات دهد. بدون این‌ها، آژیرهای هشدار فقط صدایی خواهند بود که اضطراب می‌کارند و هیچ امنیتی به همراه ندارند.
پناه فقط خداوند است، هرچه می خواهید از خدا بخواهید، این جوابی است که در۳۵سال گذشته از بنیاد شهید و دیگر نهادهای دولتی شنیدم
هر‌طرحی‌که‌دزدی‌درش‌باشه‌اونجا‌حاضرند..آخه‌گاگول
گیرم‌که‌آژیر‌بصدا‌در‌امد‌باید‌ملت‌کجا‌برند؟اینا‌رو‌‌برا
ظهور‌گذاشتنند...
واجب تر از اعلان خطر ایجاد پناهگاه هستش اول پناهگاه بسازید بعدش آژیر اعلام خطر
به خدا جز استرس چیز دیگه ای نداره برای مردم
برای اشد گفتن وقت داشته باشند
این آژیر ها می گن وقتی خطری شما رو تهدید می کنه هیچ جا امن تر از خانه نیست در خانه هایتان بمانید
دیگه اینم یه مریضیه دیگه..چقدر دوست دارید این مردم رو آزار بدید؟؟
آژیر کلا یک چیز مزخرفه حتی با وجود پناهگاه، آژیر باعث استرس و شوک های شدید عصبی میشه...
بااین همه انتقاد، آیا "ایستگاه های مترو" به ذهنتون نرسید ؟
آژیر خطر بدون پناهگاه به چه درد می خورد مردم رامضطرب کنید وپناهی نداشته باشند
موقع فرار ترافیک میشه
موتور هم نداریم از لا به لای ترافیک رد بشیم
اون موقع یه وقت تصادف نشه.
حالا به خاطر ساختن پناهگاه میلیونها دلار هاپولی میشه و بدون اینکه پناهگاه ساخته بشه فساد سیستماتیک. باید یه وزیر فساد هم درست کنن با یه فامیل بزرگ
ما تنها پناهمون درگاه خداست عین جنگ ۱۲ روزه تو خونه بودیم و امیدمون به خدا بود بازم هست تا ابد هست بهترین حافظ خدست هیچ پناهگاهی امن تر از درگاه خودش نیست شاید یه عده فکر کنن شعاره ولی به چشم معجزه الله رو بارها دیدم خودش مراقب بنده هایی که بهش پناه میبرن هست
موافقم
بدون پناهگاه چه کارکردی خواهد داشت
چرا از سالها قبل برای این مشکل تدبیری اندیشه نگردید
در مناطق و محل هایی از شهر تهران که در حوزه ی استحفاظی و استراتژیکی قرار دارند
چرا نباید پناهگاه داشته باشند
چرا اینقدر سهل انگاری شد
حالا باید چیکار کرد
اصلا رادار دارید که جت های اسرائیلی را رد یابی کنند بعد آژیر خطر بکشید آیا پدافند ضد هوایی دارید که جت های اسرائیلی را هدف قرار دهند یا فقط تبلیغات می‌کنید با کدام بودجه میخوای بجنگید خدا بخیر کنه این مردم بدبخت حالا نه آب و هوای نه برق نه گاز جنگ اومد روش
آژیر لازم نبود دشمن به راحتی می اومد بالای سرمون صدای پهباد از صدای کولر زندیکتر بود این دیگه خبر کردن نمی خواد خودمون می شنویم فقط بگید کجا پناه بگیریم مرسی ؟؟؟؟؟؟