در سال ۲۰۱۵، بندر تیانجین چین به دلیل نگهداری غیراصولی نیتروسلولز خشک در انبار، دچار انفجار مهیبی شد که ۱۷۳ کشته (۸ مفقودی)، ۷۹۸ مجروح و بیش از ۱.۵ میلیارد دلار خسارت به‌جا گذاشت. این حادثه یکی از بزرگ‌ترین فجایع صنعتی در تاریخ معاصر چین به‌شمار می‌رود.
بلافاصله پس از وقوع حادثه، دولت چین با تشکیل کمیته ویژه تحقیق، روند رسیدگی به عوامل و مقصران را آغاز کرد. در جریان بررسی‌ها، ۴۹ مقام دولتی، مدیر و کارکنان گمرک به اتهاماتی چون دور زدن قوانین ایمنی، دریافت رشوه و سهل‌انگاری، به زندان محکوم شدند. همچنین رئیس شرکت حمل و ترخیص مواد خطرناک، علاوه بر پرداخت جریمه نقدی، به اعدام محکوم شد.
این اقدام قاطعانه، بار دیگر تفاوت برخورد سیستم قضایی چین با تخلفات اداری و مدیریتی را نشان داد؛ مسأله‌ای که در مقایسه با حوادث مشابه در ایران، از جمله ساختمان پلاسکو، سانچی، متروپل و قطار طبس، مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته است. حال این پرسش مطرح می‌شود: در ایران چه تعداد از مدیران مقصر، به جای جابه‌جایی یا ترفیع، با مجازات‌های واقعی و بازدارنده روبرو شده‌اند؟
دیدگاه تان را بنویسید