دو خواهر جوان هلندی در جریان جنگ جهانی دوم با برقراری ارتباط عاشقانه با سربازان نازی, آنها را می کشتند.
دو خواهر نوجوان همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم، درس و مدرسه را رها کرده و با پیوستن به حزب ۴۰۰ نفری مقاومت، با برقراری روابط عاشقانه با سربازان نازی، آنها را اغفال کرده و در جنگل به قتل می رساندند.
محاکمه یک نگهبان ۱۰۰ ساله اردوگاه کار اجباری نازی ها امروز پنج‌شنبه هفتم اکتبر پس از گذشت ۷۶ سال از پایان جنگ جهانی دوم در آلمان آغاز شد.
به این ترتیب او مسن‌ترین فردی شد که به اتهام جنایات دوران نازی ها در آلمان محاکمه می‌شود.
این نگهبان سابق اردوگاه کار اجباری که به دلیل قوانین حفظ حریم خصوصی آلمان فقط با عنوان «یوزف اس» معرفی شده، متهم است که «آگاهانه و با اراده» در قتل ۳ هزار و ۵۱۸ زندانی اردوگاه کار اجباری «زاخسنهاوزن» در بین سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ مشارکت داشته است.
توماس والتر، وکیل بستگان قربانیان و بازماندگان اردوگاه های کار اجباری دوران نازی ها با تأکید بر اینکه اجرای عدالت تاریخ انقضا ندارد، گفت: «هیچ فردی در رسیدگی به پرونده قتل حتی با‌گذشت ۳۰ سال از آن تردید ندارد اما تعقیب پیرمردها و پیرزن‌ها پس از ۷۵ سال به نوعی مشکل‌ساز تلقی می‌شود، حتی اگر آنها در قتل حدود هزار تا ۵ هزار نفر فعالانه کمک کرده باشند.»
این وکیل دادگستری در دوران بازنشستگی، وقت خود را وقف محاکمه آخرین نازی های بازمانده، صرف نظر از سنشان کرده است.
با پرونده‌ای که والتر در اوایل دهه ۲۰۰۰ در دادگاه مطرح کرد و همچنین محکومیت جان دمیانیوک، نگهبان سابق «اس.اس»، قوانین جزا در سال ۲۰۱۱ به دادستان‌ها اجازه داد تا افراد را به دلیل کمک، حمایت یا خدمت به عنوان بخشی از ماشین کشتار آدولف هیتلر متهم کنند. تا آن زمان، شرکت مستقیم در قتل باید ثابت می‌شد.
والتر می گوید: «اقوام کشته شدگان، خانواده‌های بیشماری که کاملاً از بین رفته‌اند، حق برخورداری از این عدالت دیرهنگام را دارند.»
یوزف.اس در سال ۱۹۴۲میلادی ۲۱ ساله بود که در «زاخسنهاوزن» سرهنگ دوم شد. او در حال حاضر تقریباً ۱۰۱ ساله است و می‌تواند تا دو ساعت و نیم در روز در دادگاه حاضر شود.
محاکمه این نگهبان سابق اردوگاه کار اجباری «زاخسنهاوزن» تا ژانویه ادامه خواهد داشت.
عدم تمایل به تعقیب نازی های سابق پس از جنگ جهانی دوم
در سال‌های اولیه پس از جنگ جهانی دوم، آلمانی ها تمایلی برای تعقیب نازی های سابق نداشتند، درحالی که بسیاری از آنها هنوز در پست های مهم اداری و قضایی کار می‌کردند.
بیشتر مردم آلمان بر بازسازی کشوری ویران متمرکز بودند و برخی از آنها جنایات گذشته را منکر می‌شدند. دادستان ها و قضات ۳۰ یا ۴۰ سال پیش، به احتمال زیاد دادرسی را رها کرده یا نازی‌ها را از ارتکاب جنایات تبرئه می‌کردند.
از همین رو والتر گفت که اتخاذ چنین روشی هیچ ربطی به قانون و عدالت ندارد. به اعتقاد او دادگاه‌ها به عنوان ابزاری بازدارنده برای امروز ما عمل می‌کنند. والتر گفت: «این همیشه یک یادآوری برای زمان حال است، مکان ها و اعمالی وجود دارند که نمی توان بخشی از آنها بود.»
در هر حال محاکمه امروز پنج‌شنبه برای ۱۷ شاکی مشترک، بستگان قربانیان و بازماندگان اردوگاه کار اجباری زاخسنهاوزن اهمیت ویژه ای دارد.
اردوگاه کار اجباری زاخسنهاوزن که در حدود ۳۰ کیلومتری شمال برلین واقع شده است، بین سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۵ میلادی ۲۰۰ هزار زندانی داشت که عمدتاً رزمندگان مقاومت، کمونیست‌ها و اسیران جنگی بودند.
بنابر لوح یادبود و موزه زاخسنهاوزن، حدود ۱۰۰ هزار زندانی بر اثر کار اجباری، گرسنگی یا بیماری جان خود را از دست دادند یا به قتل رسیدند.
عجب ابتکاری چه خوب😂😂
اسکل های دیوانه وقتی خودتون خرابین فکرمیکنین همه مثل خودتون خرابندوبه قتل میرسونین
عجب پدر سوخته هایی بودند
زنده باد هیتلر
زن ها همه خائن هستند
خوبشان گردند
خواهشمند از مسئولان بيمه با اینکه ۳۰ درصد از ما کمیسیون میگرد و در ملک عمومی ترمینال جنوب که مطلق به همست ایشان ریس و ما پیکی آشکارا حق وحقوقی که هر کارفرما بایستی رعایت کند ... با پارتی‌بازی حق ما وخانواده ما را میخورند