یکی از کاربران توییتر با انتشار متن زیر درباره‌ی انواع نیش مار و اقدامات لازم در زمان مارگزیدگی، توضیحات مفیدی را بیان کرد که در ادامه به نقل از این کاربر می‌خوانید:
اوج فصل گرماست و تو طبیعت احتمال برخورد احتمالی با مار بیشتر از فصول دیگه‌س. اینجا توضیح می‌دم در برخورد با مار یا (در صورت بدشانسی) مار گزیدگی چه‌کار باید بکنین و در ادامه فهرست همه مارهای زهرآگین ایرانو ذکر می‌کنم.
تا در صورت نیاز با سرچ این رشتو کارتون راه بیافته.
سالانه مابین ۴۵۰۰ تا ۶۵۰۰ مارگزیدگی در کشور گزارش می‌شه که فقط ۳ تا ۹ مورد منجر به مرگ می‌شن. غریب به اتفاق این افراد کشاورزان و چوپانان هستن و به علت هم‌پوشانی محیط‌کار با اکوسیستم‌های وحشی گزیدگی رخ می‌ده. پس شما به عنوان گردشگر کمترین نگرانی رو دارین و فقط کافیه مواظب باشین.
صرفا با نگاه دقیق‌تر به اطرافتون می‌تونین مارها رو تشخیص بدین و از فاصله ایمن حتی از دیدنشون لذت ببرین. تهاجمی‌ترین مار ایران یعنی افعی جعفری هم تا جایی که می‌تونه از درگیری با انسان گریزانه و فقط کافیه منتظر بمونین تا محیط رو ترک کنه.
ولی اگر بدشانسی آوردین:
در وحله نخست هرچی تو فیلما دیدینو فراموش کنین. هیچ‌کدوم ازون روشا کارساز نیستن. فقط آرامش‌رو حفظ کنین و جای نیشو نگاه کنین تا ببینین اصلا زهری بوده یا نه.
اگه ردیف یک‌دست دندونا تو دوتا فک‌رو می‌بینین یعنی غیرزهرآگینه ولی اگه تو فک بالا اثر دوتا دندون بلند دیده می‌شه زهرآگینه.
اگه زهرآگین نباشه یا نیمه زهرآگین باشه کمترین مشکل رو دارین و کافیه جای زخم‌رو استریل و پانسمان کنین. ولی در غیر این صورت به هیچ‌وجه جای زخم‌رو با تیغ باز نکنین. زهر در ثانیه‌های اول وارد بافت می‌شه و شکافتن زخم‌فقط خون‌ریزی بیشتر به‌بار می‌آره و روند درمان رو‌کند می‌کنه.
مهمترین مساله حفظ خونسردی و آرامشه که باعث می‌شه زهر دیرتر تو بدن پخش بشه. اگه عکسی از مار بتونین تهیه کنین به شناسایی زهر کمک می‌کنه اما به هیچ‌وجه سعی در گرفتنش نداشته باشین چون بار اول معمولا بخش کوچکی از زهرو تزریق کرده اما وقتی حس کنه خطر خیلی جدیه برای بار دوم اینطوری نیست.
زهر ماده آلی پیچیده‌ایه و مار برای تولیدش خیلی انرژی مصرف کرده پس ترجیحش به مصرف نکردنشه. حتی تو بعضی موارد زهری به بدن قربانی منتقل نمی‌شه.
در وحله دوم برای کند کردن روند پخش زهر توی خون و تثبیت وضعیت مارگزیده تا بیمارستان دوتا استراتژی موثر هست:
1.Pressure immobilisation techniqe
پس از گذاشتن پانسمان روی محل گزیدگی با باندکشی عضو گزیده‌شده رو از پایین تا بالا محکم ببندین تا جریان لنف داخل بافت متوقف بشه (نباید خیلی محکم باشه که جریان خون متوقف بشه). بعد از یک‌بار باندپیچی یک قطعه چوبی یا فلزی مثل آتل کنار عضو بگذارین و/و دوباره ببندین تا حرکت عضو و به‌دنبالش جریان خون به کمترین برسه.
2.tournique
در صورت عدم‌وجود باند کشی با یک نوار پارچه‌ای یک وجب بالاتر از محل گزیدگی رو‌محکم ببندین تا جریان لنف متوقف بشه. (یک‌انگشت از زیر باند به‌سختی رد بشه که جریان خون متوقف نشه).
و هر پانزده دقیقه چک کنین که خون در جریان باشه و اعضای سالم آسیب نبینن.
و سپس به بیمارستان یا کلینیک مراجعه کنین و از تزریق سرخود پادزهر به شدت خودداری کنین.
پادزهر هم مثل زهر ملکول‌های آلی پیچیده هستن و نیاز به شرایط انتقالی درست و تشخیص و تزریق حرفه‌ای دارن.
بازهم تکرار می‌کنم هیچ روش دیگه‌ای از جمله شکافتن زخم، میک زدن زهر یا شوک الکتریکی تاثیر خاصی نداره و می‌تونن تجربه نسبتا وحشتناک شما از مارگزیدگی رو به یه جهنم واقعی تبدیل کنن.
دیدگاه تان را بنویسید