عباس عبدی، فعال رسانه ای اصلاح طلب در یادداشتی درباره فرزندآوری نوشت: هیات عالی جذب شورای عالی انقلاب فرهنگی در ماه گذشته به تصویب رسانده که «در بررسی صلاحیت عمومی متقاضیان عضویت هیات علمی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در ازای تاهل ۵ امتیاز و در صورت داشتن هر فرزند ۳ امتیاز به صلاحیت عمومی متقاضی افزوده می‌شود و در صورت تساوی امتیازات طبق فرم بررسی صلاحیت عمومی اولویت با افراد متاهل است.»
واقعیت این است که وضعیت دانشگاهی و معیارهایی که برای انتخاب اعضای هیات علمی و ارتقای علمی آنان و نیز مدیران دانشگاهی گذاشته‌اند به اندازه کافی مساله‌دار است که جای چندانی برای نقد این مصوبه نمی‌گذارد، ولی از حیث عجیب بودن این مصوبه بد نیست که به موضوع پرداخته شود.
از سال ۱۳۹۳ که حساسیت به مساله جمعیت و ضرورت رشد آن مطرح شد، شاهد مصوبات عجیب و غریبی هستیم که هر از گاهی صادر می‌شود، بدون آنکه هیچ تاثیری بر رشد جمعیت بگذارد که مهم‌ترین آن قانون مربوط به فرزندآوری است که بدون آوردن در صحن مجلس و در یک کمیسیون ویژه تصویب کردند. عجیب‌تر از اصل چنین مصوباتی بی توجهی به غیرمنطقی بودن آشکار آنها است.
هدف از این قوانین بی‌اثر چیست؟ به نظر می‌رسد که هدف هر چه باشد، ربطی به تقویت فرزندآوری ندارد، چون نتیجه معکوس بوده است. نتیجه اصلی آنها بردن جامعه و نهادهای جدید آن به قهقرا است، اگر نگوییم که هدف مستقیم آنان نیز همین است. کسی نیست بپرسد که چه ربطی میان تعداد فرزندان و صلاحیت‌های علمی و عمومی برای تدریس در نظام آموزشی وجود دارد؟ مگر قرار است آنان درس بچه‌داری دهند؟ روشن است که هر چه متقاضی بی‌سوادتر باشد برای جا انداختن و استخدام خودش، به راحتی اقدام به فرزندآوری می‌کند.
خوب حتما می‌گویید که پس فرزندآوری با این مصوبه افزایش پیدا می‌کند، ولی چه مقدار و به چه قیمتی؟ حالا فرض کنید هزار نفر متقاضی باشند، هر کدام یک یا دو فرزند برای استخدام بیاورند! در برابر تخریب نهاد دانشگاه و به قهقرا رفتن آن مثل دادن یک دُرِّ گرانبها برای گرفتن یک آب‌نبات چوبی است!
چرا چنین مصوبه‌ای را برای وزرا و معاونان آنان و حتی رییس‌جمهور نمی‌گذارید؟ چرا برای ورزشکاران مصوبه مشابهی را نمی‌گذارید؟ چرا برای مدیریت‌های مربوط به خودتان این‌گونه مصوبات وجود ندارد؟ پاسخ روشن است. برای آنکه در آنجاها معیارهای دیگری دارید که نیازی به این‌گونه معیارهای حاشیه‌ای و انحرافی برای گزینش افراد ضعیف‌تر و حذف افراد قوی‌تر ندارید. ولی در نظام دانشگاهی، ماجرا فرق می‌کند.
نیروهای نزدیک به خود را با معیارهای متفاوت از صلاحیت‌های حرفه‌ای وارد میدان می‌کنید. نتیجه اصلی این مصوبات تضعیف نهاد دانشگاه و آموزش کشور و نیز به انحصار در آمدن آن از طرف نیروهایی است که صلاحیت‌های حرفه‌ای ندارند. سیاست‌گذاران فقط این یک نکته را فراموش نکنند که این قطار با سرعت به سوی شمال حرکت می‌کند و این مصوبات گام‌هایی است که برای حرکت به سوی جنوب در قطار در حال حرکت برداشته می‌شود.
باسلام من ۴فرزنددونوه یک پسرخواهرم حمایت میکنم این بهش میگم فرزنداوری بی سودومنفعت فقط تحت پوشش کمیته ام دادامام هستم چرا حقوقی برای این همه بچه که نگهداری میکنم من نمیدید به من لطفا برسی کنید اقای رئیس جمهور عزیز
هدف دولت دولت در جمهوری اسلامی ایران از فرزن آوری اینه خالی کردن کیسه مردم ۱ هزینه دکترش تا تولد فرزند حدودا ۴۰ تا ۵۰ ملیون تومن ۲ هزینه پوشاک که حال سرسام آور ۳ یک کیسه ۱۰ کیلویی برنج ۵۰۰هزار تومن ۴ گوشت که رنگش را کسی نمیبیند مرغ وماکارانی که از سفره مردم پرکشیده وکلا با این نوع غارت دولت هزینه ها کفاف زندگی مردم را ندارد چطور وبا چه منطقی این دولتها حرف وزر مفت میزنند دولتی که از دسشویی نوزاد سود کلانی میگیرد ونصیب خودش کرده ومملکت رابه فناکشونده شده عجب مضغرفاتی به مردم میگویند خجالت هم نمیکشند که چه بلایی برسر مردم آورده اند
هیات علمی اگر با صلاحیت این عنوان رو به دست آورده باشه میدونه با این شرایط کشور آوردن فرزند آن هم بیش از دو تا خیانت به همان فرزندان هست
جایی که هیچ بستر مناسبی برای آموزش مهارت تخصص اشتغال مسکن بهداشت و درمان فیزیکی و روانی امنیت اقتصادی و روانی ثبات مالی و اقتصادی روابط بین الملل تخصص گرایی و شایسته سالاری مبارزه با فساد و تربیت و... فراهم نیست نخبگان یا مهاجرت می کنند یا فاسد و معتاد و خلاف کار میشن امکان ازدواج و ثبات آن هم فراهم نیست آن وقت این بچه ها قربانیان سیاست های مسئولان و بی فکری خانواده ها خواهند بود
پدر و مادر ماشین جوجه کشی و بچه ها همه جوجه پرواری و بهره ده و برده نیستند آنها آینده می خوان
مسئولان بی فکر و بی مسئولیت باید بدانند اگر شرایط اقتصادی و اجتماعی فراهم باشه نیازی به سیاست های احمقانه و سطحی آنها نیست و خانواده ها و جوانان خودشان ازدواج می کنند و تنظیم تعداد اولاد می کنند وارد حریم خصوصی افراد نشین آنها برده شما نیستند کما این که اگر عرضه و تقاضا و ثبات اقتصادی و سیاسی و امنیت و آرامش باشه نیازی به قیمت گذاری کنترل بازار و از این قبیل به صورت افراطی نیست
سیاست ها و فساد مديران و مسئولان باعث خرابی و فساد مردم شده و تا از بالا اصلاح انجام نشه با زور نمیشه اصلاحات رو انجام داد
اگر ز باغ رعیت ملک کند سیبی
برآورند غلامان او درخت از بیخ
والسلام