«دل من می‌گرید» نام جدیدترین قطعه‌ای است که شجریان منتشر کرده است. در این اثر فیوژن(تلفیقی) که بر مبنای رپرتوار ایرانی و در ساختار موسیقی کلاسیک غربی درهم تنیده شده، وصف حال خواننده را چه در احساس و بیان چه در موزیکالیته و ساختار و منحنی‌های آوازی نمایان می‌سازد.

میزان‌های اولیه این قطعه با سولوی عود آغاز می‌شود و نوع جمله‌بندی حاکی از این است که نوازنده بر مبنای بداهه‌نوازی به اجرا می‌پردازد تا بار عاطفی احساسی اثر را منتقل کرده باشد. 

آکوردهای کاسته موازی با آنجا که شعر می‌گوید «من به تکرار به خود می‌گویم» بر تقلای بیم و امید روایت دراماتیک خواننده از ماجرای دل، حسرت و عشق، صحه می‌گذارد.

نمود هارمونیک و کنترپوئنتیک این اثر در بستری کاملا مینیمال و بهره از آکوردها و حرکت افقی اصواتی که توسط برجسته‌ترین نوازندگان حال حاضر کشور از جمله بهنام ابوالقاسم نوازنده پیانو و پدرام فریوسفی نوازنده ویلن اجرا شده، ارکستری با صدادهی و دینامیک مطلوب به دست می‌دهد.

از بخش‌های برجسته این اثر می‌توان به آواز بخش پایانی قطعه اشاره کرد که خواننده در چپ کوک، کار خود را از آواز اصفهان با تحریرهایی دشوار و فنی و حرکت به سمت دستگاه نوا و فرود، به سرانجام رسانده است.

آواز: همایون شجریان، آهنگساز: علیرضا سپهوند، تنظیم: غلامرضا صادقی، شعر: مهرانگیز سلحشور، نوازندگان: پیانو: بهنام ابوالقاسم، عود: امیرفرهنگ اسکندری، ویولن: پدرام فریوسفی، میثم مروستی، نیلوفر محبی، امین عطایی، ویولن آلتو: پدرام فریوسفی، میثم مروستی، ویولنسل: آتنا اشتیاقی، ضبط: استودیو صبا، کاوه عابدین و مرجان معصومی، میکس: غلامرضا صادقی، فتوگرافی: پیمان امدادی، کاور: جواد قاسمی، عوامل خلق قطعه «دل من می‌گرید» را تشکیل می‌دهند.