از مدت‌ها قبل تصور می‌شد محمدرضا عارف یکی از گزینه‌های قطعی و جدی در انتخابات ریاست جمهوری است. او با اظهارنظرها و مواضع خود تحلیل‌گران را به این باور رسانده بود که به هیچ روی قصد کناره‌گیری ندارد. حتی در هفته‌های منتهی به انتخابات و با توجه به رویکرد اصلاح‌طلبان نسبت به او ، این گمانه ایجاد شد که عارف به صورت مستقل وارد میان خواهد شد.
بعدتر اما نشانه‌هایی از تمایل اصلاح‌طلبان به دلجویی از عارف مشاهده و گمان رفت که او یکی از نامزدهای این جریان است و جزو فهرست چهارده نفره اصلاح‌طلبان قرار می‌گرفت.
جلال جلالی‌زاده عضو حزب «اتحاد ملت» درباره کناره‌گیری عارف گفت: « قاعدتا کاندیدایی که قصد حضور در صحنه رقابت‌های ریاست جمهوری را دارد، روی رفتارها، اقدامات و همراهی همفکران و هم‌جناحی‌ها و هم‌حزبی‌های خودش حساب می‌کند. آقای دکتر عارف هم با توجه به اینکه سال‌ها در میان اصلاح‌طلبان بوده، معاون اول دولت اصلاحات و رئیس فراکسیون امید بوده و ... انتظار داشت که نهاد اصلاح‌طلبان روی او اجماع کنند. احتمالا انتظار داشت که نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان از او دعوت و حمایت کند. به نظر من عدم استقبال نهاد اجماع‌ساز موجب شد که او زمینه را برای ورود خود فراهم نبیند و دلسرد شود».
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد: «ضمن اینکه تبلیغات منفی بر علیه آقای عارف زیاد بوده و مدام می‌گفتند که او در مجلس موضع‌گیری‌های قوی نداشته یا عملکرد ضعیفی داشته است. همه این‌ها قطعا در تصمیم‌گیری عارف نقش داشته است».
این نماینده پیشین مجلس افزود: «این را نیز در نظر داشته باشید که عارف در انتخابات دور اول آقای روحانی آمد و متاسفانه اصلاح‌طلبان با حمایت از روحانی و کنار گذاشتن او، هم به عارف ضربه زدند و هم به خودشان. ای کاش که همان موقع از عارف حمایت کرده‌بودند و این هزینه‌های سنگین به آنان تحمیل نمی‌شد. به نظر من آقای عارف از همان زمان دل‌آزردگی داشت و باتوجه به همان، تصمیم گرفت که این بار خودش را فدا نکند».
یادآور می‌شود عارف زمستان سال ۹۸ مقارن با ناکامی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس یازدهم، از ریاست شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان استعفا داد و این شورا بدون توضیح روشن، منحل شد. اکنون گروه موسوم به نهاد اجماع‌ساز جای آن شورا فعالیت می‌کند.
دیدگاه تان را بنویسید