ارسال به دیگران پرینت

وسواس‌های سعید آقاخانی در «نون.خ»

محمد تنابنده از نویسندگان مجموعه «نون.خ۲» که بخشی از طراحی موقعیت‌ها و سیناپس اولیه فیلمنامه با همکاری او صورت گرفته است، درباره طراحی شوخی‌های سریال توضیحاتی ارائه کرد.

وسواس‌های سعید آقاخانی در «نون.خ»

محمد تنابنده که در این فصل از مجموعه تلویزیونی «نون.خ» در نگارش سیناپس و طراحی فیلمنامه با امیر وفایی به‌عنوان نویسنده اصلی فیلمنامه همکاری داشته است، درباره چگونه پیوستن خود به گروه تولید این سریال گفت: «سعید آقاخانی طرحی کلی برای فصل دوم داشت و از من خواست در پرداخت قصه و سیناپس کمک کنم.»

نویسنده «نون.خ۲» اضافه کرد: «من و سعید آقاخانی درباره این قصه‌ها گپ می‌زدیم و بنای مان بر این بود که در هر سکانس با یک موضوع شوخی کنیم. شوخی‌ها هم به نوعی باشد که با هارمونی و فضای کار همخوانی داشته باشند.»

بیشتر سراغ شوخی با اهالی هنر رفتیم

او درباره اینکه چقدر نگران بودند که در «نون.خ» شوخی‌ها برخورنده نباشد؟ بیان کرد: «خیلی نگرانی بابت چنین مساله‌ای نداشتیم ولی سعی کردیم اندازه شوخی خیلی نباشد و برخورنده نباشد خوشبختانه امیر وفایی هم اندازه شوخی‌ها را خیلی خوب می‌دانست. ذات کمدی این است که در کنار اینکه قصه جلو می‌رود نقد هم داشته باشد البته ما سعی کردیم در نقد هم اندازه را نگه داریم و یکی از رویکردهایمان این بود که بیشتر با اهالی هنر شوخی کنیم چون حس کردیم ظرفیت اهالی هنر بالاتر است. البته این روزها فضای نقد خیلی بهتر شده است و ظرفیت‌ها بالاتر رفته است.»

این نویسنده همچنین درباره تلاش نسبت به نقد اجتماعی در قصه نیز گفت: «ذات کمدی این است که در کنار اینکه قصه جلو می‌رود نقد هم داشته باشد البته ما سعی کردیم در نقد هم اندازه را نگه داریم و یکی از رویکردهایمان این بود که بیشتر با اهالی هنر شوخی کنیم چون حس کردیم ظرفیت اهالی هنر بالاتر است. البته این روزها فضای نقد خیلی بهتر شده است و ظرفیت‌ها بالاتر رفته است.»

او که برادر محسن تنابنده است و پیش از این نگارش فیلمنامه سریال‌های «قرعه» و «خونه یکی» را بر عهده داشته است، درباره همکاری در «نون.خ» گفت: «تمام قصه‌ها و طراحی‌هایی که من انجام می‌دادم در مرحله بعد با امیر وفایی و سعید آقاخانی چک می‌شد. آقاخانی خودش فیلنامه‌نویس درجه یکی است و به شکل عجیبی روی متن وسواس دارد. زمانی که که من موقعیت‌ها را طراحی می‌کردم، اگر لحظه‌ای درنمی‌آمد همان جا می‌گفت.»

این نویسنده درباره حساسیت‌های آقاخانی روی متن گفت: «او خودش هم کرد است و به مسائل اشراف داشت و مهمترین چیز برایش این بود که شوخی‌ها برخورنده نباشد و به کردها احترام گذاشته شود.»

 

منبع : خبر آنلاین
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه