خسرو سینایی (زادهٔ ۲۹ دی ۱۳۱۹ در ساری – درگذشتهٔ ۱۱ مرداد ۱۳۹۹ در تهران) کارگردان، فیلمنامهنویس، آهنگساز، نوازنده، و شاعر اهل ایران بود.
فیلم سینمایی
جزیره رنگین (۱۳۹۳)
کویر خون (۱۳۸۵)
مثل یک قصه (۱۳۸۵)
عروس آتش (۱۳۷۸)
کوچه پاییز (۱۳۷۶)
در کوچههای عشق (۱۳۶۹)
یار در خانه (۱۳۶۶)
هیولای درون (۱۳۶۲)
زندهباد… (۱۳۵۸)
فیلم مستند
راویان تاریخ (۱۳۸۸)
گواهان تاریخ (۱۳۸۶)
فرش، اسب، ترکمن (۱۳۸۴)
گفتگو با سایه (۱۳۸۴)
آوازهای سکوت (۱۳۸۴)
طرح برنده (۱۳۸۳)
میان سایه و نور (۱۳۸۱)
عبور از نمیدانم (۱۳۸۱)
کوچه پائیز (مستند داستانی بلند ۱۳۷۵)
قصه کوتاهی چندهزار ساله (۱۳۷۲)
به کوه مهربان بیندیش (۱۳۷۲)
گیزلا (۱۳۷۲)
آخرین حلقه زنجیر (۱۳۷۰)
سرِ مرز (۱۳۷۰)
ابر شهر پیر (۱۳۶۴)
سفر به تاریخ (۱۳۶۴)
نقاشی مدرن ایران (۱۳۵۶)
زن دیروز، زن امروز (۱۳۵۶)
تهران امروز، تصاویر یک شهر (۱۳۵۶)
جناب دماوندی (۱۳۵۳)
حسین یاوری (۱۳۵۲)
مصور الملکی (۱۳۵۱)
مرثیه گمشده (۱۳۴۹–۱۳۶۲)
سردی آهن (۱۳۴۹)
پرستش (۱۳۴۹)
یک سرزمین، یک روز، یک راه (۱۳۴۸)
آن سوی هیاهو (۱۳۴۷–۱۳۴۸)
سال هنر ایران (۱۳۴۷)
آوائی که عتیقه میشود (۱۳۴۶)
برخی از فیلمهای کوتاه
ماهیگیری (عنوان اوّل: گرگوربرداری) (۱۳۴۵)
پسر، پدر و مادر (۱۳۴۹)
فعل مجهول (۱۳۴۹)
سرگردانی بچهها میان فرامین خدا و رفتار ما (۱۳۵۱)
فرار (۱۳۵۳)
خط خوردگی (۱۳۵۶)
خانواده ایرانی (۱۳۵۶)
ده صحنه تا اخراج (۱۳۵۸)
پویانمایی و تجربی
هادی و هدی (عروسکی ۱۳۶۴)
شاید اگر… (عروسکی ۱۳۵۳)
دو راه حل یک مشکل (نقاشی متحرک ۱۳۵۲)
شرح حال (۱۳۴۷)
زندگی هنری
خسرو سینایی در ۲۹ دی ۱۳۱۹ در ساری استان مازندران زاده شد. پدر او سید نصیر سینایی پزشک و اصالتاً اهل اردستان و مادرش میمنت آهنین از خانوادهای تهرانی بود. خسرو پس از مهاجرت به تهران، در سال ۱۳۳۷ از دبیرستان البرز دیپلم گرفت. پس از آن به اتریش سفر کرد و از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳ به تحصیل در رشتهٔ معماری در دانشکده فنی وین پرداخت. او همزمان به تحصیل آهنگسازی در دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین پرداخت و پس از آن به تحصیل در رشتهٔ سینما مشغول شد[۷] و با دو درجهٔ ممتاز در کارگردانی و فیلمنامهنویسی در سال ۱۳۴۶ از دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین فارغالتحصیل شد.
خسرو سینایی در سال ۱۳۴۲ مجموعه شعری را به نام تاولهای لجن منتشر کرد. وی از سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۶ شاگرد ویکتور وینکل باور، سرپرست بخش آکوردئون کنسرواتوار وین (دانشگاه موسیقی و هنرهای نمایشی وین) بود و در کنسرتهای گوناگون به عنوان تکنواز و عضو هیئت ارکستر کنسرواتوار شرکت داشت.
خسرو سینایی در سال ۱۳۴۶ به ایران بازگشت و به مدت پنج سال در وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. او همچنین از سال ۱۳۵۱ تا ۱۳۵۴ با سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران همکاری کرد. خسرو سینایی از آن زمان تا سال ۱۳۷۱ به آموزش در رشتههای کارگردانی، فیلمنامهنویسی، موسیقی فیلم، مستندسازی و … در دانشگاه و مراکز آموزشی و هنری پرداخت. نخستین فیلم سینمایی خسرو سینایی، زندهباد… ساخت سال ۱۳۵۸ است.
خسرو سینایی در طول زندگی هنری خود بیش از ۱۲۰ فیلم کوتاه و بلند ساخت که افزون بر نویسندگی و کارگردانی، ساخت موسیقی و تدوین برخی از آثارش را نیز بر عهده داشتهاست.
سینایی داور بسیاری از جشنوارههای ایرانی و بینالمللی نیز بود.
زندگی شخصی
او به همراه دو همسر خود گیزلا وارگا سینایی و فرح اصولی زندگی میکرد که هر دو از نقاشان مطرح معاصر هستند. فرح اصولی در مصاحبه با مجله زنان این رابطه سهنفره را پیشنهاد گیزلا و اتفاقی مثبت در عرصه شخصی و هنری ارزیابی میکند. دختر سینایی و گیزلا به نام یاسمین نیز مجسمهسازی صاحبسبک است.
فیلمنامهای بدون فیلم
خسرو سینایی در روزهای ۲۸ و ۲۹ دی ۱۳۸۰ در برنامهای به نام «فیلمنامهای بدون فیلم» در خانهٔ هنرمندان ایران به شعرخوانی و آکوردئون نوازی پرداخت. این برنامه به نفع فرهنگنامهٔ کودکان و نوجوانان و با همکاری خانهٔ هنرمندان برگزار شد