بابک کریمی کارگردان، فیلم‌بردار، تدوینگر و بازیگر سینما فرزند نصرت کریمی کارگردان فیلم موهن «محلل» است. وی در دانشگاه سینمایی “چنترواسپریمنتاله” در شهر رم به تدریس سینما پرداخته‌است. بابک کریمی، جایزه‌ی خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد برای فیلم «جدایی نادر از سیمین» به مجموعه‌ی بازیگران مرد جشنواره‌ی فیلم برلین سال (۲۰۱۱) ، را در کارنامه دارد.
بابک کریمی پس از سپری کردن دوران دبستان در تهران به ایتالیا رفت و پس از تحصیل در زمینه هنر، در دانشگاه سینمایی چنترواسپریمنتاله در شهر رم به تدریس سینما پرداخت. وی فارغ‌التحصیل از انستیتو روسلینی رم است. کریمی علاوه بر حضور در پروژه‌های مستند به عنوان کارگردان، فیلم‌بردار و تدوینگر در کشورهای مختلف، تدوین فیلم‌های سینمایی پلاچیروریتسوتو، مارکیز و رأی مخفی را بر عهده داشته است.
تدوین گری
یکی از مهمترین سال‌هایی که او عضویت هیاتى که انتخاب فیلم از سینماى ایران، براى جشنواره ونیز را بر عهده داشت سال ۱۳۸۸ و در اوج فتنه ۸۸ بود که در آن سال وی فیلم مستند «روزهای سبز» ساخته حنا مخملباف را به این جشنواره برد؛ فیلمی که خود تدوین آن را برعهده داشت. مسیری که او برای توجه جشنواره ونیز به سینمای ایران باز کرد؛ تا جایی که در این سال‌ها شاهد فیلم‌هایی چون «خانه پدری»، «قصه‌ها» و … در جشنواره ونیز بودیم.
کریمی پیش از این اما برای برخی فیلم‌های ایرانی و کارگردانان خاصی کار تدوین انجام می‌داد که یکی از این فیلم‌ها، فیلم «رای مخفی» ساخته بابک پیامی است؛ فیلمی که داستان زن جوانی را روایت می‌کند که مسئول یک صندوق رای‌گیری است که در طول فیلم با سربازی همکار می‌شود و سرباز مجبور است که فرامین زن را رعایت کند و وی را با جیپ ارتشی و اسلحه‌اش همراهی کند.
فیلمی که بر اساس ایده‌ای از محسن مخملباف و در سال ۱۳۸۰ ساخته شد و برنده شیر طلایی جشنواره ونیز شد؛ محصول «پیام‌فیلم»، «فابریکا سینما»(موسسه‌ای ایتالیایی) و «شارمشیر» بود و موسسه ایتالیایی «رایی سینما(rai cinema)» و «تلویزیون سوئیس» در آن مشارکت کرده بودند و حمایت بنیاد ایتالیایی «مونته چینماوریتا» و موسسه «هوبرت بالز» متعلق به جشنواره بین‌المللی فیلم روتردام را همراه داشت.
فعالیتهای خاص بابک کریمی
بابک کریمی حالا بعد از بازی در فیلم های «من از سپیده صبح بیزارم»، «هیچ کجا، هیچ کس»، «گذشته»، «ماهی و گربه»، «مرگ ماهی»، «خانه دختر» و «فروشنده» به یکی از بازیگرهای شناخته شده سینمای ایران تبدیل شده است. مرد ۵۶ ساله ای که عطای چهل سال کار و زندگی در ایتالیا را به لقایش بخشید و راهی ایران شد تا در آستانه ششمین دهه زندگی اش تجربه های دیگری را از سر بگذراند؛ تجربه هایی که هیچ قرار نبود از پرده عریض و طویل سینما سر در بیاورد.
هر کسی به دنبال ندای درونی خودش است. ندایی که به بعضی ها می گوید هر چه سنت بالاتر می رود محتاط تر رفتار کن و به بعضی ها مانند بابک کریمی می گوید بی خیال سن و سالت شو. تی شرت و شلوار جین بپوش، موتورسواری کن و تا جایی که می توانی هوای کودک درونت را داشته باش. شاید به دلیل همین ندای درونی است که بابک کریمی را در تعطیلات عید شش سال پیش با پیش بند نیم تنه مشکی در حال سفارش گرفتن از مشتریان در کافه ای در میدان بهارستان دیدیم.
حرف تازه
