بازی های سیاسی به زودی دامن گیر صاحبان سهام می شود/صنعت بیمه قربانی مدیران رانتی

۵۵آنلاین :

مدیریت ریسک الزام دارد در صورت افزایش شدت و میزان ریسک از پذیرش آن اجتناب شود!این حکایت امروز مدیرانی در صنعت بیمه است که، عمر مدیریتی آنها در شرکت ها کوتاه و آثار بجا مانده در بدنه بسیار است. سفر اين گروه از پشت این میز شركت به آن میز شركت ديگر عموما سازمان ها را با تنش مواجه می کند، تنشی که نه تنها آرامش و ثبات گذشته شركت را تحت تاثیر قرار می دهد، آینده را نیز مبهم مي سازد. صنعت بیمه نيز همواره در ارزش گذاری ریسک مفهوم پیدا می کند و یکی از این ریسک ها ریسک اعتباری در حوزه صلاحیت مدیران است تا جایی که شورای عالی بیمه در آیین نامه 90 برای کنترل این ریسک، آئین نامه ای آورد؛آیین نامه ای که با نفوذ جریان های بالادستی و تكاليف مدیریتی، تزريق فرد یا افراد در مجموعه ای تخصصی مانند صنعت بیمه کارکردهایش معلوم نیست! هرچند که مدیران ارشد اجرایی در بخش فنی اقدامات مشروعی انجام می دهند اما باید پذیرفت که یکی از مهمترین وظایف آنها در شرکت بیمه حداکثر سازی ثروت صاحبان سهام است.این در حالیست که در برخی موارد این مهم توسط مدیران ارشد اجرایی مغفول مانده و حقوق صاحبان سهام با کمترین ارزش افزوده در این بخش مواجه شده است تا جائیکه دارایی آنها عملا تحلیل رفته و بنگاهی که سهامدارش از توان مالی ضعیفی برخوردار شود، محکوم به خارج شدن از گود رقابت ها است.این مهم در صنعت بیمه از حساسیت بیشتری برخوردار است چراکه خلق ثروت در صنعت بیمه اساسا با شناسایی و ارزش گذاری ریسک برابر است. آنچه مهم و ضروری در تعیین تکلیف مدیریت بنگاه ها برای سازمان ها است توجه به سطح و طبقه مدیریتی و ثبات در مجموعه تحت مدیریت افراد در كارنامه كاري است.مثلا آیا افرادی که مدیریت یک شرکت بیمه با سهم بازار کمتر از یک درصد را در اختیار داشته اند می توانند شرکت هایی که سهم 8 یا 9 درصدی دارند را اداره و مديريت کنند؟ این اصل یکی از اصول مغفول است که نه تنها نهاد ناظر به آن تاکید ندارد، بلکه صاحبان سهام شرکت ها نیز به آن بی توجهند. به. عبارت ديگر اكچوئري و انتخاب صحيح ريسك هايي كه آيندگان را به مخاطره نياندازد. سیل اخیر و داستان خسارت برخی از شرکت های بیمه به وضوح این موضوع را به سهام دارن گوشزد كرده است اما برخی بی توجه به چنین اصول در پی تزریق گزینه های مدیریتی خود به صنعت بیمه اند! اما با این مصایب و مشکلات مدیریتی کشور آیا وقت آن نرسیده است که به چنین اصولی توجه بيشتري شود؟ چنین نمونه هایی در صنعت بیمه بی شمارند و سهام داران بدون توجه از کنار آنها عبور می کنند. عمر كوتاه مدیران دوره های گذشته بیمه های رازی(امراللهی)،میهن (بنویدی) و سرمد(دلفراز) در مقايسه با مدیریت با ثبات در بیمه های پارسیان(اویارحسین)، پاسارگاد(ضمیری)، البرز (تاجدار) و وضعیت آسیب این شرکت ها از برخي خسارت هایی که بدون ارزیابی صحیح ریسک پرداخت می شود و اکچوئری مناسبی برای آنها نشده نمونه ای از این حقیقت آشكار است. جابه جایی کرسی برخی افراد در صنعت بیمه نشان می دهد که برخی متعهد و متعلق به این صنعت هستند و برخی مدیران چند صباحی که معلوم نیست با چه عملکردی بر کرسی ها می نشینند و بخش مهمی از خسارت این آسیب مستقیما متوجه سهام داران اصلی است، آنها که بدون توجه به سابقه و کارنامه برای شرکت های خود نامزد مدیریتی در نظر می گیرند آیا به فکر آینده بنگاه هستند. ادامه دارد...