سخنرانی نصرالله در «چهل بهار» انقلاب در بیروت

۵۵آنلاین :

بیروت پایتخت لبنان امروز چهارشنبه میزبان مراسم بزرگداشت چهلمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی در ایران تحت عنوان «چهل بهار» بود.

این مراسم به همت حزب‌الله و با حضور نماینده رئیس جمهور لبنان و شماری از سیاستمداران و سفرا برگزار شد و «سید حسن نصرالله» از طریق ویدئوکنفرانس در آن سخنرانی کرد و قبل از آن سرود ملی لبنان، سرود حزب‌الله و چند سرود بر وزن و آهنگ سرودهای انقلاب ایرانی از جمله «خمینی ای امام» نواخته شد.

دبیر کل حزب‌الله در ابتدای سخن اعلام کرد که در این مناسبت با تفصیل بیشتری می‌تواند درباره جمهوری اسلامی صحبت کند. او ایران را تأثیرگذارترین کشور منطقه توصیف کرد.

نصرالله گفت: قبل از انقلاب در ایران، نظامی شاهنشاهی حاکم بود و شاه خود را ملک الملوک می‌نامید. محمد رضا پهلوی در ابتدای دهه سی میلادی قرن گذشته حکومتی دیکتاتوری بود که توجهی به مردم نداشت و تلاش میکرد تا حد امکان مردم را از مقدسات و تاریخ و میراث و فرهنگ خود دور کند و از سویی دیگر ایران را کشوری تابع آمریکا قرار بدهد که این کشور آن را و منابعش را تاراج و آن را کاملا مدیریت کند. به طوری که هزار مستشار آمریکایی و برخی می‌گویند شصت هزار مستشار آمریکایی ایران را اداره می‌کردند. شاه با تابعیت خود از آمریکا به پلیس منطقه تبدیل شده بود. روابط راهبردی کامل با اسرائیل حتی تا دادن نفت مجانی به این رژیم وجود داشت.

سرانجام مردی از قم خارج شد به نام روح الله موسوی خمینی. فقیهی بزرگ که میلیون‌ها نفر مقلد او بودند. فیلسوف و اندیشمند و شخصیت ممتاز و شجاع بی‌نظیر بود. قلبی نترس و عزم راسخ داشت. معتقدیم که امام واکنش یک باره به این مسائل نداشت. او همه اتفاقات را از سال‌ها گذاشته دنبال و طرح و ایده و شاگردان خود را آماده می‌کرد.

زمانیکه شاه در حال تلاش برای تصویب طرح‌هایی بود که آینده و اقتصاد و کشاورزی و وضعیت داخلی و آزادی در ایران را تهدید می‌کرد و تبعیت بیشتری برای ایران از آمریکا و اسرائیل به دنبال داشت، اعتراض کرد. انقلاب اسلامی ایران با یک مرد آغاز شد سپس شماری از رجال دینی و روحانیون و اقشار مختلف مردم گرد او جمع شدند.

او در راه خدا قیام کرد و طبق حساب‌وکتاب‌های طبیعی باید به زندان می‌رفت یا در هر لحظه‌ای شهید می‌شد یا در کوچه‌های قم یا نجف یا هر جایی مثل ترکیه باید شهید میشد اما اینطور نبود. او در مقابل چشم خدا و برای رضای او قیام کرد و به چیزی از حساب و کتاب دنیا یا مال و قدرت دنیا فکر نمی‌کرد. در طول سال‌های این انقلاب علما، طلبه، دانشجوها، زنان و مردان و پیر و خرد فشارهایی مثل تبعید و قتل و گرسنگی و زندان و شکنجه را تحمل کردند.

امام در انقلاب خود، همانطور که از بعد عقایدی، دینی، اسلامی و قرآنی صحبت کرد، از بعد سیاسی، راهبردی و تبعیت شاه از آمریکا و رابطه‌اش با اسرائیل و موضع درباره فلسطین و اشغال آن صحبت کرد. او همچنین از واقعیت داخلی ایران، از کشاورزی که شاه آن را تحت نام اصلاحات زراعی نابود کرد و امنیت غذایی را از بین برد، از گرسنگی و نابودی صنعت و عقب‌ماندگی و فقر و گرسنگی و آب شرب حتی در جنوب تهران که در صف تحویل آب می‌ایستادند، امام از همه اینها صحبت کرده است. من سخنان ایشان را از ابتدا تا روز پیروزی انقلاب دنبال کرده‌ام. از کرامت مردم، ارتش، کارمندان و همه و همه صحبت کرده است . میتوان این انقلاب را اسلامی، ایمانی و قرآنی و ایرانی و ملی و مردمی توصیف کرد. این انقلاب، انقلاب یک حزب یا یک قشر خاص نبود بلکه همه مردم با همه اقشار در همه استان‌های کشور در آن که انقلابی فرهنگی و انقلاب مردم ستمدیده و فقیر و مستضعفان بود، شرکت کردند. پس برای این انقلاب می توان همه این ویژگی ها را برشمرد و صرفا سیاسی نبود.

مهم‌ترین چیز در این انقلاب، ثبات، صبر وبردباری بود که نتیجه آن پیروزی است. وعده الهی برای مظلومان و مستضعفان - اما کدام مظلومان و مستضعفان؟- آنانی که صبر کردند و تحمل کردند و مقابل استکبار ایستادند، برای آنان محقق شد آن پیروزی بزرگ.

دستاوردها انقلاب

من فهرستی اماده کرده‌ام که طولانی هست. سرنگونی رژیم شاه که سرسخت‌ترین دیکتاتوری در خاورمیانه بود اگر نگویم بدترین در جهان. اخراج آمریکا و دزدان و مفسدان و شرکت‌های آنان از ایران. اخراج اسرائیل از ایران و قطع روابط با رژیم صهیونیستی و تبدیل کردن سفارت آن به سفارت فلسطین. دستیابی به استقلال واقعی. همانطور که شعار استقلال آزادی، جمهوری اسلامی داده می‌شد و این تحقق یافت و بعد از چهل سال هنوز حفظ شده و این یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهاست که با همه فشارهای جامعه بین‌المللی و آمریکا و صندوق بین‌المللی پول و دیگر نهادهای بین‌الملی حفظ شده است. ایران موفق شده که استقلال راهبردی و سیاسی خود را حفظ کرده و کسی نمی‌تواند سیاست و راهبرد خود را بر ایران تحمیل کند. به دست آوردن استقلال دستاوردی است و نگه داشتن آن در طول چهل سال دستاورد بزرگ‌تری است. ایران از معدود کشورهای دنیاست که استقلال خود را حفظ کرده است اگر نگوییم تنها کشور بلکه یکی از دو سه یا چهار پنج کشور دنیاست.

حفظ هر آنچه در ایران بود، یکی دیگر از دستاوردهاست. نه چاه نفت نه تاسیسات نفتی ویران شد. نه کلیسایی خراب شد نه نهادی دولتی تاراج شد و نه وارد درگیری داخلی شد بلکه همه امکانات خود را به عنوان ملک و دارایی مردم حفظ کرد و از تهدید تاراج حفظش کرد.

حفظ وحدت ملی از زمان انقلاب نیز دستاورد دیگر است. بر خلاف تلاش‌های آمریکا، انگلیس و دیگران برای تحریک قومیت‌ها مثل کردها در کردستان یا عرب‌ها در خوزستان یا دیگر قومیت ها مثل آذری‌ها، مقامات توانستند این وحدت را حفظ کنند.

ایستادگی در مقابل همه توطئه‌هایی داخلی که علیه ایران شکل گرفت یا مثل انتقام‌هایی که تلاش می‌کردند در داخل انجام شود و خیلی از سران را ترور کردند. اما انقلاب ایستاد و از همه این مصائب گذشت و از روز اول ساخت نظام جدید بر اساس حاکمیت دینی مردم که امام وعده داده بود، آغاز کرد. شما ببینید به جای دموکراسی امام مفهوم بومی خود را داشت. حاکمیت مردمی. حاکمیت دینی یا اسلامی مردم.

شعار جمهوری اسلامی از ابتدا روشن بود که مردم سر می‌دادند. با این حال همه‌پرسی برگزار شد و اکثریت قریب‌به‌اتفاق مردم به جمهوری اسلامی رأی دادند. سپس مجلس خبرگان انتخاب شد و سپس برای قانون اساسی تدوین و برای آن همه‌پرسی برگزار شد و مردم رأی داد. امام نیامد بگوید که الان شرایط سخت و است و این مسائل باشد برای بعد. خیر. از ابتدا به رأی مردم گذاشته شد. سپس انتخابات ریاست جمهوری، نمایندگان مجلس و غیره برگزار شد. انتخابات در ایران حتی در زمانیکه استان‌های ایران را صدام بمباران میکرد و موشک‌هایش به تهران می‌رسد، یک روز هم تعطیل نشد و حتی یک تمدید دوره ریاست هم انجام نشد - هرچند که ما اینجا در لبنان به تمدید متهم هستیم- . با همه اینها از روز اول جنگ بر ایران تحمیل شد اما ایران ایستادگی کرد. جنگی شبه‌جهانی بر ایران به رهبری آمریکا و شوروی تحمیل شد و همه از صدام حمایت می‌کردند. کشورهای عربی جز سوریه از صدام حمایت میکردند. همه گونه سلاحی به صدام دادند حتی سلاح شیمیایی و در مقابل ایران را از همه چیز حتی سیم خاردار محروم کردند اما ایران ایستاد.

آغاز عملیات بازسازی که تا امروز ادامه یافته است. تثبیت بنیه نظام و نقش منطه ای. در همه این شرایط و تحت همه فشارها ایران از مسئولیت‌های خود در منطقه مثل مسئله فلسطین یا سوریه و لبنان یا مسئولیتش در قبال همه کشورها مثل افغانستان که همسایه‌اش است، کوتاهی نکرده است.

ایران در طول چهل سال -البته می‌دانید که خیلی چهره ایران را در تبلیغات و رسانه تخریب کرده‌اند. یکی از مسئولان می‌گفت زمانیکه به ایران سفر کردم خیلی غافلگیر شدم از نظم و نظافت و سازندگی و... . بگذارید از ولایت فقیه بگویم. در هفته‌های گذشته با یکی از دوستان داشتیم ایران فعلی را با زمان شاه مقایسه می‌کردیم. در صنعت، علم، ورزش، کشاورزی و حوزه نظامی و حوزه‌های دیگر. دیدیم در زمان چهل ساله که زیر نظر ولایت فقیه بوده و ده سال آن را امام بوده و باقی آن را امام خامنه‌ای رهبری استثنایی بوده که خدا بقیه جان مرا بگیرد و به ایشان بدهد و این را به صورت دعایی نمی‌گویم بلکه صراحتا می‌گویم که خدا بقیه عمر مرا بگیر و بر عمر این رهبر استثنایی بیفزا. شما ببینید در مدت رهبری ولایت فقیه و در محاصره و تحریم‌های فراگیر از سال 1979 و در سایه ترور دانشمندان و دیگر سران، ایران همچنان ایستاده است. در نظر داشته باشید که این انقلاب وارث نظام شاه بود که ایران را خراب کرده بود. امام می‌گفت این رژیم شهرها را خراب کرده و گورستان‌ها را آباد کرده است. در زمان شاه جمعیت ایران حدود سی میلیون بود و الان هشتاد میلون.

تولید علم. ما داریم علم را وارد می‌کنیم اما ایران جز تولید‌کنندگان است. ایران در زمان شاه در حوزه تولید علم هیچ جایگاهی نداشت اما در زمان ولایت فقیه، در منطقه در تولید علم اول و در دنیا هفتم است و از نظری شانزدهم است. ایران در بسیاری از امور در منطقه اول است.

از نظر دانشگاه‌ها، در زمان انقلاب، 230 دانشگاه بود و الان بیش از سه هزار دانشگاه و مرکز علمی. در زمان شاه اسمی از دانشمندان یا اندیشمند ایرانی نبود در هیچ حوزه‌ای. اما در ایران کنونی بیش از دویست اندیشمند بین‌المللی ایرانی مقالات منتشر می‌کنند. استادهای دانشگاه آن زمان 5 هزار بود و اکنون هشتاد هزار و اندی است. تعداد دانشجویان صد و پنج هزار بود و اکنون بیش از چهار میلیون است. یعنی بیست و پنج برابر. یعنی در این چهل سال دانشگاه ساخته‌اند، دانشجو و استاد تربیت کرده‌اند و...