۵۵آنلاین :
نمایشگاه «هزاران اکنون» که در گالری شیرین در حال برگزاری است، به گفته خود بابایی‌زاده شامل سه قسمت است. زمانی که قصد بازدید از آثار را داریم باید یک ترتیب خاص را برای دیدن آنها رعایت کنیم. در واقع ابتدا باید از اثر «تنگنای امنیت» شروع کنیم و در پایان به اثر مولتی مدیایِ «نمود» برسیم؛ چراکه هنرمند قصد دارد پیام خود را در نمایشگاه همانند یک داستان دنباله‌دار به مخاطب منتقل کند.
بخش اول نمایشگاه «هزاران اکنون» مربوط به واقعیات است و آثار در این قسمت از استیل ساخته شده‌اند. هنرمند در این باره می‌گوید که استیل ماده‌ای است که نمی‌توان آن را انکار کرد یا نادیده گرفت به همین دلیل ترجیح داده از آن استفاده کند.
زمانی که شروع به بازدید از آثار بخش «واقعیات» می‌کنیم، تلخی و سیاهی برخی آثار توجهمان را به خود جلب می‌کند. بابایی‌زاده در این باره می‌گوید که تلخی این بخش نمادی از سیاهی زندگی حقیقی است.
در ابتدای بخش اول اثر «تنگنای امنیت» را می‌بینیم که با استیل طلایی رنگ ساخته شده و درون آن یک گوی وجود دارد. همان‌گونه که از اسم این اثر برمی‌آید، هنرمند قصد داشته یک فضای تنگ و کوچک اما امن را به تصویر بکشد.
خود بابایی‌زاده در این باره می‌گوید: «این اثر تجلی بخش یک تولد است و همانند رحم مادر ساخته شده.»
در ادامه یک گوی را با وجود تعداد زیادی پیچ و مهره می‌بینیم که نام آن «توهم آزادی» است. خود هنرمند می‌گوید که عنوان آثارش نقش مهمی در بیان مفهوم آنها دارد.
او درباره «توهم آزادی» بیان می‌کند: «این کار یک پیش فرض به نام آزادی دارد. ولی با صدها پیچ و مهره قفل شده. حال این پیچ و مهره‌ها می‌توانند اخلاق، دین، جغرافیا و ... باشد. در واقع این اثر تلنگری است به اینکه هرچند فکر می‌کنیم آزادیم ولی آزاد نیستیم.»
کنار اثر «توهم آزادی» یک گوی با رگه‌های قرمز دیده می‌شود که نام آن «فقط کمی تا هیچ» است.
به گفته بابایی‌زاده این اثر به این امر اشاره دارد که تطابق نداشتن ایده‌آل‌های افراد با واقعیت باعث آسیب دیدن آنها می‌شود و هر بار که این آسیب خوردن بیشتر اتفاق بیفتد چیزی جز یک زخم بزرگ باقی نمی‌ماند به همین دلیل نام این اثر «کمی تا هیچ» است.
در ادامه به اثر «هضم آنی» می‌رسیم که یک گوی در درون یک فضای ناهمگون قرار دارد. هنرمند در این باره می‌گوید که هضم آنی قصد دارد بیان کند که زندگی خیلی بی‌رحمانه کوتاه است و پیش از اینکه متوجه چیزی شویم به پایان می‌رسد.
زمانی که شروع به دیدن بخش دوم نمایشگاه که نام آن رویاست، می‌کنیم، فضا و حس موجود در آثار مقداری تغییر می‌کند. متریال آثار این قسمت از روغن، جیوه، شیشه و استیل است. در واقع به نقل از خود هنرمند این مواد نیز همانند رویا ناپایدار هستند و هر لحظه ممکن است از بین بروند. بابایی‌زاده در این بخش سعی کرده جنبه‌های مختلفی از رویا را نشان دهد.
همان‌گونه که از قبل گفته شد، نام نمایشگاه «هزاران اکنون» است. گویی که هنرمند قصد داشته با انتخاب این اسم به مخاطب بگوید که در زندگی ما لحضات متعددی وجود دارد و هیچ لحظه‌ای نیست که برای ما همیشگی باشد. پس با این حساب اکنون‌های متعدد و بسیاری در زندگی هر انسان وجود خواهد داشت که در هر لحظه کم اهمیت‌ترین عنصر شاید خود انسان باشد.
هنرمند در همین راستا می‌گوید: «باوجود اینکه در دنیای مادی عوامل زیادی حائز اهمیت هستند ولی در جهان رویا انسان می‌تواند یک اکنون ناب داشته باشد که همه آن متعلق به خود اوست. چراکه شاخصه رویا دیدن بر اثر یک جهش ژنی تنها برای انسان اتفاق افتاده و فقط ما هستیم که توانایی رویا دیدن را داریم. به همین دلیل بخش دوم با یک رویای کامل شروع می‌شود.»
بخش رویای نمایشگاه «هزاران اکنون» با یک مربع طلایی رنگ که در وسط آن یک فضای خالی کره مانند وجود دارد و نام آن «رویای کامل» است شروع می‌شود. بابایی‌زاده درباره این اثر می‌گوید: « در رویای کامل که همانند یک خورشید می‌درخشد، همه چیز مثل یک رویا جز به جز کنار هم قرار گرفته و در نهایت نتیجه دلخواه حاصل می‌شود. انسان در رویای کامل بر رویای خود تسلط خواهد داشت و آن چیزی را می‌بیند که دلش می‌خواهد. درواقع کنترل خواب در دست خود فرد خواهد بود.»
در ادامه به کار «آخرین قطرات رویا» می‌رسیم. این بار نیز همان فضای قبلی تکرار شده، به گونه‌ای که یک کره در وسط یک مربع قرار دارد ولی با یک تفاوت بزرگ. چراکه این اثر دیگر درخشان نیست و دارای یک فضای تیره است و کره نیز با وجود مقداری جیوه بر سر خود کاملا مچاله شده. انگار که در لحظات آخر زندگی خود به سر می‌برد و آن جیوه موجود بر روی کره، نمادی از مقدار کمی از رویا است که هنوز جان دارد. زمانی که به این اثر نگاه می‌کنیم جیوه را می‌بینیم که با صدای موزیکی که در سالن پخش می‌شود به ارتعاش درمی‌آید. هنرمند نمایشگاه «هزاران اکنون» در این باره بیان می‌کند که ارتعاش جیوه بر روی کره مچاله شده نمادی از مقدار زندگی کمی است که هنوز در جان کره باقی مانده و هر بار با صدای موزیک به جریان درمی‌آید.
در پایان بخش دوم به دو اثر «ارگاسم رویا» می‌رسیم. تفاوت این کارها این است که برروی کره‌های نقره‌ای رنگ شیشه‌های رنگی وجود دارد. بر روی اثر «ارگاسم رویا»ی یک شیشه‌های رنگی با تعداد و پیچ و تاب بیشتری نسبت به کار دوم در کنار هم قرار گرفته‌اند. رنگارنگ بودن شیشه‌ها نمادی از تنوع رویا است.
بابایی‌زاده بیان می‌کند که در قسمت سوم هیچ کار هنری وجود ندارد؛ چراکه خود بازدیدکننده باید در این قسمت اثر هنری را خلق کند و رویاپردازی مخاطب اثر هنری این قسمت محسوب می‌شود. در این بخش که با یک پرده از دیگر قسمت‌های نمایشگاه جدا شده یک جعبه جادویی یک متر در یک متر در وسط سالن قرار گرفته که درون آن ۶۰۰۰ تیله رنگی وجود دارد. فضای این قسمت تاریک است و از درون جعبه نور به بیرون می‌تابد. این بار نیز درون جعبه یک نیم‌کره همانند دیگر کارها دیده می‌شود که بازدیدکننده خود را درون آن می‌بیند. دیواره‌های داخلی این مکعب از آینه ساخته شده است. در حقیقت آیینه‌های موازی این بخش باعث بالا رفتن خطای دید مخاطب می‌شوند.
در بخش سوم نمایشگاه، صدای موسیقی که در سراسر فضای گالری به گوش می‌رسد بالاتر است. هنرمند درباره موسیقی خاص این نمایشگاه که مختص به بخش آخر است، بیان می‌کند: « امواجی به نام «مجیک تونز» در این موسیقی وجود دارد که بر روی قسمت‌های مختلف مغز اثرات مثبت یا منفی می‌گذارد. نوع امواج این موسیقی قدرت ذهن فرد را در تصویرسازی و تخیل بالا می‌برد و حتی بعضی از آن امواج در دامنه شنیداری انسان نیستند ولی با این حال تأثیر خود را به صورت خیلی عمیق بر روی مغز می‌گذارند. به همین دلیل دوست داشتم که مخاطب با موسیقی که در این فضا پخش می‌شود، تیله‌های رنگی رنگی و با گویی که مثل گوی فالگیری است و در برابر چشم او قرار می‌گیرد، رویاپردازی خاص خود را که همانند یک اثر هنری است تجسم کند.»
نمایشگاه حجم و مجسمه هومن بابایی زاده این روزها در گالری شرین در حال برپایی است و تا تاریخ ۱۰ بهمن ماه نیز ادامه خواهد داشت.
هومن بابایی زاده که دام‌پزشک است از سال ۸۰ فعالیت هنری خود را آغاز کرده و در سال ۸۴ نیز وارد انجمن مجسمه‌سازان ایران شده. نمایشگاه «هزاران اکنون» اولین نمایشگاه انفرادی این هنرمند است.
منبع : ایسنا
دیدگاه تان را بنویسید