ارسال به دیگران پرینت

آیا رویکرد اردوغان به ایران متعادل است؟

وب سایت تحلیلی لوبلاگ در مقاله ای با عنوان «ترکیه در دو راهی خلیج فارس، جاه طلبی یا عقب نشینی» به سیاست های رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در خلیج فارس و خارومیانه و رابطه مخصوص این کشور با ایران و قطر پرداخته است.

آیا رویکرد اردوغان به ایران متعادل است؟

۵۵آنلاین :

فرازهایی از این تحلیل بدین شرح است:

تغییرات تدریجی در سیاست های خارجی ترکیه و جهش های داخلی و خارجی در منطقه باعث شد تا موقعیت تاثیر گذار ژئو پالتیکی ترکیه در خاورمیانه غیر قابل انکار گردد.

پیروزی اردوغان و تثبیت جایگاه خود در راس قدرت از طرفی و فن بیان و لفاظی های مذهبی وی مضاف بر حمایت های حوزه های محافظه کار اناتولی از طرف دیگر ،باعث شد به تدریج وجهه ی اردوغان از سیاست های کمالیستی (تفکرات کمال اتاتورک)و سکولاریستی مبرا گردد. اکنون جهان اردوغان را سیاستمداری می بیند که هرچه از هم پیمانان ناتو اش دور می شود با سیاست های خارجی ایران و قطر همسو تر می گردد.

باتوجه با تاریخچه ی اخیر ترکیه ،می بینیم که ترکیه در صحنه ی بین المللی همواره به دنبال دست یابی به نقش اصلی ژئوپالتیکی منطقه بوده است.پس از پایان جنگ سرد ، انکارا با اتخاذ سیاست "رساندن اختلافات به صفر در روابط خارجی " با تعهدات اقتصادی و دیپلماتیک تصویری مقتدر از خود در منطقه ارائه داد.

در سال ٢٠٠٨ ترکیه اولین کشوری بود که تفاهم نامه همکاری با شورای همکاری خلیج فارس (GCC) را امضا کرد که این توافق موجب تحکیم پیوندهای فرهنگی و سیاسی گشته و موجبات گفت و گو های استراتژیک میان همه ی پادشاهان منطقه را فراهم می آورد. اردوغان با اینکه در بحران قطر از خانواده ی ال ثانی حمایت می کرد،هم زمان به تمامی کشورهای شوارای همکاری خلیج فارس سفر کرد و برای صلح با انها مذاکره نمود.

حتی به عربستان سعودی به منظور سرمایه گذاری در امنیت منطقه پیشنهاد داد تا ارتش ترکیه در این کشور یک پایگاه نظامی تاسیس کند که بلافاصله توسط ائتلاف رهبری سعودی رد شد. در سال ٢٠١٠ترکیه با واسطه گری برای انعقاد توافق هسته ای میان ایران و برزیل رویکرد متعادل و پتانسیل میانجیگری خود را در قبال ایران به اثبات رساند. ترکیه با ترتیب دادن این نشست هم اهداف غیر نظامی ایران در استفاده از اورانیوم را تضمین کرد و هم پیروزی دیپلماتیک سه کشور را پاس داشت. هر چند ،پس از مدتی این توافق نامه توسط برنامه ی "اقدام جامع مشترک "که توسط ایالات متحده طراحی و اجرا شد منتفی گردید.

با این وجود با وقوع قیام های عرب شاهد تغییر جهتی اشکار در سیاست خارجی ترکیه هستیم. انچنان که بولنت آرس و اکپار دانشمندان ارشد در در مرکز سیاست گزاری استانبول می گویند" طی اعتراضاتی که در سال ٢٠١١ جهان عرب را به ویرانی کشاند، عدم تمایل اولیه ی امریکا برای مداخله ،موجب خلأ قدرت در منطقه گردید که ترکیه را بر ان داشت تا این خلا را پر کند. برخلاف سیاست های اعتدال گرایانه ی گذشته خود،ترکیه بلافاصله حمایت خود را از اخوان المسلمین در مصر و جناح های مخالف در سوریه اعلام کرد و این در حالی بود که به شدت با مداخلات ناتو در لیبی مخالفت می کرد. به گفته ارس و اکپار،حرب عدالت و توسعه ی ترکیه AKP مفتخرانه از پیروزی های خود را در این زمینه در کارزار های انتخاباتی تبلیغ می کنند و بدین ترتیب افکار عمومی ترکیه را با مداخله در قیام اعراب همسو می کنند.

منبع : خبرآنلاین
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه