او فقط یک فوتبالیست نبود شخصیتی چند بعدی داشت و دارای ابعاد ورزشی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و‌ملی بود . زبان منتقد و تند و تیزی داشت و هرگز از انتقاد از نحوه و‌زمان پخش تلویزیونی فوتبال با معیارهای سودپرستانه نظام سرمایه داری و از تشکیلات مافیایی فوتبال به ویژه هاوه لانژ رئیس برزیلی وقت فیفا دست بر نمی داشت حتا اگر به ضررش تمام شود.
اوج درخشش او در جام۸۶ مکزیک و اوج درخشش کارتون‌های فوتبالی منهم در همان موقع بود. من بهترین و خلاقانه ترین و بیشترین کاریکاتورهارا از مارادونا کشیدم که نسل آن روز، کلی با آن ها خاطره دارد وخودم هم همینطور. آن‌زمان دوران جنگ بود تفریح نبود هیجان و‌شادی نبود و فقط تماشای فوتبال نصفه و‌نیمه
جام جهانی و هنرنمایی مارادونا تنها دلخوشی نوجوانان و جوانان آن روزگار سرزمینم بود.
گرچه تلویزیون هم، فوتبال هارا برخلاف امروز، مستقیم نشان نمی داد و پس از اعلام نتیجه بازی در اخبارظهر، به صورت خیلی خلاصه و اخته شده، آخر شب بازی را نشان می دادند تا جوان ایرانی دچار هیجان فوتبال نشود! اما همان‌هم‌غنیمت بود .
بگذریم که من شاید تنها ایرانی بودم که توانستم فینال جام جهانی مکزیک را در ایران به روش ابداعی خودم به صورت مستقیم و زنده تماشا کنم به این شکل که تا شب خودم‌را در خانه حبس و قرنطینه کردم اخبار رادیو تلویزیون را گوش نکردم تا آخر شب فینال جام۸۶ را به صورت مستقیم و بدون اطلاع از نتیجه بازی، ببینم و هیجان و لذت فوتبال مستقیم کاذب! را احساس کنم که همینطور هم شد... متاسفانه مارادونا قدر خود را ندانست و حواشی زیادی در زندگیش داشت اما حواشی و مشکلاتش هم مثل خودش شیرین و جذاب بود.او، هم فرشته بود و‌هم‌شیطان مثل خیلی از ماها.... و ادعایی هم‌نداشت!. فقط حیف که غیر منتظره و‌نا باورانه رفت و دنیا دیگرچنین فوتبالیست بی نظیر و خبرساز و‌جنجالی و همیشه منتقد و جنگجو را به خود نخواهد دید.
منهم مثل خیلی ها بسیار غمگین شدم از رفتن زود هنگامش و هرگز هم متوجه نشدم که این اسطوره بی همتا تا زمانیکه زنده بود، آیا توانست کاریکاتورهای مارادونایی مرا شخصا ببیند؟ یادش گرامی و هزاران افسوس...
دیدگاه تان را بنویسید