فوتبال و به طور کلی ورزش هیچگاه بی ارتباط با سیاست نبوده و نخواهد بود؛ از عزل و نصب‌های مقامات در فدراسیون‌های بین المللی گرفته تا تعیین میزبان‌های جام‌های جهانی و ... ردپای سیاست و اقتصاد دیده می‌شود. اخبار مربوط به محرومیت باشگاه‌های ایرانی از میزبانی در جام باشگاه‌های آسیا نیز از این قاعده مستثنی نیست و حتما متاثر از سیاست است. اما نکته‌ای که در این میان حائز اهمیت است، رفتار رسانه‌ای مسئولان فدراسیون فوتبال ایران در این چند روز در مورد این اتفاق است؛ رفتاری که البته خود تابعی از سیستم غیر شفاف و انفعالی کل حاکمیت است؛ به گونه‌ای که تقریبا مردم از شنیدن اخبار دسته اول راجع به خودشان از مسئولان و رسانه‌های خودی، ناامید شده اند و گوش به بیگانه دارند.

به گزارش «تابناک» در ماجرای محرومیت میزبانی باشگاه‌های ایرانی، این مقامات و رسانه‌های سعودی هستند که منبع خبر برای مردم ایران هستند و پس از آنان به فاصله چند روز مقامات ایرانی گفته و نوشته‌های آنان را تایید می‌کنند. به این چند خبر دقت کنید:

۱- «الشرق الاوسط» عربستان: هنوز حکم محرومیت میزبانی ایران در لیگ قهرمانان آسیا به فدراسیون‌های اعضا کنفدراسیون فوتبال آسیا ابلاغ نشده است. تنها این حکم در میان اعضای کمیته اجرایی از طریق تلفن ابلاغ شده است.

۲- بر اساس خبر رسانه‌های سعودی رییس فیفا برای حل مشکل میزبانی نمایندگان ایران وارد عمل شده است.

۳- سایت نشریه الریاضیه عربستان مدعی شد؛ کنفدراسیون فوتبال آسیا پس از بررسی بیشتر این موضوع در کمیته مسابقات و کمیته اجرایی خودبه طور رسمی تصمیم اولیه را تأیید و اعلام کرد نمایندگان ایران یعنی پرسپولیس تهران، سپاهان اصفهان، استقلال تهران و شهرخودرو مشهد حق میزبانی در کشور خود را ندارند و باید از دیگر تیم‌های آسیا در کشوری بی‌طرف میزبانی کنند. الریاضیه نوشت؛ AFC اعلام کرده به چند دلیل اجازه میزبانی به ایران نمی‌دهد از جمله اینکه داوران حاضر نیستند در این کشور قضاوت کنند.

۴- ادعای یک خبرنگار عربستانی: میزبانی از تیم ملی فوتبال هم گرفته شد. کنفدراسیون فوتبال آسیا در تصمیمی عجیب، میزبانی تیم ملی فوتبال ایران برای مرحله دوم انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ را هم سلب کرد و مالزی و عمان میزبان احتمالی تیم ملی خواهند بود!

 

 

تقریبا اخبار دست اول محرومیت فوتبال ایران را رسانه‌های عربستانی داده اند و رسانه‌های ایرانی عمدتا مسئول ترجمه اخبار آن رسانه‌ها بوده اند؛ ممکن است گفته شود که عربستان سعودی آغاز گر این مساله بوده، لذا پیشگامی او در انتقال اخبار مطلب مهمی نیست و البته می‌توان درز این تعداد اخبار قبل از قطعی شدن محرومیت ایران را نوعی جنگ روانی از سوی رسانه‌های آن کشور دانست که البته این هر دو عذر بدتر از گناه است؛ اینکه ما حتی اطلاع نداشته باشیم بنا است چه تصمیمی درباره ما گرفته شود و یا اسیر بازی رسانه‌ای سعودی‌ها شویم انصافا قابل پذیرش نیست.

مشخص نیست از چه زمانی در کشور ما تصمیم گرفته شده که تصمیمات مهم در مورد کشور و منافع مردم از آنان پنهان نگه داشته شود؛ حتی مشخص هم نیست که این یک ضابطه است یا یک روال است که نسل به نسل از مدیری به مدیر دیگر منتقل شده است. آنچه که مشخص و روشن است همین نکته است تا رسانه‌های بین المللی اخبار مهم در مورد مردم و ایران را افشا نکنند در داخل کشور، قصدی برای صحبت کردن درباره آن وجود ندارد. اما همین که رسانه‌های دیگر در مورد مسائل پنهان نگه داشته شده مرتبط با منافع ایران افشاگری می‌کنند، تازه مسئولان ایرانی به اکراه و از سر ناچاری در مورد آن صحبت می‌کنند.

نکته مهم‌تر این است که حتی در مواجهه با تصمیمات مجامع بین المللی -هر چند غلط و اشتباه - مسئولان ایرانی با مردم صادقانه و شفاف سخن نمی گویند و روی احساسات مردم موج سواری می‌کنند با اینکه از تبعات سخنانی که می‌گویند، مطلع هستند اما مردم را در یک گمراهی گرفتار می کنند و البته مجلس شورای اسلامی هم که برای هر چیزی به غیر از مسئولیت اصلی خودش، بیانیه دادنش روان شده و هر بیانیه‌ای بلااثری را که بخواهید می‌توانید در انبان مجلس شورای اسلامی پیدا کنید.

در همین یک فقره محرومیت باشگاه‌های ایرانی ببینید که ما هم عرصه رسانه‌ای را باخته ایم، همه عرصه تصمیم گیری در مورد منافع مان را در مجامع بین المللی و هم فرصت واکنش فعال و منطقی به تصمیمات اخذ شده را ازدست داده ایم و در این میان ظاهرا تیم ملی کشورمان هم دارد قربانی می شود.

مشخص نیست پایان این روش مدیریتی کجاست و تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؛ غیرت و تعصب و احساس خوب است؛ اماقاعده مندی از آن مهم‌تر است؛ ما نباید اجازه می‌دادیم که کنفدراسیون فوتبال آسیا اسیر جو سازی‌های سعودی‌ها شود که البته این اجازه را دادیم؛ اکنون هم با سلاح قاعده مندی یک نهاد بین المللی به مصاف ما آمده اند، با نمایش غیرت ورزی و موج سورای بر احساسات هواداران، بدون تردید ضربه بیشتری به مردم خواهیم زد.به جای سوار شدن بر احساسات مردم،راه حل های متفاوت را در مقابل کنفدراسیون بگذاریم؛گزینه های روز میز را متعدد کنیم تا گزینه تک راه حل سعودی ها را خنثی کنیم.

 

متاسفانه یا خوشبختانه در عرصه ورزش، آسیب دیدن منافع ملی خیلی سریع‌تر و قابل لمس‌تر است و مانند سیاست نیست که آسیب‌ها را به آینده‌ای حواله دهیم که مشخص نیست در آن آینده نامعلوم چه اتفاقی خواهد افتاد.