ارسال به دیگران پرینت

حسن ناهید | امروز سالروز تولد استاد حسن ناهید است

من از ۱۰سالگی نواختن نی را آغاز کردم. پدرم مخالف بود. سال‌های زیادی به‌طور مخفیانه نی نواختم، حتی گاهی زیر پتو نی می‌نواختم که کسی صدایش را نشنود. آن زمان ننگ می‌دانستند که کسی نوازنده شود.

حسن ناهید | امروز سالروز تولد استاد حسن ناهید است
 زن‌عمویی داشتم که در عین تعریف کردن از من می‌خواست کنایه‌اش را هم بزند، خطاب به پدرم با لهجه شیرازی می‌گفت: «آقای ناهید، حسن آقا هم که ماشاءالله می‌خواهد، قربون نی‌زن شود.» «قربونِ نی‌زن» نوازنده‌ای دورگرد بود.
مردم آن زمان هرگز دوست نداشتند فرزندانشان وارد کارهای موسیقی شوند.
 

در آن روزگار تنها استادی که در ایران نی می‌نواخت، زنده‌یاد استاد کسایی بود. نوازنده دیگری هم بود؛ مرحوم حسین داوری که البته سنشان در آن زمان بسیار بالا بود و در آن زمان دیگر نمی‌توانست نی بنوازد.

ما در شیراز زندگی می‌کردیم، نامه‌ای به استاد کسایی نوشتم و ایشان هم لطف کرد و پاسخ نامه‌ام را داد و من را به اصفهان دعوت کرد و  وقتی هم به محضر استاد کسایی رفتم دو ساز نی به من هدیه داد. بعد از آن تا آخرین روزها و تا آخرین دقایق عمرش در خدمتش بودم. بعد از فوت  زنده‌یاد کسایی، آقازاده‌هایشان خلیل و جواد، بزرگداشتی برای من در اصفهان گرفتند و یکی از سازهای نی پدرشان را به من هدیه دادند.

من در ۱۳ ارکستر نی می‌نواختم؛ در سه ارکستر آقای پایور، ارکستر مرحوم حنانه، ارکستر مرحوم لطف‌الله مجد، ارکستر مرحوم شریف، ارکستر مرحوم همایون خرم، ارکستر مرحوم مهدی مفتاح و در ارکسترهای رادیو که در مجموع ۱۳ ارکستر می‌شد. یک ارکستر هم مرحوم ابراهیم منصوری داشت که تمام بزرگان موسیقی ایران در آن زمان نوازنده این ارکستر بودند.

افتخار من این است که طی این ۶۰ سال فعالیت هنری‌ام، تمام استادان آن زمان را یا از نزدیک دیده‌ام یا با آنها کار کرده‌ام؛ استادانی مانند علی‌نقی وزیری، ابراهیم منصوری، هرمزی، سلیمان خان امیرقاسمی، نورعلی خان برومند و ... این استادان کسانی بودند که نظیرشان دیگر در موسیقی ایران تکرار نمی‌شود.

 

منبع : دنیای اقتصاد
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه