یک بیماری مرموز در میان گروهی از دیپلماتها

۵۵آنلاین :

بعضی قوه به یاد سپاری خود را برای چند ساعت از دست می‌دهند و عده‌ای حتی از تکلم با ساده‌ترین واژه‌ها باز می‌مانند. بعضی مدعی‌اند صداهای بلندی را اطراف خویش می‌شنوند و اشباحی در دور و بر آنها حرکت می‌کند و قضیه وقتی مرموزتر می‌شود که برای سایر دیپلمات‌های امریکایی شاغل در کوبا هیچ اتفاقی نمی‌افتد و هیچ‌یک از این نشانه‌ها و عوارض را ندارند.

بازگرداندن عناصر غیر کلیدی 21 امریکایی دچار کسالت‌هایی شده‌اند که نام بردیم و این وضعیت شامل سیاستمداران کانادایی مقیم کوبا هم شده است زیرا کانادا به‌رغم خودنمایی بخش‌های فرانسوی زبانش عملاً فرقی با امریکا ندارد! کار به حدی خراب شده است که وزارت خارجه امریکا دو هفته پیش تمام پرسنل غیر حیاتی و غیر ضروری خود در هاوانا را به خاک خویش فرا خواند و از ادامه حضور آنها در این شهر جلوگیری و تأکید کرد تا زمان بازگشت شرایط به اوضاع عادی نیازی به بازگشت‌شان به کوبا نیست. به حکم وزارت خارجه امریکا فقط کلیدی‌ترین عناصر و دو سه مأمور «ارتباط صوتی» در سفارتخانه امریکا در هاوانا مانده‌اند و به تمامی اتباع امریکا و کانادا اخطار و تذکر داده شده است فقط در صورتی به کوبا سفر کنند که کارشان حیاتی باشد. با حکم این وزارتخانه همچنین 15دیپلمات کوبایی از خاک امریکا اخراج شدند. در عین حال کارشناسان امنیتی و حاذق‌ترین مأموران اطلاعاتی امریکا، سخت مشغول تحقیق‌اند تا مشخص شود در کوبا بر سر سیاستمداران امریکایی چه آمده که این طور دچارکسالت شده‌اند و ریشه‌های این بیماری‌های مرموز چیست. اینها موارد و احتمالاتی است که وجود دارند و «کار گروه» تحقیقی امریکایی‌ها روی آنها تمرکز کرده است.

حمله‌های صوتی آلودگی صوتی و بهتر بگوییم حمله با کدهای صوتی غیر قابل ردگیری به دیپلمات‌ها فرضیه‌ای است که طرفداران بسیاری دارد، بخصوص که برخی دیپلمات‌های حاشیه‌نشین شده از آسیب‌های شنوایی خود می‌گویند و ناگهان در جمجمه و مغزشان طنین آواهای ناشناخته می‌آید. فرستادن امواج ایجاد‌کننده این احساس‌ها به سمت اهداف این حملات آنقدرها هم سخت نیست و خود امریکا سال‌ها پیش پایه‌گذار و خالق این پروسه توأم با خباثت بوده است. این صداهای تیز و موریانه‌وار را می‌توان حس کرد اما به دقت قابل رصد و ریشه‌یابی نیستند. «تیم لیتون» استاد رشته اولتراسونیکز در دانشگاه ساوت همپتون انگلیس می‌گوید: اگر یک منبع انرژی صوتی ذخیره و فشرده شده را به صورت یک طیف نازک به سوی فرد مورد نظرتان ساطع کنید او چنان دچار اخلال در شنوایی‌اش می‌شود که هر لحظه صدایی مانند ناقوس ساعت‌های بزرگ در مغزش به ترنم درمی‌آید. سرعت انتقال این فرآیند خیره کننده است یا اینکه در اکثر موارد پس از قطع گسیل این اشعه‌ها شنوایی باز می‌گردد اما نسوج داخل گوش بشدت آسیب می‌بینند و فرد، دچار سرگیجه‌های گاه به‌گاه می‌شود. اگر صدای ارسالی را قدری حجیم‌تر کنید پرده گوش هم در خطر جدی دریده شدن یا آماس اساسی قرار می‌گیرد. اگر از فاصله 30متری انسانی را هدف می‌گیرید باید بشدت مراقب باشید زیرا قدری فشردگی در صدای ارسالی لایه‌های درون گوش او را ویران خواهدکرد و اگر هدف این نیست و فقط قصد ایجاد اخلال‌های موقت در سیستم شنوایی اشخاص را دارید باید «دسیبل» اصوات ارسالی از یک حد معین فراتر نرود. در نهایت فرضیه حمله صوتی به ابزار شنوایی انسان‌ها که این روزها به سلاحی اضافی و مرگبار در صحنه سیاست جهان تبدیل شده، از مقبول‌ترین پروسه‌هایی به حساب می‌آید که شاید در ماجراهای پر رمز و راز هاوانا دست داشته است.

فرآیندهای مغناطیسی شاید هم حمله ثابت نشده کوبایی‌ها به دیپلمات‌های غربی یک فرآیند مغناطیسی غیر صوتی باشد. تشریح بنیادهای چنین تهاجم احتمالی‌ای سخت‌تر است. امواج الکترو مگنتیک و فرآیندهای مغناطیسی که بدن انسان‌ها را دچار رعشه می‌کند، نیاز به علمی والا برای اجرا و ریشه‌یابی دارند و در حالی که مأموران امنیتی امریکا شک دارند چنین علمی در هاوانا وجود داشته باشد ابعاد قضایا از وجود احتمالی آن می‌گویند. یکی از نتایج چنین تهاجمی نیز شنیدن صداهای توجیه و تعریف نشده در چارچوب جمجمه‌تان در ساعاتی از روز است که بسیار ناغافل می‌آیند و به همان شکل نیز می‌روند. این طیف‌های مغناطیسی به بدن آدم‌های هدف گرفته شده نیز آسیب می‌زند و نسوج نرم سینه و شکم را متأثر می‌سازد اما لطمه اساسی به مغز و زبان و گوش وارد می‌شود. آنجا که مغز و حتی روند تنفس بینی و دهان دچار تزلزل و توقف می‌شود.

به آنها سم داده‌‌اند؟ آیا به دیپلمات‌های امریکایی در هاوانا سم خورانده‌اند؟ رد کردن این فرضیه به اندازه پذیرش آن سخت است. جیمی ولز یکی از استادان در رشته طب و زندگی مدرن در بنیاد عالی «علم و سلامت» در ویسکانسین امریکا و همین‌طور میکروبیولوژیستی به نام الکس برزوف می‌گویند سم خوراندن «اندک و تدریجی» به اهداف مورد نظر نه تنها غیر ممکن نیست بلکه فرآیندی است که امریکایی‌ها و روس‌ها از دهه 1960 به بعد پیوسته بر سر یکدیگر نازل کرده‌اند. این سم‌ها آنقدر کم و دارای ضرب و ریتم متوسط‌اند که کشنده نیستند اما آزارهای مورد نظر را به انسان‌ها وارد می‌کنند. مواد سمی، همگی شیمیایی و دوز کمی از محلول‌یابی هستند که کارکردشان کند ولی مخدوش کردن مکانیسم‌ها بخصوص در حوزه معده و مری هستند و چون بدن بیمار داغ و کسل می‌شود، آن انسان از حالت فعالیت عادی خارج می‌شود و دائماً میل به دراز کشیدن دارد. تب‌های اندک اما مستمر نیم درجه‌ای نیز از محصولات این روند است ولی سم خوراندن هنر ظریفی است که اگر دقت چاشنی آن نشود هم منظور حاصل نمی‌آید و هم ممکن است فرد مصرف‌کننده سرانجام از پای درآید. یکی از نخستین فرآیندهای سم خوراندن اندک، ایجاد لرزش در قوه دید و شنیدن موج‌های خفیف صوتی در گوش است و فرد بیمار می‌شود، بدون اینکه واقعاً بیمار باشد!

آنها واقعاً مریض شده‌اند؟! شاید هم افراد مورد بحث واقعاً و برای کوتاه مدت به طور عادی و سازماندهی نشده بیمار شده باشند. با این حال پذیرش این فرضیه منوط به این است که با حجم عظیمی از خوشبینی بپذیریم غذاهای مصرفی عده‌ای از کارکنان سفارت یا هوای شهر هاوانا فقط برای همان عده‌ خاص بیماری‌زا بوده است و همکاران مصون‌مانده آنها مشکلی در قبال آن پیدا نکرده‌اند که البته باورش سخت است چون کارکنان بیمار شده سفارتخانه همگی یک حالت مشابه را بروز می‌دهند، فرآیند حاصله نمی‌تواند از عوارض طبیعی مشترک برخاسته باشد و باید قربانیان حمله‌ای سازماندهی شده تلقی گردند ولی رد کردن فرضیه بیماری‌های تصادفی و رایج از ریشه و بنیان نیز غیرممکن است ولی دونالد ترامپ که معمولاً بیماری‌های معمولی را قبول ندارد و با کوبایی‌ها بسیار بد است، این فرضیه را حتماً قبول ندارد.

دست یک دولت سوم در کار است؟! اصلاً‌ چطور می‌توان مطمئن بود که این کار کوبایی‌ها است و آیا نمی‌توان شک کرد که یک ضلع سوم و یک کشور ثالث به قصد بهم زدن مجدد روابط قدری ترمیم یافته امریکا و کوبا دست به این کارها زده است؟ هفته پیش رئیس‌جمهوری کوبا با ارشدترین عضو باقی‌مانده سفارت امریکا در هاوانا ملاقات و به وی تأکید کرد که دولت متبوعش بشدت نگران آنها است و از هیچ اقدامی برای بهبود دیپلمات‌های بیمار شده روی بر نمی‌گرداند. روابط امریکا و کوبا که پس از 55 سال ستیز و چشم و هم‌چشمی در اواخر دوران باراک اوباما رو به بهبود رفته بود طی حکومت 9 ماهه دونالد ترامپ نه بهتر شده و نه بدتر ولی اگر معضل فعلی در هاوانا حل نشود و کاخ سفید قانع نگردد که دست‌هایی در اردوگاه همچنان کمونیستی کوبا در کار نیست ترامپ دوباره زیر میز خواهد زد و روابط را به زمان تلخ و سرد گذشته باز خواهد گرداند. این بدترین حالت و نتیجه‌ای است که می‌توان برای رخدادهای مرموز اخیر در هاوانا متصور شد.