امپراتوری انتقام در راه است | فایننشال‌تایمز: آمریکای زیر سایه ترامپ | ترامپ: از مخالفانم متنفرم

فایننشال تایمز نوشت: در مراسم یادبود «چارلی کرک»، دونالد ترامپ آشکارا با روحیه‌ی بخشش مخالفت کرد و گفت از مخالفانش «متنفر» است و «بهترین را برایشان نمی‌خواهد». این جمله، نشانه‌ای بود از روحیه‌ی انتقام‌جویانه‌ای که بر دومین دوره ریاست‌جمهوری او سایه انداخته است. در این دوره، ترامپ در داخل آمریکا به «تور انتقام» مشغول است و در سیاست خارجی، هم‌زمان دست به اقدامات متناقضی مانند میانجی‌گری برای آتش‌بس غزه و حمله به قایق‌های ناشناس در کارائیب می‌زند.

 در ادامه این مطلب آمده است: ترامپ به فرماندهان ارشد نظامی گفته مأموریتشان مبارزه با «دشمن درون» است. در هفته‌های اخیر، او دستور تعقیب و بازداشت افرادی چون جیمز کومی، جان بولتون و لِتیتیا جیمز را داده است. بسیاری از مقامات و نظامیان پیشین از ترس زندان یا نابودی حرفه‌ای، سکوت کرده‌اند. منتقدان او می‌گویند رئیس‌جمهور عملاً در مسیر تبدیل شدن به یک رهبر اقتدارگرا گام برمی‌دارد و هیچ‌کس در دولت یا دستگاه قضایی جرئت مخالفت ندارد.

قرار گرفتن نام یک استاد دانشگاه در «لیست ترور دیجیتالی» | استیسی پاتون علیه چارلی کرک موضع گرفت

فضای رعب و خودسانسوری بر واشنگتن حاکم است. شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و وکلای بزرگ از استخدام یا حمایت مخالفان ترامپ پرهیز می‌کنند تا از مجازات مصون بمانند. حتی خانواده‌ی منتقدان نیز از کار اخراج می‌شوند. در چنین وضعیتی، وکلای مستقل می‌گویند دیگر هیچ قاعده و هنجاری باقی نمانده و دولت با حذف «دشمنان داخلی» به شکلی سیستماتیک پیش می‌رود.

ترامپ در ارتش نیز نفوذ بی‌سابقه‌ای یافته است. وزیر دفاعش «پیت هگزث» که خود را «وزیر جنگ» می‌نامد، بر «احیای روح جنگجو» و مقابله با «بیداری فرهنگی» در نیروهای مسلح تأکید دارد. ارتش موظف شده شهرهای آمریکایی را «میدان تمرین» برای نبرد با «تروریست‌های داخلی» بداند. بسیاری از ژنرال‌های بازنشسته هشدار داده‌اند که ترامپ مرز میان ارتش و سیاست را از میان برده است.

در سیاست خارجی، ترامپ مرز میان منافع شخصی و منافع ملی را پاک کرده است. خانواده‌ی او از طریق شرکت رمزارزی «World Liberty Financial» با کشورهای ثروتمند خلیج فارس و پاکستان معاملات میلیاردی انجام می‌دهند. در عوض، دولت‌های اقتدارگرا روابط نزدیکی با ترامپ یافته‌اند، در حالی‌که متحدان دموکراتیک آمریکا در اروپا و بالتیک نگران آینده‌ی ناتو و وفاداری آمریکا هستند.

در این میان، رسانه‌های آمریکا بیش از هر زمان دیگری دچار دو قطبی و فشار سیاسی شده‌اند. شبکه‌هایی مانند فاکس‌نیوز و OANN عملاً به تریبون تبلیغاتی کاخ سفید تبدیل شده‌اند، در حالی‌که روزنامه‌ها و پلتفرم‌های مستقل با تهدیدات مالیاتی، محدودیت تبلیغاتی و حتی احضارهای قضایی روبه‌رو هستند. خبرنگارانی که درباره فساد یا انتقام‌جویی دولت گزارش می‌دهند، اغلب هدف کارزارهای تخریب شخصیتی در شبکه‌های اجتماعی قرار می‌گیرند. منتقدان می‌گویند دولت ترامپ با استفاده از «ترس و اطلاعات نادرست» در حال مهندسی دوباره واقعیت سیاسی آمریکا است — واقعیتی که در آن، مرز میان حقیقت و پروپاگاندا عمداً محو شده تا مردم دیگر نتوانند میان حکومت و نمایش تفاوتی قائل شوند.

در داخل، تنها معدودی مانند نانسی پلوسی، وکلای مستقل و برخی قضات هنوز در برابر ترامپ ایستاده‌اند، اما اغلب نخبگان ترجیح می‌دهند سکوت کنند. پلوسی معتقد است که تنها افکار عمومی و رأی‌دهندگان می‌توانند آمریکا را نجات دهند، نه نهادهای رسمی. در نهایت، گزارش نتیجه می‌گیرد که ایالات متحده وارد مرحله‌ای از سیاست «برنده، همه‌چیز را می‌برد» شده است؛ جایی که ترامپ هم مجری بازی است و هم قهرمان آن — و تا زمانی که کسی جرئت مقابله‌ی جمعی پیدا نکند، قطار او متوقف نخواهد شد.