سندروم کمبود ویتامین D در شهرهای شلوغ؛ زندگی زیر سقف ها چه بلایی سر ما آورده؟

در همکلامی با دیگران، کمتر کسی است که از کمبود ویتامین D بدنش نگوید! بزرگ و کوچک هفتگی یا ماهانه کپسول‌های شفاف و ریزی را به تجویز پزشک می‌خورند تا به جای آفتاب، ویتامین دی را در وجودشان تامین کند! 

 سندروم کمبود ویتامین D در سال‌های اخیر آرام‌آرام به یکی از بحران‌های خاموش زندگی شهری تبدیل شده است. در شلوغی خیابان‌ها، ازدحام برج‌ها و زندگی زیر سقف‌های بلند، آنچه بیش از همه از دست رفته، حضور ساده و بی‌ادعای آفتاب در زندگی ماست. خورشید که باید رایگان‌ترین منبع سلامتی باشد، حالا پشت دیوارها و پنجره‌های بسته جا مانده و بدن‌های ما را در سکوت، بی‌رمق کرده است.

ویتامین D تنها یک مکمل یا عدد آزمایشگاهی نیست؛ نیرویی است که استخوان‌ها را محکم، سیستم ایمنی را فعال و روحیه را سرزنده نگه می‌دارد. اما شهرنشینی مدرن با ریتم تند کار، ترافیک خسته‌کننده و روزهایی که بیشتر پشت میزها و مانیتورها می‌گذرد، فرصتی برای نشستن زیر نور خورشید باقی نگذاشته است. حتی تعطیلات آخر هفته هم در مراکز خرید و کافه‌ها می‌گذرد، نه در پارک یا فضای باز.

نتیجه‌ی این سبک زندگی، بدنی است که از درون فرسوده می‌شود. خستگی مزمن و دردهای پراکنده عضلانی دارد. بی‌حوصلگی و حتی ضعف در برابر بیماری‌ها، تنها بخشی از نشانه‌های کمبود ویتامین D است. نسلی که بیشتر از همیشه به داروخانه‌ها و مکمل‌ها پناه برده، در واقع قربانی دیوارهایی شده که میان او و آفتاب کشیده‌ایم.

زندگی در کلان‌شهرها بدون شک فرصت‌های فراوانی به همراه دارد، اما بهای آن را هم باید شناخت. بهایی که این روزها نه فقط در دود و ترافیک، که در کمبود ساده‌ترین نیاز بدنمان، یعنی نور خورشید، پرداخت می‌کنیم.