تاریکی‌های مشکوک؛ وقتی برق خانه‌ها می‌رود، اما مصرف شهر پایین نمی‌آید

در روزهایی که خاموشی‌ها دوباره به مهمان ناخوانده زندگی مردم بدل شده، خانه‌ها چراغ‌های کم‌نور و کولرهای خاموشی دارند، اما آمارها نشان می‌دهد مصرف برق شهر آن‌قدر هم بالا نیست که چنین فشاری بر شبکه وارد شود. این تناقض، پرسشی جدی ایجاد کرده است:

برق ما کجا می‌رود؟

هشدار درباره تبعات خاموشی‌ها | افزایش آلودگی منابع آبی با ادامه قطعی برق

انگشت اتهام به سمت مزارع رمزارز

مدت‌هاست نگاه‌ها به سمت مزرعه‌های استخراج رمزارز چرخیده؛ تجهیزاتی پرمصرف که مانند هیولاهای بی‌صدا، برق را می‌بلعند و گرمایی بی‌ثمر برجای می‌گذارند. این مزارع می‌توانند در سوله‌های صنعتی، انبارهای متروکه یا حتی اتاق‌های کوچک روستاها فعال باشند. با وجود فناوری‌های پایش هوشمند که امکان رصد لحظه‌به‌لحظه بار شبکه را فراهم می‌کنند، مسئولان همچنان از دشواری شناسایی این مراکز سخن می‌گویند.

الگوی مصرفی که قابل پنهان نیست

بار ثابت و پیوسته ماینرها الگویی مشخص دارد و از نظر فنی، تشخیص آن از سایر مصارف امکان‌پذیر است. با این حال، سال‌هاست که خاموشی‌ها بیشتر گریبان مشترکان خانگی را می‌گیرد و نه مصرف‌کنندگان غیرمجاز. اگر واقعاً مصارف خانگی علت اصلی کمبود برق بودند، پس با این حجم از خاموشی باید وضعیت شبکه بهبود می‌یافت؛ اما شواهد خلاف این را می‌گویند.

نبود ابزار یا نبود اراده؟

مشکل، کمبود فناوری شناسایی نیست، بلکه به نظر می‌رسد نبود اراده و شفافیت در برخورد با این مراکز پرمصرف، ریشه اصلی ماجرا باشد. در شرایطی که دولت از مردم می‌خواهد کولرها را خاموش کنند و مصرف خود را کاهش دهند، آمار دقیقی از تعداد مزارع غیرمجاز کشف‌شده یا مجوزهای پرمصرف تمدیدشده منتشر نمی‌شود.

پرسش بی‌پاسخ مردم

تا زمانی که این ابهام‌ها برطرف نشود، هر بار که کلید برق محله‌ای پایین می‌آید، این پرسش در ذهن مردم تکرار خواهد شد:

آیا این خاموشی سهم ماست تا مزارع پنهان، بی‌وقفه کار کنند؟

و شاید پرسش بزرگ‌تر این باشد که: تا چه زمانی تاریکی خانه‌ها، چراغ درآمد دیگران را روشن خواهد کرد؟