عبدالرضا خزایی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی به اظهارات اخیر محمد مایلی‌کهن در خصوص پرونده تجاوز دوومیدانی‌کاران ایرانی واکنش نشان داد.
مایلی‌کهن چه چیزی را توجیه می‌کند؟
عبدالرضا خزایی / روزنامه‌نگار
محمد مایلی‌کهن در گفت‌وگو با روزنامه اطلاعات درباره ماجرای تجاوز دوومیدانی کاران ایرانی اظهاراتی بیان کرده که نه‌تنها فرافکنی آشکار است، بلکه توهینی مستقیم به فرهنگ و اخلاق در سطح بین‌المللی محسوب می‌شود. وقتی می‌گوید «در کره این مسائل آن‌قدر قبح ندارد»، به جای آنکه متهمان را محکوم و از حیثیت ورزش ایران دفاع کند، عملاً دست به توجیه و تضعیف اصول اخلاقی زده است. باید تأکید کرد که تجاوز، در هر فرهنگ و سرزمینی، عملی غیرقابل‌قبول، مجرمانه و شرم‌آور است و هیچ عذر و توجیهی برای آن وجود ندارد.
مایلی‌کهن در ادامه می‌پرسد: «یعنی رئیس فدراسیون باید سایه‌به‌سایه این‌ها حرکت می‌کرده؟» پاسخ واضح و روشن است: بله، مسئولیت مستقیم کاروان اعزامی با رئیس فدراسیون است و او نه‌تنها باید نظارت دقیق و مستمر داشته باشد، بلکه باید پیش‌تر تدابیری برای تضمین سلامت اخلاقی مجموعه‌اش اتخاذ می‌کرد.
نکته مهم‌تر آنکه احسان حدادی، رئیس فدراسیون دوومیدانی، پیش‌تر نیز با پرونده‌هایی در حوزه مسائل اخلاقی مواجه بوده و اکنون در جایگاه پاسخ‌گویی قرار دارد. تلاش مایلی‌کهن برای پاک‌کردن صورت‌مسئله و نسبت دادن انتقادها به انگیزه‌های سیاسی و شخصی، چیزی جز تلاشی برای لاپوشانی یک فاجعه نیست.
جامعه ورزش و مردم ایران حق دارند بدانند چه کسانی با چه سوابقی مسئول تربیت و نظارت بر ورزشکاران هستند. اگر این ماجرا امروز ابعاد وسیعی یافته، نه به خاطر کینه‌ورزی، بلکه به دلیل زخم عمیقی است که بر پیکر اخلاق، امنیت و حیثیت ورزش کشور وارد شده است. این زخم با انکار و بی‌مسئولیتی تنها عمیق‌تر و چرکین‌تر خواهد شد و جبران آن دشوارتر.
دیدگاه تان را بنویسید