محمود مدبری، استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی، دار فانی را وداع گفت.

محمود مدبری، استاد برجسته زبان و ادبیات فارسی، دار فانی را وداع گفت.

این استاد دانشگاه و مصحح نام‌آشنا، در سن ۶۷ سالگی بر اثر بیماری سرطان جان به جان آفرین تسلیم کرد.

سیدعلی میرافضلی، شاعر و پژوهشگر، با اعلام این خبر غم‌انگیز، نوشت:

«با اندوه بسیار خبردار شدم دکتر محمود مدبری، استاد بازنشستۀ دانشگاه باهنر کرمان، لغت‌پژوه و مصحّح متون نظم و نثر فارسی، دیروز (چهارشنبه، ۲۳ فروردین) بر اثر بیماری سرطان از دنیا رفته است.

دکتر مدبری در پانزدهم شهریور سال ۱۳۳۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۶۴ به کرمان مهاجرت کرد و کار تدریس در دانشگاه کرمان را آغاز کرد.

برای این هنرمند دعا کنید! | بهرام بیضایی به سرطان مبتلا شد

وی در سال ۱۳۹۶ بازنشسته شد، اما در طول دوران فعالیت علمی خود، آثار ارزشمندی در زمینه‌های مختلف ادبیات فارسی خلق کرد.

برخی از آثار برجسته دکتر مدبری عبارتند از:

شاعران بی‌دیوان

فرهنگ لغات نثرهای فنی و مصنوع

تصحیح ترجمۀ قرآن ماهان

دیوان نجیب گلپایگانی

دیوان عماد فقیه کرمانی

غازان نامۀ منظوم

تراجم الاعاجم

سرمۀ سلیمانی

فرهنگ عجایب اللغة

دکتر مدبری به مبحث رباعی علاقه‌ای خاص داشت و در سال‌های دور، رباعیات منسوب به خواجه عبدالله انصاری، جامی و شاه نعمت‌الله ولی را گردآوری و چاپ کرد.

همچنین، ویژه‌نامه‌ای در جُنگ هنر مس (شمارۀ ۱۸، تابستان و پاییز ۱۴۰۰) به پاس خدمات علمی و ادبی دکتر مدبری منتشر شده است.

اکبر ایرانی، مدیرعامل موسسه پژوهشی میراث مکتوب، در پیام تسلیتی درگذشت دکتر مدبری را به جامعه علمی و ادبی ایران، به‌ویژه استادان و دانشجویان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان تسلیت گفت.

دکتر مدبری، استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان و از مصحّحان و پژوهشگران نامدار زبان و ادب فارسی بود.

وی در سال ١٣٧۵ مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و پیش از آن با سازمان لغت‌نامۀ دهخدا و بنیاد فرهنگ ایران همکاری داشت و در دانشگاه شهید بهشتی و دانشکدۀ صدا و سیما نیز تدریس می‌کرد.

دکتر مدبری از سال ١٣٧٣ در دانشگاه شهید باهنر کرمان مشغول به تدریس بود و به فرهنگ‌نویسی و متون قدیم، به‌ویژه ادب حماسی و شاهنامه، علاقه‌مند بود.

وی در کنار تدریس، به تحقیقات فراوانی پرداخت و آثار ارزشمندی از خود به جای نهاد.

شاخص‌ترین تألیف و تصحیح دکتر مدبری، کتاب "شاعران بی‌دیوان" است که در آن به گردآوری و تصحیح اشعار قدیم‌ترین شعرای زبان فارسی، که از آنان دیوانی بر جای نمانده، پرداخته ‌است.

"دیوان نجیب‌الدین جرباذقانی (گلپایگانی)»، «اشعار شیخ نجم‌الدین رازی (دایه)»، «ترجمۀ قرآن ماهان» و «دیوان عماد فقیه کرمانی» از دیگر تصحیح‌های ارزشمند او هستند.

دکتر مدبری در زمینۀ فرهنگ‌نویسی نیز تألیف‌ها و تصحیح‌های ارزشمندی دارد.

وی «فرهنگ لغات نثرهای فنّی و مصنوع» را تألیف و چند فرهنگ قدیم، یعنی فرهنگ‌های «سرمۀ سلیمانی»، «تراجم الاعاجم» (با همکاری دکتر مسعود قاسمی) و «عجائب اللغه» را تصحیح کرده‌است.

فصل‌نامۀ «گزارش میراث» نیز افتخار انتشار چند مقالۀ ارزشمند از دکتر مدبری را داشته‌است.

مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب درگذشت این پژوهشگر پرتلاش و استاد دانشمند را به خانواده سوگوار و جامعۀ علمی و ادبی ایران، به‌ویژه به دانشگاه شهید باهنر کرمان تسلیت می‌گوید.

یاد و نامش گرامی باد.