استخراج رمزارزها، به دلیل اینکه انرژی و منابع زیادی را مصرف می‌کنند، همیشه بحث‌برانگیز بوده است. در حال حاضر بیت کوین نگرانی‌های جدیدی را به وجود آورده؛ چراکه برای هر معامله‌ی بیت کوین، ۱۶ هزار لیتر آب شیرین مصرف می‌شود. در صورت ادامه‌ی این روند، بسیاری از کشورها مانند ایالات متحده با کمبود آب شیرین مواجه خواهند شد.
بر اساس گزارشی از مؤسسه‌ی سِل‌پرس که توسط یک کارشناس تحلیل داده به نام الکس دی وریس نوشته شده، بیت کوین با گذر زمان، بر میزان مصرف جهانی آب تأثیر منفی داشته است.
این گزارش، مصرفِ تصاعدی آب برای هر معامله‌ی بیت کوین را در طی سال‌ها رصد کرده است و می‌گوید پردازش‌های پشت شبکه‌ی بیت کوین، سالانه از ۸٫۶ تا ۳۵٫۱ میلیارد لیتر آب در ایالات متحده مصرف می‌کند؛ معادل یک استخر شنا برای هر معامله.
این گزارش، مصارف مستقیم و غیرمستقیم آب شیرین را هدف قرار داده ست. دیتاسنترها برای خنک‌کردن سیستم و نگهداری سرورها و همچنین برای تولید برق مورد نیاز خود از آب شیرین استفاده می‌کنند. مصرف برق و آب در این مطالعه، ثابت فرض شده است.
طبق این نمودار، در هر معامله‌ی بیت کوین در ایالات متحده، ۱۶ هزار لیتر آب شیرین مصرف می‌شود
تنها در ایالات متحده، تا انتهای مارس ۲۰۲۳ (اسفند ۱۴۰۱ و فروردین ۱۴۰۲)، مصرف سالانه‌ی آب برای استخراج بیت کوین، ۹۳٫۵ تا ۱۲۰ گیگالیتر، معادل میانگین مصرف آب حدود ۳۰۰ هزار خانوار بوده (هر یک گیگالیتر معادل یک میلیارد لیتر است)؛ بیشترین استخراج بیت کوین در ایالت تگزاس اتفاق افتاده که میزان مصرف آن ۵۳٫۱ تا ۶۸٫۴ گیگالیتر آب شیرین و فقط شامل معاملات با مقیاس بزرگ بوده است.
این مطالعه همچنین نگاهی به عملیات استخراج بیت کوین در کشور قزاقستان داشته است. طبق برآوردها، این کشور تا سال ۲۰۳۰ با کمبود قابل توجه از آب شیرین به میزان ۹۹۷٫۹ گیگالیتر مواجه خواهد شد.
چین هرگونه استخراجِ بیت کوین را در خاک خود ممنوع کرده و به این دلیل بسیاری از عملیات‌های استخراج به این کشور منتقل شده که آن را اکنون به بزرگ‌ترین مرکز استخراج بیت کوین در منطقه تبدیل کرده است.
در هر صورت، نمی‌توان گفت که ایالات متحده مصرف آب به نسبت کمتری داشته است اما می‌توان راهحلهای خاصِ محلی را برای بهینه کردن مصرف آب هر کشور پیاده‌سازی کرد. یکی از آنها، تمایز بین مصرف مستقیم و غیر مستقیم آب است؛ چراکه برای ذخیره‌ی آب در مصارف انسانی، حیوانی و زیست‌محیطی روش‌های جایگزین را شناسایی و عملیاتی می‌کند.
برای بهبود مصرف مستقیم آب در خنک کردن سرورها، مثلاً می‌توان آنها را در مایع دی الکتریک به جای آب غوطه‌ور کرد. همچنین در صورت تغییر رویکرد نیروگاه‌ها به استفاده از منابع غیرآبی، مانند ژنراتورهای بادی، خورشیدی و ترموالکتریک که برای خنک شدن به آب نیاز ندارند، مصرف غیرمستقیم آب نیز می‌تواند کاهش یابد.
راه‌حل دیگر، روی آوردن به منابع آب غیر شیرین در شهرهای ساحلی خواهد بود. اگرچه ممکن است راهحلهای گفتهشده، تمامی مشکلات سوءمصرف آب شیرین را برطرف نکند، اما می‌تواند دیگر مشکلات زیست‌محیطی مانند زباله‌های الکترونیکی را کاهش دهد.
برای مقایسه باید گفت که شبکه‌ی اتریوم، اکوسیستم مرکزی و نرم افزار خود را بهبود و مصرف انرژی خود را کاهش داده است. با وجود این، جامعه‌ی بیت کوین تمایل به ایجاد چنین تغییراتی از خود نشان نداده است.
تصویب لایحه‌ای مانند قانون شفافیت برای محیط‌زیست در دارایی‌های رمزنگاری‌شده، عملیات استخراج رمزارز و دیتاسنترها را مجبور می‌کند تا میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را فاش کنند و داده‌های بیشتری از میزان مصرف آب خود ارائه دهند.
لایحه‌ی مورد بحث تنها برای ارزهای دیجیتال نخواهد بود بلکه شرکت‌های بزرگی مانند مِتا را نیز ملزم خواهد کرد تا میزان مصرف آب خود را اعلام و جزئیات محاسبات را منتشر کند. البته متا هم‌اکنون به‌صورت مقطعی گزارش زیست‌محیطی منتشر می‌کند.
درحالی‌که عملیات استخراج بیت کوین در سطح جهان بیشتر در خارج از مرزهای ایالات متحده انجام می‌شود، این گزینه می‌تواند به‌عنوان یک چارچوب و نقشه‌راه برای کشورهایی باشد که تمایل به اجرای آن دارند.
دیدگاه تان را بنویسید