سرودن شاهنامه
فردوسی زمانی تصمیم به نگارش شاهنامه نمود که در آن زمان زبان پارسی تکمیل نشده بود؛ از این رو هنگامی که شاهنامه توسط شعرهای فردوسی تکمیل یافت، توانست بخشی از جاهای خالی زبان پارسی را پر کند. زبانی که شاهنامه را تشکیل داده، دری بوده است نه سره.
با اینکه شاهنامه فردوسی توسط بسیاری از نثرهای کهن شاهنامه ابومنصوری الهام گرفته شده است، اما در آن زمان فردوسی از زبان عربی هم استفاده می نمود تا مردمان ایران زمین بهتر بتوانند نثرهای سروده شده را مطالعه کنند.
بسیاری از شاعران و تاریخدانان بر این باورند که فردوسی در سن سی سالگی شروع به سرودن اشعار شاهنامه نمود؛ اما اسناد و سندهایی در این باره وجود دارد که نشان می دهد فردوسی در سنین جوانی به نگارش اشعار شاهنامه پرداخته است. از کتاب پرآوازه شاهنامه می توان گفت که این کتاب سنت و آداب ایرانیان را برپا نگه داشته تا همواره امروزیان بتوانند درباره آداب گذشته خود اطلاعات بیشتری داشته باشند.
برای درک و شناخت سنت های ملی، الزامی است تا به معنا و مفهوم نثرها در قصه های اساطیری توجه داشته باشید و اگر به معنا و مفهوم این کتاب بی اعتنایی کنید، با کتابی معمولی و ساده روبرو هستید که صرفا چند نثر در آن نگارش شده است. به طور خلاصه در همه داستان های شاهنامه به یک امر فردوسی اشاره دارد؛ نیکی و بدی، روشنایی و تاریکی. که در این کتاب همواره روشنایی بر تاریکی چیره می شود و پهلوانان دربرابر ظالمان زمانه خود قدم علم می کنند تا بتوانند فداکاری هایی را رقم بزنند. علاوه بر یادگیری سنت ها در این کتاب می توانید درس زندگی هم فرا بگیرید.
پهلوانان و ظالمان در شاهنامه
همانطور که اشاره داشتیم، در این کتاب پهلوانان زیادی وجود دارند که هر کدام توانسته اند فداکاری هایی را برای ایران به تصویر بکشند. برخی از پهلوانان بلندآوازه و مشهور شاهنامه عبارت اند از:
- فریدون
- سیاوش
- کیخسرو
- رستم
- گودرز
- سهراب
همچنین اشخاص دیگری نظیر ضحاک هم در این کتاب وجود دارد که پادشاهان ظالم زمانه خود به حساب می آیند و قصد دارند تا فساد را در امور جهان گسترش دهند. همچنین پهلوانان برای جلوگیری از این عامل تا قطره خون می جنگند که برخی از آنجان در این مسیر جان خود را از دست می دهند.
تبارشناسی شخصیت های شاهنامه
دیدگاه تان را بنویسید