وقتی در مسابقات نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۹، کشتی‌گیر آمریکا به او بی‌ادبی کرد و او همانجا نفس رقیب را گرفت و به او درس داد، همه فهمیدند که یک ستاره درخشان در آسمان کشتی ایران شروع به درخشش کرده؛ پسری لاغر اندام و ترکه‌ای، با دستان کشیده و سبک خاص کشتی که هرکسی را مجذوب کشتی‌های خود می‌کند. صحبت از رحمان عموزاد است؛ پسر دوست‌داشتنی کشتی بهشهر که خیلی‌ها او را به حسن یزدانی تشبیه می‌کنند و به نظر می‌رسد الگویش هم شیرشاه کشتی ایران باشد؛ با این وجود، شاید خیلی‌ها نگران عموزاد بودند، که او هم مانند خیل عظیم ستاره‌های خاموش شده کشتی، به صندوقچه تاریخ بپیوندد و نتواند در بزرگسالان خودش را پیدا کند اما قصه رحمان، با قصه‌های دیگر فرق دارد.
عموزاد وقتی در مسابقات جوانان جهان قهرمان شد و بلیت جهانی بزرگسالان در نروژ را به جیب زد، همان جا نشان داد راه دور و درازی تا تبدیل شدن به یک کشتی گیر شش‌دانگ دارد؛ اما مهم‌ترین نکته‌ای که در کشتی‌هایش دیده می‌شود، جسارت، جنگندگی و تلاش وصف‌ناپذیر اوست؛ پسری جسور و نترس که بی‌باک روی تشک می‌رود و علی‌رغم داشتن ضعف‌های فنی، به مثابه ملودیِ دارکوب دست از تلاش بر نمی‌دارد و تا آخرین نفس می‌جنگد و می‌جنگد. با این وجود رحمان در اولان‌باتور ورژن جدید خودش را به نمایش گذاشت. مثل شمشیری گداخته که در کوره ساخته و پرداخته شده باشد، نشان داد ضعف‌های فنی‌اش را تا حد زیادی برطرف کرده و با سبک خاص خود، می‌تواند نامدارانی همچون باجرانگ را زمین‌گیر کند؛ باجرانگ بد بدن و بد افتی که در جویبار و نزد مربیان ایرانی هم مشق کشتی کرد اما رحمان اجازه نداد باجرانگ به پاهایش برسد و همین شروع قرار گرفتن‌اش در مسیر بزرگان بود؛ اگر چه شاید هنوز هم برای قضاوت درباره آینده عموزاد زود باشد، اما پسر ترکه‌ای و بی‌رحم کشتی، نشان داد بلد است با همه ضعف‌ها، خودش را در مسیر درست قرار دهد و دنباله رو بزرگان کشتی باشد. پسری که می‌تواند یک ستاره درخشان در سپهر کشتی ایران باشد، بدون جنجال، بدون هیاهو؛ مخلص کلام؛ این پسر، آینده کشتی ایران است.
دیدگاه تان را بنویسید