در این تصویر او از این که چهره او این قدرر طبیعی نقاشی شده تعجب کرده است.
بازیگری در تئاتر از نگاه ترلان پروانه
بازیگری کار دشواری است، اما با فراگیری فنون می‌توان تا حدودی سختی آن را از میان برداشت. بازیگری در تئاتر و سینما ویژگی‌های خاص خود را دارد.
اخیرا کتابی مطالعه کردم که در آن به جمله جالبی رسیدم، نوشته بود که در سینما شخصیت در گستره زمان و مکانی نامشخص روی پرده نقره‌ای است و بازیگری تئاتر، آفرینش پیکری از بشر زنده روی صحنه است.
در تئاتر، روزها و شب‌ها تمرین می‌کنی، هربار شخصیت را روی صحنه می‌بری پخته‌تر از قبل می‌شود. در تمرین و اجرا کم‌کم با وجوه مختلف شخصیتی که ساخته‌ای آشنا می‌شوی تا خود را در آن نقش احساس کنی.
اما در سینما این مسیر متفاوت است. در سینما شخصیت بعد از مطالعه فیلمنامه تحلیل و آنالیز می‌شود. در پیش‌تولید و جلسات با کارگردان جزئیات نقش مشخص می‌شود و اصطلاحا نقش در می‌آید.
در این مرحله بازیگر یک یا چندبار برای ایفای نقش فرصت دارد. این بازیگر است که باید حس نقش را حفظ کند و نگه دارد. این تفاوت‌ها بین بازیگری تئاتر و سینما وجود دارد هرچند که روح عمل در هر دو یکی است.
به همین علت است که من کار در پروژه‌های خاص با پیش‌تولید طولانی و کارآمد را خیلی دوست دارم، مثل کار آقای داوودنژاد که برای من بسیار لذتبخش بود.
دیدگاه تان را بنویسید