کلودیو پروویداس نماینده پروژه‌های سازمان ملل در ایران در گزارشی توضیح داد: شهرنشینی یکی از روندهای معمول قرن ۲۱ است. تا سال ۲۰۵۰، دوسوم جمعیت جهان در شهرها زندگی خواهند کرد، با این حال، بسیاری از شهرها با چالش‌های زیست‌محیطی و مشکلات مستمر در شکل‌گیری فضاهای پایدار و قابل زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
وی در این یادداشت نوشت: با وجود این، شهرها همچنان محلی هستند که موقعیت‌های شغلی و رفاه بیشتری را نسبت به روستاها در اختیار مردم قرار میدهند، به همین دلیل UNDP (برنامه عمران سازمان ملل متحد) به شهرها به‌عنوان قطب اجتماع، نوآوری و نبوغ انسانی نگاه می‌کند.
طبق آمارهای ارائه‌شده توسط «برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد»، ایران بین ۱۰ کشور اول در انتشار دی‌اکسید کربن قرار دارد و ۷۵ درصد جمعیت آن شهرنشین هستند.
مصرف انرژی ایران بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ بین ۵ تا ۸ درصد افزایش یافته است که تقریباً پنج برابر متوسط جهانی است. ساختمانها، به‌ویژه در مناطق شهری، مقداری قابل توجه مصرف انرژی دارند که حدود ۲.۵ تا ۴ برابر میانگین جهانی است و ۷۰ درصد از آن مربوط به ساختمانهای مسکونی است که تا ۶۰ درصد انرژی خود را هدر میدهند.
بیشترین حجم مصرف انرژی در تهران انجام می‌شود که در ۲۰۰ سال اخیر با حدود ۹ میلیون نفر جمعیت به یکی از بزرگترین شهرهای جهان تبدیل شده است.
دیدگاه تان را بنویسید