خارک، یک کشتی پشتیبانی و سوخت‌رسان، ۳۳ هزارتنی نیروی دریایی ارتش بود که در سال ۱۹۷۷(۱۳۵۵) در کارخانه دریایی «سوان هانتر» بریتانیا و به سفارش ایران ساخته شد.
خارک دو خواهر دیگر هم داشت که با روی‌دادن انقلاب هرگز ساخته نشدند و همین یک فروند را هم بریتانیا با طفره فراون در سال۱۹۸۴(۱۳۶۳) تحویل داد و البته درست در اوج نبرد نفت‌کش‌ها در جتگ ایران با عراق.
این ناو که توانایی میزبانی سه فروند SH-3 sea king یا Bell-212 را داشت تا پیش از به‌کار گرفته‌شدن ناو بندر «مکران»، سنگین‌ترین شناور عملیاتی نظامی ایران و دومین ناو بزرگ خاورمیانه بود.
خارک با سیستم بخار آب حرکت می‌کرد. برقش را ژنراتورهایی با توان ۵۰۰ کیلو وات تأمین می‌کردند؛ به‌طوری که با در مدار گرفتن همه ژنراتورها و سیستم بخار می‌تواند به تولید برق ۶۰۰۰ کیلوات ساعت برسد. و می‌توانست مثلا برق شهری به بزرگی بندرعباس را با تأمین کند.
بخش زیادی از تجهیزات خارک در سالیان اخیر ازسوی مهندسان نیروی دریایی ارتش بومی‌سازی و اورهال شده‌‌بود و در به‌روز‌رسانی جدید حتی سامانه‌های دفاع هوایی در جلوی کار گذاشته‌شده‌بود.
این کشتی به همراه ناوشکن الوند در ۲۲ فوریه سال ۲۰۱۱(۱۳۸۹) با وارد به کانال سوئز وارد شدند و به‌سوی سوریه رفتند تا در یک مانور در آن کشور شرکت کنند؛ این نخستین‌بار پس از انقلاب بود که کشتی‌های ایرانی از این کانال می‌گذشتند.
دیدگاه تان را بنویسید