اینکه سریال پایتخت در فصول مختلف موفق عمل کرد و بازتاب اقبال آن در تمام فصول مدیران را مجاب به تولید مجدد کرد یا کاراکتر های سریال نون. خ و موقعیت روایت داستان این پتانسیل را داشتند تا در فصل های بعد نیز ادامه پیدا کنند به این نکته بر می گردد که پی این ساختمان از ابتدا محکم بنا شده است و درواقع در دل سناریو اصلی بچه داستان های پویا و خط و ربط داری خلق شدند که می توانستند متریال لازم در خصوص ساخت فصل های جدید باشند. اتفاقی که در مورد هر سریالی صدق نمی کند.
در تلویزیون ما سریال موفق دیگری مانند میوه ممنوعه ساخته شده است که با اضافه کردن یک خط به سناریویی که مخاطب آن را دیده است می تواند خاطرات مخاطب تلویزیونی را از اثر دچار خدشه نماید این درحالی است که برخی از سریال ها به لحاظ هویت قصه و بن بست های پرداخت شخصیت قابل بسط نیستند و عملا با مطول کردن سریال صدمه جدی بر بدنه کار می باشد.
مردم فقط در ایام خاص بیننده برنامه های تلویزیونی نیستند!
اگر سریال پایتخت هنوز قابل تولید است و تماشاگر برای دیدن هر فصل از این سریال لحظه شماری می کند مستقیما به این نکته بر می گردد که پرداخت شخصیت ها طوری رقم خورده است که حتی بدون داستان و در یک دورهمی ساده نیز کاراکتر های با مزه این سریال می توانند گلیم موفقیت را برای این کار از آب بیرون بکشند اما اگر داستان یا شخصیت ها خالی از هر قدرت و قوت باشند درواقع ساخت فصل های بعدی با دو ایده اشتباه رخ می دهد اول اینکه قرار است فصل بعدی ناجی فصل ضعیف قبل باشد و دوم اینکه فصل قبل محلی برای آزمون و خطای گروه سازنده بوده تا با بازخورد گیری از شخصیت های جذاب فصل جدید را کلید بزنند که این اشتباه درواقع رسانه را هم به لحاظ مالی متضرر می کند و هم به لحاظ جذب و جلب نظر مخاطب.
بدیهی است که در این شرایط سیاست گذاران تلویزیون آیتم های مختلفی را مد نظر قرار می دهند تا فصول جدید سریال ها را تولید نمایند و بر خلاف نظر خیلی ها شایعه تولید سریال در فصل های بعدی از سوی عوامل پروژه درز و قوت نمی گیرد. بدیهی است که سیاست گذاران تلویزیون به خصوص در حوزه نمایش فاکتور هایی چون :
1. عبرت قصه
2. رنگ آمیزی شخصیت ها
3. پتانسیل های موجود در موقعیت های داستان
4. بازخورد مخاطب و.... را در نظر می گیرند تا سریالی را برای ساخت در فصل های بعدی مد نظر قرار بدهند.
دیدگاه تان را بنویسید