ایشان باپشتکار و جدی هستند و از یک پلان هم نمی‌گذرند. لاله اسکندری که مهمان برنامه « باغ رمضان» بود در گفت‌وگو با محمدرضا حسینیان گفت: روح عمویم شاد، جایش خیلی خالی است. امیدوارم هرجا هست در آرامش باشد.
هم بابا و هم عمو صدایشان شبیه هم بود. خانواده پدری‌ام صدای خوبی دارند. این بازیگر در ادامه درباره «کرونا» گفت: اینقدر انسان‌ها زمین را آزار دادند که خشم طبیعت دامان همه را گرفت. آمارهای افراد مبتلا بالاست، اما خبرهای خوبی هم می‌رسد و طبیعت نفس می‌کشد. سلطه انسان کمتر شده و این خبر خوبی است.
هوای خوب داریم و فکر می‌کنم هر چیز بدی وجه خوبی هم دارد. روزهای کرونایی برای همه درس‌هایی دارد، اینکه یاد بگیریم چطور در تنهایی خود باشیم و لذت ببریم.
برنامه‌هایی که دلمان می‌خواسته و تا امروز وقتش را نداشته‌ایم، انجام بدهیم. دیگر افراد بهانه‌ای ندارند که فرصت نداریم. این دوره هم گذار دارد و انشاءا... درس‌هایش برایمان می‌ماند. اسکندری درباره نقش بازی کردن در زندگی افزود: همیشه سعی کرده‌ام خودم باشم. اما نگاه اینکه شاید در زندگی هم داری نقش بازی می‌کنی نگاه عمومی است.
خیلی آدم‌ها نسبت به تو این نگاه را دارند. ولی وقتی به تو نزدیک شوند می‌تواند تو را از آدمی که نقشش را بازی می‌کنی تمیز بدهد. فکر می‌کنم باید در کل با خودت احساس صداقت داشته باشی و در این راه طوری باشی که در نهایت از خودت رضایت داشته باشی.
در شغل ما خیلی پیش آمده که طرف مادر یا عزیزش را از دست داده و مجبور بوده جلوی دوربین برود. این توانایی و قدرت عجیبی می‌خواهد که بتوانی این فاصله‌گذاری‌ها را داشته باشی.
این بازیگر در ادامه افزود: معلم کلاس اولم خانم لولاور در دبستان اتفاق بودند. امروز از جلوی مدرسه اتفاق گذشتم. نام معلم کلاس اولم سخت بود اما یادم مانده است. معلم‌های اول هرکسی البته پدر و مادر هستند و برای من این حس مضاعف بود.
چون هر دو دبیر بودند و در طول این سال‌ها تدریس کرده‌اند. پدر دبیر زیست‌شناسی دبیرستان البرز و مادر دبیر زبان بوده‌اند.
در فامیل دبیر زیاد داریم. اغلب خانم‌های فامیل، معلم، ناظم یا مدیر هستند. وی اظهارکرد: اصلیت پدرم تربتی است و مادرم کاشمری. تا چهار سالگی در تربت‌حیدریه بودم.
خاطرات کودکی‌ام تابستان‌ها در کاشمر بود. روزهای خوبی داشتم. در کل خودم را خراسانی را می‌دانم از کدام شهرش فرقی نمی‌کند.
در خانواده‌ای که بزرگ شدم تفکیکی بین مرد و زن در کارکردن و پیشرفت قائل نبوده‌اند. مادر من 57 سال پیش تدریس کرده‌اند.
در آن زمان که خیلی‌ها دیپلم هم نمی‌گرفتند اتفاق و موضوع مهمی بوده است. اینکه شغل داشته باشند در خانواده مهم بوده است. معلمی شغل مقدس و باارزشی است. همیشه در خانواده ما دوست داشتند شغل داشته باشند و چه شغلی بهتر از معلمی که فرهنگساز باشند برای نسل‌های آینده.
همکاری با «حاتمی‌کیا» دلچسب بود
بازیگر «خاک‌سرخ» در ادامه در پاسخ به این سوال که اگر پاک‌کن داشته باشد کدام نمای شهری را پاک خواهد کرد، گفت: نماهای رنگارنگ و جورواجور ساختمان‌ها که هماهنگی با هم ندارند. در خیلی از محله‌ها این حجم از ناهمگونی به لحاظ بصری چشم‌هایت را آزار می‌دهند. شهرداری در بحث فضای سبز کارهای زیادی کرده است. طراحی‌های زیادی می‌بینیم. در نوروز در معابر المان‌هایی از نوروز می‌بینیم. تهران اما ابرشهر است و یک گوشه را بگیری گوشه دیگر از دست می‌رود. امیدوارم یک دست و یک شکل شوند و ناهمگونی‌ها از بین برود. لاله اسکندری درباره پیشرفت‌های تکنولوژی و تاثیرش بر زندگی امروز بشر توضیح داد: این بعد حسن‌ها و عیب‌هایی دارد. شاید اگر امروز فضای مجازی و شبکه‌ها نبودند از خیلی از اتفاقات دیر خبردار می‌شدیم. اما امروز در کمتر از ساعت حوادث را رصد می‌کنیم. البته در کنارش مرزها از بین رفته است و مرزهای شخصی و خصوصی هم از بین رفته است. در لحظات خصوصی افراد قضاوت می‌کنیم. اینکه چطور از تکنولوژی اسفاده کنی مهم است، در این زمینه آموزش ندیده‌ایم و فرهنگش را نداریم. این اتفاقات کم نیست و جهان رو به رشد است. او درباره خواهرش نیز گفت: ستاره هم مثل همه مردم خانه‌نشین شده است.او هم برای خودش سرگرمی دارد. خانه خیمه شب‌بازی در خیابان وصال را راه‌اندازی کرده است. سال گذشته در چنین روزهایی به مدارس مختلف در سیستان و بلوچستان رفتیم و با دوستانی که اجرا می‌کردند همراه بودیم. متاسفانه شرایط مردم در این استان مساعد نیست ولی امیدوارم اتفاقات خوبی پیش رویشان باشد.آنها بسیار مردم خونگرمی هستند. اسکندری در ادامه برنامه درباره چهره‌هایی که تصاویرشان در برنامه نشان داده می‌شد، گفت: ابراهیم حاتمی‌کیا از کارگردان‌های بنام سینما است. در اولین سال بازیگری در «خاک‌سرخ» با او کار کردم. همکاری سخت ولی دلچسبی بود. با پشتکار و جدی هستند و از یک پلان هم نمی‌گذرند. من 20 سال پیش با او کار کردم و این همکاری را خیلی دوست داشتم. بعد از آن هم این شانس را داشتم که با احمدرضا درویش «متولد ماه مهر» را کار کنم. بسیار دوست‌داشتنی، باسواد و مسلط به کار است. حیف کم کار است.
دیدگاه تان را بنویسید