ارسال به دیگران پرینت

چرا آمریکا می گوید ایران تحریم دارو نیست ولی تهران می گوید تحریم است؟ و چرا ادعای واشنگتن افکار عمومی را اقناع می کند؟

یک کارشناس مسائل بین الملل می گوید: تحریم - یا همان «تروریسم اقتصادی» - یک سیاست جنایتکارانه است که تبعات سنگینی بر جان، سلامت، مال و امنیت انسان‌ها دارد. به همین خاطر، دولت آمریکا همراه در موازاتِ تحریم یک دستگاه «روابط عمومی» هم تاسیس و - به کمک عده‌ای «فارسی‌زبان» - سازمان‌دهی می‌کند تا اقدامات غیرانسانی خود را در افکار عمومی موجه و حتی «انسانی» یا «به نفع مردم» جلوه دهد.

چرا آمریکا می گوید ایران تحریم دارو نیست ولی تهران می گوید تحریم است؟ و چرا ادعای واشنگتن افکار عمومی را اقناع می کند؟

یک کارشناس مسائل بین الملل می گوید: تحریم - یا همان «تروریسم اقتصادی» - یک سیاست جنایتکارانه است که تبعات سنگینی بر جان، سلامت، مال و امنیت انسان‌ها دارد. به همین خاطر، دولت آمریکا همراه در موازاتِ تحریم یک دستگاه «روابط عمومی» هم تاسیس و - به کمک عده‌ای «فارسی‌زبان» - سازمان‌دهی می‌کند تا اقدامات غیرانسانی خود را در افکار عمومی موجه و حتی «انسانی» یا «به نفع مردم» جلوه دهد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، رضا نصری کارشناس سیاست خارجی و حقوق دادن بین الملل در پاسخ به این سوال که آمریکا مدعی است که دارو را تحریم نکرده ولی تهران می گوید تحریم است آمریکا وقتی پشت پرده راه های دارو را بسته است چه هدفی را دنبال می کند؟ به خبرآنلاین گفت:

موضوع از این قرار است که گروه «متحد علیه ایران هسته‌ای» (United Against Nuclear Iran) - که یکی از بانفوذترین گروه‌های فشار در آمریکا و نزدیک به تندروهای دولت ترامپ است - سال‌هاست فهرست‌هایی از شرکت‌های خارجی که با ایران کار می‌کند تهیه می‌کند تا به روش‌های مختلف آن‌ها را از ادامه کار با ایران منصرف کند. در این راستا، فقط به انتشار اسامی و ایجاد «هزینه حیثتی» برای آن‌ها هم اکتفا نمی‌کند. این گروه متشکل از مقامات سابق سیاسی، نظامی و امنیتی آمریکا و اروپاست و اغلب با اعزام هیات‌ و نماینده به این شرکت‌ها مدیران و تصمیم‌گیران آن‌ها را مورد ارعاب و تهدید قرار می‌دهد تا از کار با ایران صرف نظر کنند. طبعتاً، وقتی مدیر یک شرکت اروپایی می‌بیند یک هیات از یک سازمان متشکل از چند رئیس‌ سابق CIA، رئیس‌ اسبق سرویس جاسوسی آلمان (BND)، چند مشاور امنیت ملی آمریکا، یک مقام نظامی/امنیتی سابق بریتانیا، دادستان کُل کانادا با چند وکیل و وزیر دیگر به سراغ‌اش آمده‌اند و تهدید می‌کند، ریسک‌سنجی می‌کند و احیاناً ترجیح می‌دهد در مورد همکاری با ایران تجدید نظر کند! حال، این گروه که همواره به عنوان بازوی «غیر رسمی» دولت‌های آمریکا علیه ایران وارد میدان شده، امروز شرکت‌های داروییِ دارای مجوز را هدف قرار داده است تا ایران را در این شرایط سخت دچار کمبود و بحران کند. یعنی از یک سو دولت آمریکا در انظار عمومی و پُشت بلندگوها اعلام می‌کند موانع تهیه دارو و تجهیزات پزشکی را از سر راه ایران برداشته و از سوی دیگر از طریق این گروه‌ها راه را مجدداً - بدون پذیرفتن مسئولیت - بر ایران مسدود می‌کند.

 

تحریم - یا همان «تروریسم اقتصادی» - یک سیاست جنایتکارانه است که تبعات سنگینی بر جان، سلامت، مال و امنیت انسان‌ها دارد. به همین خاطر، دولت آمریکا همراه در موازاتِ تحریم یک دستگاه «روابط عمومی» هم تاسیس و - به کمک عده‌ای «فارسی‌زبان» - سازمان‌دهی می‌کند تا اقدامات غیرانسانی خود را در افکار عمومی موجه و حتی «انسانی» یا «به نفع مردم» جلوه دهد. در واقع، دولت آمریکا و مبلغان تحریم یک سری توجیه و پاسخ بسته‌بندی‌شده و از «پیش آماده» در اختیار دارند تا در برابر هرگونه انتقاد یا افشاگری در مورد تبعات انسانی تحریم این پاسخ‌ها و توجیهات را به صورت گسترده در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های وابسته انتشار دهند. مثلاً اگر با عدد و رقم نشان دهید که تحریم به سلامت مردم عادی لطمه می‌زند، فوری یک کارزار راه می‌اندازند که با نشان دادن چند «سند» و بیانیه از سوی وزارت خارجه آمریکا به افکار عمومی القا کنند که «دارو تحریم نیست» و اگر کمبودی هم مشاهده می‌کنید صرفاً ناشی از «سوءمدیریت» دولت ایران است! یا اگر ثابت کنید که فشار مالی و مسدودسازی دارایی‌های ایران موجب شده دولت در مدیریت بحران کرونا، تأٔمین کالاهای لازم، حفظ نظام درمانی، ممانعت از ورشکستگی بنگاه‌های اقتصادی و اتخاذ تدابیر پر هزینه (مانند قرنطینه) با مشکل روبرو شود، فوری یک کارزار تبلیغاتی راه میندازند که القا کنند «پول ایران در هر حال صرف موشک و سوریه و عراق می‌شود» و اگر به خاطر کمبود منابع مالی جان‌تان در خطر افتاده فقط و فقط بخاطر «سوءمدیریت» حاکمیت است!

اما جالب اینجاست که وقتی کارگزاران و مبلغان تحریم در مقابل رسانه‌های تندروی انگلیسی‌زبان یا در برابر لابی‌ها و حامیان مالی خود قرار می‌گیرند و می‌خواهند کارنامه و گزارش کار نشان دهند، زبان و ادبیات‌شان کاملاً متفاوت می‌شود! در این مواقع، آن‌ها - که در رسانه‌های فارسی‌زبان مدعی می‌شوند تحریم تاثیری روی «مردم» ندارد و فقط حکومت را نشانه رفته، ناگهان از اینکه رشد اقتصادی ایران را از مثبت ۱۲٪‌ به منفی ۹٪ رسانده‌اند می‌گویند؛ از اینکه چند کارخانه و چند تولیدی‌ها را به ورشکستگی کشانده‌اند گزارش می‌دهند؛ از اینکه چقدر از صندوق دولت خالی کرده‌اند سخن می‌رانند و بی پروا از «تحریم» با عنوان «تحریم فلج‌کنند» (Crippling sanction) یاد می‌کنند! یعنی تحریمی که دولت را در مواجهه با معضلات کشور «فلج» می‌کند! در این مواقع، آقای برایان هوک - که در رسانه‌های فارسی‌زبان سنگ مردم ایران را به سینه می‌زند - با افتخار گزارش می‌دهد که در عرض یک سال ۵۰ میلیارد دلار به دولت ایران ضرر زده‌ایم و آقای پومپئو - که در توئیتر به فارسی خود را حامی و دوستدار مردم ایران می‌خواند - می‌گوید «اگر ایران می‌خواهد مردمش غذا بخورند،‌ شروط ما را اجرا کند»!

 

 

با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
کپی شد

پیشنهاد ویژه

    دیدگاه تان را بنویسید

     

    دیدگاه

    توسعه